دانلود مقالات ISI درباره سیاره زهره، ناهید، ونوس + ترجمه فارسی

زهره یکی از سیاره‌هایی است که می‌توان آن را به آسانی در آسمان پیدا کرد. زهره گاهی 'ستاره شام' نامیده می‌شود. این سیاره درخشان بیش از هر سیاره دیگر، به زمین نزدیک می‌شود و در نزدیکترین نقطه به 42 میلیون کیلومتری ما می‌رسد. در روشنترین حالت، پس از ماه، درخشنده‌ترین جرم آسمانی است. هنگام طلوع خورشید در مشرق دیده می‌شود و هنگام غروب خورشید در مغرب. شعاع زهره نزدیک به 6100 کیلومتر و چگالی آن 501 گرم بر سانتیمتر مکعب است. سطح سیاره زهره بسیار گرم است و هیچ پناهی هم برای گریز از گرما در آن وجود ندارد. اتمسفر آن مملو از دی اکسید کربن است و همین امر فضای آن را فضایی مسموم و کشنده کرده است. تا کنون هیچ موجود زنده‌ای بر سطح سیاره زهره یافت نشده است. جغرافیای سیاره ناهید: آتشفشان‌های سطح ناهید از آتشفشان‌های تمام دیگر سیارات منظومه خورشیدی بیشتر است. آتشفشان های سطح ناهید بدون توقف در حال فوران هستند و گدازه‌ها را به سطح ناهید می‌ریزند. بخشی از سطح سیاره زهره کوهستانی است و بخش وسیعی از آن هم مسطح است. شواهد و دلایلی وجود دارد که نشان می‌دهد خیلی پیشترها سطح زهره هم مانند سطح زمین جا به جا شده است. اما سطح زهره مثل سطح زمین سیستم صفحه فلزی ندارد. طول شبانه‌روز: زمان لازم برای یکبار گردش این سیاره به دور خودش ۲۴۳ روز زمین است. در واقع زهره آنقدر کند و آهسته دوران می‌کند که یک شبانه‌روزش ۲۴۳ روز طول می‌کشد، و یک سال شمسی در زهره هم کمی کمتر از این مقدار و ۲۲۵ روز است. وزن در زهره: ‌ از آنجا که زمین و زهره تقریبا شرایط مشابهی دارند، اختلاف وزن چندانی بین زمین و زهره وجود ندارد. یک جسمی که روی زمین 32 کیلوگرم است، روی ناهید 29 کیلوگرم وزن دارد. رصد زهره: فضاپیماها توانسته‌اند با استفاده از رادار، نقشه 98 درصد سطح سیاره زهره را ترسیم کنند. روی هم رفته، سطح زهره صافتر از سطح زمین است و صحراهای داغ و دشتهای وسیع آتشفشانی حدود دو سوم سیاره را پوشانده‌اند. نواحی فلاتی متعددی نیز به ارتفاع چند کیلومتر در دشتها وجود دارند. ناحیه کوهستانی ماکسول مونته با ارتفاعی حدود 11 کیلومتر (6. 8 مایل) بیش از حد متوسط ارتفاع، مرتفعترین نقطه سیاره زهره است. آتشفشانها در تمام سطح سیاره پراکنده شده‌اند که وسعت بعضیها به 160 کیلومتر (10 مایل) می‌رسد. اگر از بالای قطب شمال نگاه کنیم خواهیم دید که اکثر سیارات و قمرهای منظومه شمسی به دور محور خود چرخیده و در جهت عکس عقربه‌های ساعت به دور خورشید در حال گردشند. اما جهت چرخش سیاره زهره برخلاف سایر سیارات، در جهت عقربه‌های ساعت است. دلیل قطعی این امر هنوز مشخص نیست، اما به نظر بعضی ستاره شناسان جهت چرخش سیاره زهره نیز زمانی مانند سایر سیارات بوده، اما بر اثر تصادم با یک سیاره یا سیارک دیگر، این جهت معکوس شده است. روند شبیه سازی سایر سیارات به زمین، زمین سازی نامیده می‌شود. به نظر بعضی دانشمندان این روند می‌تواند با کاشت هاگهای گیاهی در جو سیاره زهره شروع شود. در مورد اینکه یک موجود زمینی بتواند در دمای سیاره زهره زنده بماند تردید وجود دارد. ولی فرض بر این است که هاگهای دی‌اکسید کربن موجود در جو زهره را جذب کرده، از طریق فتوسنتز اکسیژن آزاد خواهند کرد. این کار منجر به زنجیره‌ای از حوادث شده و احتمالاً شرایط حیاتی مناسبتری از آنچه که ما از آن مطلع هستیم بوجود خواهد آورد.