دانلود مقالات ISI درباره ویروس پایپلوم انسانی + ترجمه فارسی

ویروس پایپلوم انسانی که اچ پی وی (HPV) نیز نامیده می شود، شایع ترین عفونت انتقال یابنده از راه تماس جنسی است. بیش از 40 نوع از این ویروس وجود دارد. اچ پی وی می تواند موجب بروز مشکلات جدی سلامتی از جمله زگیل های تناسلی و برخی سرطان های خاص شود. البته در برخی موارد، اچ پی وی پیش از آن که مشکلی ایجاد کند، برطرف می شود و فرد مبتلا حتی متوجه وجود این عفونت ویروسی در بدنش نمی شود. ویروس HPV یا پاپیلومای انسانی از طریق رابطه جنسی منتقل می شود. این ویروس عامل زگیل تناسلی و در برخی موارد سرطان به خصوص سرطان دهانه رحم است. اچ پی وی بسیار شایع است و بیشترین احتمال ابتلا به آن بلافاصله بعد از شروع فعالیت های جنسی است. مساله ای که نباید از آن غافل بود این است که انتقال این ویروس به ارتباط کامل جنسی بستگی ندارد، بلکه از طریق تماس پوستی در ناحیه تناسلی هم منتقل می شود. ویروس پاپیلومای انسانی واکسن دارد و تحقیقات نشان داده تزریق این واکسن، بیش از 90 درصد موثر است متاسفانه باید بگویم آلودگی به این ویروس در کشورمان زیاد است و مطالعاتی که انجام داده ایم نشان داده مشابه کشورهای غربی و حتی بیشتر است. این موضوع به رفتارهای ناسالم جنسی، بی اطلاعی مردم و واکسینه نشدن در برابر آن برمی گردد. برای پیشگیری از ابتلا به داشتن رفتارهای جنسی، واکسیناسیون و غربالگری نیاز است. این ویروس در مراحل اولیه علائمی ندارد که بتوان آن را تشخیص داد، اما با غربالگری می توان به آن پی برد. نکته مهمی که درباره این ویروس وجود دارد این است که برای آن واکسن وجود دارد. در حالی که برای هیچ سرطان دیگری واکسن وجود ندارد، ویروس پاپیلومای انسانی که به سرطان دهانه رحم منجر می شود واکسن دارد و تحقیقات نشان داده تزریق این واکسن، بیش از 90 درصد موثر است. این واکسن بهتر است از 11 تا 14 سالگی تزریق شود، چون آن موقع زمانی است که سیستم ایمنی قوی است و بدن هنوز در معرض این ویروس قرار نگرفته است. آزمون DNA ویروس پاپیلوم انسانی تستی آزمایشگاهی که در آن سلول‌هایی را با خراش دادن گردن رحم تهیه می‌کنند و آنها را از نظر حضور DNA ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) بررسی می‌نمایند. امکان دارد این ویروس باعث تشکیل توده‌های (Growths) بافتی غیرطبیعی (به‌عنوان مثال زگیل) شود و تغییرات دیگری را در سلول‌ها ایجاد نماید. ممکن است آلودگی دراز مدت به تیپ‌های خاصی از ویروس پاپیلوم انسانی باعث ایجاد سرطان گردن رحم شود. امکان دارد ویروس HPV در انواع دیگر سرطان (مانند سرطان‌های مقعد، مهبل، فرج، آلت جنسی مردانه، و حلق دهانی) هم نقشی ایفا کند. این آزمایش می‌توان همراه آزمایش پاپ اسمیر انجام شود. درمان درمانی برای HPV وجود ندارد. اما اکثر عفونت‌های HPV در واقع به مرور زمان برطرف می‌شوند یا به اندازه‌ای ضعیف می‌شوند که بر بدن تأثیری نمی‌گذارند. عفونتی که فعال نمی‌باشد ممکن است، به هنگامی‌که دستگاه ایمنی شخص به دلیل درمان بیماری‌های دیگر مانند سرطان ضعیف می‌شود، به صورت فعال درآید. مشکلات بهداشتی که توسط HPV ایجاد می‌شود را می‌توان درمان نمود. زگیل و ضایعات پیش سرطانی را می‌توان از طریق درمان انجمادی (منجمد کردن یا Cryotherapy)؛ از راه برداشتن با حلقه الکتریکی (LEEP یا Loop Electrosurgical Excision Procedure)، که در آن از جریان برق برای برداشتن بافت‌های غیرطبیعی استفاده می‌کنند؛ یا با عمل جراحی برداشت. داروهای موضعی (مانند کرم‌هایی که مستقیماً روی پوست مالیده می‌شوند) را هم می‌توان برای درمان زگیل‌های تناسلی تجویز نمود. اما برطرف کردن زگیل‌های تناسلی به این معنی نمی‌باشد که شخص دیگر بهHPV آلوده نیست. امکان دارد زگیل‌ها بعداً برگشت کنند، زیرا ممکن است ویروس هنوز در سلول‌ها زنده مانده باشد. شخص آلوده به HPV که هیچ زگیل آشکاری نداشته باشد هم می‌تواند شریک جنسی خود را به این ویروس آلوده سازد. راهبردهای پیشگیری راه‌هایی برای کم کردن خطر آلوده شدن به HPV وجود دارد، از جمله واکسینه شدن با واکسن HPV. محدود نمودن تعداد کسانی که شخص با آنها رابطه جنسی دارد راه دیگری برای کاهش دادن خطر است، زیرا داشتن رابطه جنسی با تعداد زیادی از افراد خطر آلوده شدن به عفونت HPV را افزایش می‌دهد. استفاده ازکاندوم نمی‌تواند در طول آمیزش جنسی به‌طور کامل از شخص در برابر HPV محافظت نماید.