بیهوشی در پزشکی و دندانپزشکی حالت القاء شدهای است که در آن، فرد بهصورت ارادی و غیرارادی کنترلی بر قسمتی از جسم یا تمام جسم و محیط فیزیکی خود ندارد و به طور موقت میتواند موجب بیدردی، فلج موضعی و حتی فراموشی شود. این روند موجب تضعیف یا سرکوب برگشتپذیر دستگاه عصبی مرکزی شده که باعث از بین رفتن احساس و واکنش به محرکهای بیرونی میشود. فراموشی و از بین بردن هوشیاری دو جنبهٔ مهم حالت بیهوشی هستند.
بیهوشی در پزشکی در اعمال جراحی و دندانپزشکی به کار میرود و یک یا چند حالت زیر را فراهم میکند:
۱- بیدردی (شامل کاهش یا جلوگیری از احساس درد) ۲- فلج عضلانی ۳- فراموشی (فراموشی حافظه) ۴- از بین بردن هوشیاری.
بیهوشی به سه شکل امکانپذیر است: ۱- بیهوشی عمومی فرایندی است که در آن فعالیت دستگاه عصبی مرکزی به صورت کامل متوقف شده و در نتیجه بیمار بیهوش میشود. ۲- آرامبخشی نوعی از بیهوشی است که در آن فرد به صورت کامل بیهوش نیست. در این روش انتقال تکانههای عصبی بین قشر مغز و دستگاه کنارهای متوقف میشود که سبب حالت آرامبخشی میشود و حافظهٔ بلندمدت را مختل میکند. ۳- بیحسی منطقهای که در آن انتقال تکانههای عصبی از طریق سیستم عصبی بین بافت هدف و طناب نخاعی متوقف میشود که باعث از بین رفتن حس در بافت هدف میشود و بیمار کاملاً هوشیار است.
برای آغاز روند درمان و شروع بیهوشی، متخصص بیهوشی تعداد و میزان داروی بیهوشی و نوع بیهوشی را انتخاب میکند که بسته به نوع جراحی و شرایط بیمار متفاوت است.
بیمار دقایقی پس از اتمام فرایند بیهوشی به هوش میآید و پس از آن به ریکاوری منتقل شده و پس از چنددقیقه تا چندساعت حواسش را بازمییابد. گاه بیمار دچار اختلال ادراک بلندمدت پس از عمل میشود و روانآشفتگی او ممکن است هفتهها یا ماهها به طول انجامد. این حالت در سالمندان و بیمارانی که تحت عمل جراحی قلب قرار میگیرند شایعتر است. خطرات بیهوشی شامل خطرات با ریسک بالا مانند مرگ، سکته قلبی و آمبولی ریه و خطراتی با ریسک کمتر از جمله تهوع و استفراغ بعد از عمل و اقامت طولانی مدت در بیمارستان است. احتمال وقوع اینها به عواملی چون شرایط بیمار، پیچیدگی عمل جراحی و نوع بیهوشی بستگی دارد. بیهوشی به تنهایی یک راه انتخابی ویژه برای درمان نیست، یعنی روند درمانی محسوب نمیشود، بلکه این روش اجازه میدهد روندهای درمانی دیگر مانند تشخیص، درمان بیماریهای مزمن یا دردناک و بغرنج، بدون اینکه بیمار رنج ببرد، انجام شود. بهترین بیهوشی فرایندی است که کمترین ریسک را برای بیمار داشته باشد و بهترین نتایج درمانی را فراهم کنداولین مرحله در بیهوشی مشخص کردن ریسک بیهوشی قبل از جراحی با گرفتن شرح حال، آزمایشهای پزشکی و تستهای فیزیکی میباشد. بررسی شرایط فیزیکی شخص قبل از عمل باعث کاهش ریسک بیهوشی میشود. یک شرح حال خوب از بیمار، میزان صحت تشخیص بیماری را در حدود ۵۶٪ برآورده میسازد، در صورتی که اگر شرح حال همراه با تستهای فیزیکی باشد میزان آن به ۷۳٪ افزایش پیدا خواهد کرد، حال آنکه آزمایش پزشکی فقط به میزان ۳٪ به تشخیص کمک میکند. به همین دلیل بر روی گرفتن شرح حال و تستهای فیزیکی قبل از بیهوشی تأکید میشود. ارزیابی و آمادهسازی نادرست بیمار قبل از عمل، علت اصلی ۱۱٪ از خطاهای بیهوشی میباشد
در این صفحه تعداد 3163 مقاله تخصصی درباره بیهوشی که در نشریه های معتبر علمی و پایگاه ساینس دایرکت (Science Direct) منتشر شده، نمایش داده شده است. برخی از این مقالات، پیش تر به زبان فارسی ترجمه شده اند که با مراجعه به هر یک از آنها، می توانید متن کامل مقاله انگلیسی همراه با ترجمه فارسی آن را دریافت فرمایید. در صورتی که مقاله مورد نظر شما هنوز به فارسی ترجمه نشده باشد، مترجمان با تجربه ما آمادگی دارند آن را در اسرع وقت برای شما ترجمه نمایند.
مقالات ISI بیهوشی (ترجمه نشده)
مقالات زیر هنوز به فارسی ترجمه نشده اند. در صورتی که به ترجمه آماده هر یک از مقالات زیر نیاز داشته باشید، می توانید سفارش دهید تا مترجمان با تجربه این مجموعه در اسرع وقت آن را برای شما ترجمه نمایند.