دانلود مقالات ISI درباره لاپاراسکوپی + ترجمه فارسی

لاپاراسکوپی یک روش انجام عمل جراحی است. جراح در برخی جراحی ها به جای ایجاد شکافی بزرگ از شکافی کوچک استفاده می کند به این ترتیب ابزارهای کوچکی مجهز به دوربین را از طریق آن شکاف وارد بدن می کند تا ارگان های داخلی بدن را بازبینی کرده و بافت ها را بردارد. لاپاراسکوپی برای نخستین بار در سال 1900 روی حیوانات انجام شد و در سال 1901 جراحی سوئدی به نام Jacobaeus این اصطلاح لاپاراسکوپی را برای آن انتخاب کرد. اما تا سال 1960 تکنیک های بهتری ایجاد نشد، تا زمانی که لاپاراسکوپی به عنوان روشی ارزشمند و بی خطر مورد پذیرش قرار گرفت. ابتدا از این تکنیک برای شرایط تشخیصی استفاده می شد. سپس پزشکان از لاپاراسکوپی برای بستن لوله های رحمی در خانم ها استفاده کردند. این تکنیک به حدی پیشرفت کرد تا جایی که برای جراحی های که به برش های بسیار بزرگی نیاز داشتند مانند خارج کردن کیسه صفرا نیز از لاپاراسکوپی استفاده شد. انجام این روش به نفع بیماران است زیرا ریکاوری پس از آن سریع تر است و لازم نیست بیمار زمان زیادی را در بیمارستان بگذراند و به این ترتیب آسیب کمتری به بدن می رسد. با لاپاراسکوپی دیگر نیازی نیست پزشکان برای رسیدن به ارگان های حیاتی برش های بزرگی را روی ماهیچه های شکمی وارد کنند. لاپاراسکوپی برای طیفی از جراحی ها از جمله جراحی شانه و زانو نیز استفاده می شود. عمل لاپاراسکوپی یک جراحی کوچک است که تحت بیهوشی عمومی صورت می‌گیرد بنابراین باید در یک بیمارستان یا مرکز جراحی انجام شود. ضمن بیهوشی پزشک با استفاده از یک سوزن مخصوص مقداری گاز دی‌اکسیدکربن یا اکسیدنیترو یا هوا را به داخل شکم وارد می‌کنند. این گاز باعث ایجاد یک فضای کافی در زیر جدار شکم و همچنین بالا راندن روده‌ها شده و امکان مشاهده راحت‌تر اعضای تناسلی لگن را فراهم می‌آورد و بعد از تزریق گاز، سوزن خارج می‌شود. یک وسیله مخصوص به نام لاپاراسکوپ (دوربین مینیاتوری که به شکل لوله ‌باریکی است) از طریق یک برش کوچک زیر ناف وارد شکم می‌گردد و با ایجاد برش نازک دیگری در زیر شکم، پزشک وسیله باریک دیگری را وارد می‌کند تا بوسیله آن اندام‌های داخل شکم را بلند کرده و پشت و اطراف آن را مورد بررسی قرار دهد. طول این برش‌ها بین 5/0 تا 5/1 سانتی متر می‌باشد. همچنین همزمان یک ماده حاجب از طریق دهانه رحم به‌داخل رحم و لوله‌ها تزریق می‌شود تا باز بودن یا انسداد لوله‌های رحمی تشخیص داده شود. اگر پزشک در حین لاپاراسکوپی مشکلی را مشاهده کند با استفاده از یک وسیله جراحی مخصوص که از طریق برش کوچک دیگری در زیر شکم، وارد حفره لگن می‌شود، می‌تواند در همان زمان آن را اصلاح نماید. عوارض بعد از عمل لاپاراسکوپی: آسیب پوستی و عفونت مثانه عوارض جانبی رایج این عمل است. عوارض جدی تر نادر هستند. با این حال، این عوارض عبارتند از: آسیب به عروق خونی، مثانه، روده، رحم، و دیگر ساختارهای لگن، آسیب عصبی، عکس العمل های آلرژیتیک، لخته شدن خون، مشکلات ادرار. شرایطی که خطر عوارض خود را افزایش می دهد عبارتند از: جراحی قبلی شکم، چاقی، لاغری بیش از حد، اندومتریوز شدید، عفونت لگن، بیماری مزمن روده. گاز مورد استفاده برای پر کردن حفره شکمی در صورت وارد شدن به رگ های خونی عوارض ایجاد می کند. در طی دوره بهبودی، به بدن خود توجه کنید. هرگونه عوارض جانبی را بنویسید و به پزشک اطلاع دهید.