دانلود مقالات ISI درباره دی‌متیل سولفواکسید + ترجمه فارسی

دی‌متیل سولفواکسیدDMSO یک ترکیب شیمیایی با شناسه پاب‌کم ۶۷۹ است. دی متیل سولفوکساید (DMSO) در داروسازی و شیمی به عنوان یک حلال آپروتیک قطبی شناخته می شود که موارد مصرف زیادی در تحقیقات و در صنعت دارد. اما آنچه در این مطلب مورد توجه قرار دارد، اثرات درمانی آن است. با آنکه موارد مصرف زیادی برای دی متیل سولفوکساید در بالین گزارش شده است، به طور کلی موارد مصرف آن را می توان در سه زمینه بیماری های اورولوژی، انکولوژی و درماتولوژی خلاصه کرد. این دارو دارای طیف وسیعی از اثرات فارماکولوژیک، از قبیل نفوذ به غشاء، اثرات ضد التهابی، بی حسی موضعی، دیورز، گشاد نمودن عروق و برداشت رادیکال های آزاد می باشد. این دارو بصورت محلول مایع 50 درصد برای درمان علامتی سیستیت بینابینی مصرف می شود. دی متیل سولفوکساید بسهولت از تمام راه های مصرف جذب می شود. از طریق اکسیداسیون، متابولیزه شده و به دی متیل سولفون تبدیل شده و از طریق احیاء به دی متیل سولفید تبدیل می گردد. این ترکیب و متابولیت های آن در ادرار و مدفوع دفع می شود. این ترکیب از طریق ریه ها و پوست نیز دفع می شود و به همین دلیل مسئول ایجاد بوی سیر در بیماران می باشد. عوارض جانبی: تماس مقادیر زیاد این ترکیب با پوست سبب سوختگی و ناراحتی پوست، قرمزی، خارش و کهیر می شود. عوارض گوارشی شامل ناراحتی های گوارشی، خواب آلودگی، سردرد و واکنش های حساسیت مفرط و بوی سیر در هوای تنفسی است. از آنجا که این دارو ممکن است سبب بروز تغییرات درعدسی چشم شود، توصیه می شود آزمایشات چشم پزشکی هر 6 ماه یکبار در طول درمان سیستیت از طریقintravesical instillation دارو انجام شود. بررسی وضعیت عملکرد کبد و کلیه در فواصل 6 ماه نیز توصیه می شود. از تزریق وریدی، عضلانی یا مصرف موضعی این دارو باید خودداری نمود.