دانلود مقالات ISI درباره بیماری کرون + ترجمه فارسی

بیماری کرون(Crohn's disease) یکی از بیماری‌های التهابی مزمن روده است که علت ایجاد کننده‌ی آن هنوز ناشناخته است. این بیماری گاهی اوقات به نام بیماری التهابی مزمن روده نیز شناخته می‌شود، البته تنها بیماری مزمن روده‌ای نیست. بیماری کرون به طور عمده باعث ایجاد زخم (شکاف در پوشش) روده‌ی کوچک و روده‌ی بزرگ می‌شود، اما می‌تواند سیستم گوارش را در نقاط دیگر از دهان تا مقعد تحت تأثیر خود قرار دهد. بیماری کرون می‌تواند در روده کوچک، روده بزرگ یا هر دو بروز کند. این بیماری بعد از کشف و توصیف آن توسط یک پزشک در سال ۱۹۳۲ نامگذاری شد. البته به اسامی چون آنتروپ گرانولوماتوز یا کولیت، آنتیتیون منطقه‌ای، ایلئویت یا انتهای ایلئویت نیز شناخته می‌شود. بیماری کرون بک بیماری مزمن است که قسمت‌های گوناگون دستگاه گوارش از دهان گرفته تا مقعد را می‌تواند تحت تأثیر قرار دهد. این بیماری بیشتر قسمت انتهایی روده باریک (ایلئوم) و قسمت ابتدایی روده بزرگ را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری می‌تواند تمام لایه‌های روده را درگیر سازد و حتی موجب فیبروز شود. شایع‌ترین ناحیه درگیر ایلئوسکال است. بین ضایعات معمولاً نواحی سالم وجود دارد. این بیماری تظاهرات خارج روده‌ای نیز دارد مانند آرتریت و ضایعات پوستی. درد شکمی، اسهال، استفراغ، تب و کاهش وزن از علایم بالینی بیماری کرون است. باید توجه داشت که بیماری کرون مربوط به روده‌ی کوچک ممکن است باعث انسداد روده نیز شود. بیماری کرون همچنین می‌تواند با گره‌های قرمز، نارنجی و التهاب مفاصل، ستون فقرات، چشم‌ها و کبد همراه باشد. تشخیص بیماری کرون توسط آنزیم باریم، پرتو باریم رود‌ه‌ی کوچک و کولونوسکوپی امکان‌پذیر است. انتخاب درمان بیماری کرون به محل و شدت بیماری بستگی دارد. درمان بیماری کرون شامل داروهای سرکوب‌کننده‌ی التهاب یا سیستم ایمنی بدن، آنتی‌بیوتیک‌ها و جراحی است. این بیماری علاوه بر گرفتار کردن معده و روده، اندام‌های دیگر را نیز می‌تواند درگیر کند. کبد چرب و ورم چشم و ورم مفاصل یا ماهیچه‌های دست یا پا از این دست هستند. نازکی یا پوکی استخوان می‌تواند از عواقب این بیماری باشد. در این بیماری پوست، خون و غده درون‌ریز نیز می‌توانند درگیر شوند. در مواردی پانکراتیت نیز گزارش شده است. بیماری کم‌خونی همولیتیک خودایمنی که در آن سیستم ایمنی به گویچه‌های سرخ حمله می‌کند بیشتر در بیماری کرون شایع است و می‌تواند باعث خستگی، رنگ پریدگی و دیگر نشانه‌های شایع در کم‌خونی شود. در واقع بیماری کرون به یک بیماری التهابی مزمن دیگر است که تنها کولون را درگیر کرده و به نام کولیت اولسراتیو شناحته می‌شود، مشابه است. اگرچه علایم این دو بیماری کاملا مشابه هستند، اما مناطق متأثر از دستگاه گوارش (دستگاه گوارش) متفاوت هستند. کرون اغلب بر روی پایان روده کوچک (ileum) و شروع روده بزرگ تأثیر می‌گذارد، اما ممکن است در هر بخش از دستگاه گوارش، روده‌ی بزرگ، راست روده و حتی در معده، دهان و مری نیز ایجاد گردد. اما کولیت زخمی محدود به کولون (کولیت) و یا رکتوم (پروستیت) است. از طرفی الگوهای التهاب در بیماری کرون متفاوت از کولیت زخمی است. بیماری کرون می‌تواند بر کل ضخامت دیواره‌ی روده تأثیر بگذارد، در حالی که کولیت زخم به جز در موارد شدیدتر تنها شامل لایه‌های سطحی پوشش داخلی روده‌ی بزرگ است. در نهایت، در بیماری کرون، التهاب روده می تواند ترک‌های مناطق طبیعی بین تکه‌های روده بیمار را از بین ببرد ولی در کولیت زخمی این اتفاق نمی‌افتد. بنابراین، بخش آسیب دیده ی روده در بیماری کرون اغلب با زخم‌های عمیق‌تر با پوشش طبیعی بین این زخم‌ها پوشیده می‌شود.