دانلود مقالات ISI درباره هیپوترمی + ترجمه فارسی

هیپوترمی (hypothermia)، کاهش خطرناک دمای بدن است که معمولا در اثر تماس طولانی مدت با هوای سرد ایجاد می شود. این مشکل در فصول سرد سال بیشتر رخ می دهد، اما اگر در فصول گرم سال هم در معرض طولانی مدت هوای سرد قرار بگیرید، خطر ابتلا به هیپوترمی وجود دارد. هیپوترمی زمانی رخ می دهد که مکانیسم های کنترل بدن شما قادر به حفظ درجه حرارت طبیعی بدن نیستند. درجه حرارت مرکزی بدن شما بطور طبیعی حدود 37 درجه سانتیگراد می باشد. درجه حرارت داخلی حدود 35 درجه سانتیگراد یا کمتر نشانگر هیپوترمی است. هیپوترمی با توجه به میزان درجه حرارت بدن به سه دسته تقسیم می شود: 1-هیپوترمی خفیف (MILD): درجه حرارت مرکزی بدن بین C °35- 32 می باشد. در این مرحله پوست بیمار سرد و رنگ پریده است و در فاز پاسخ لرز دارد و به دنبال افزایش درجه حرارت بدن می باشد. در مراحل اولیه ضربان و برون ده قلب و تعداد تنفس افزایش می یابد و لی با کاهش بیشتر درجه حرارت موارد فوق هم افت خواهند کرد. 2-هیپوترمی متوسط (MODERATE): درجه حرارت بین 28-32°C می باشد و بدن وارد فاز آدینامیک می شودکه در آن لرز قطع، عضلات سفت می شوند، ضربان قلب فشار خون و تنفس افت می کنند، فرد گیج می شود، رفلکس ها کند و مردمکها گشاد می شوند. 3- هیپوترمی شدید (SEVERE): در این بیماران درجه حرارت به زیر 28°C می رسد، مردمکها گشاد و ثابت بدون پاسخ به نور هستند عضلات شل می شوند به تدریج به کما می روند وضعیت قلب و تنفس کند تر می شود که احتمال ایست قلبی – ریوی وجود دارد. برخی بیماری ها مثل دیابت، بیماری های غده تیروئید، برخی داروها، آسیب شدید و یا مصرف مواد مخدر و الکل، خطر ابتلا به هیپوترمی را افزایش می دهند. کاهش دمای بدن باعث کند شدن فعالیت مغز، نفس کشیدن و ضربان قلب می شود. علائم و نشانه هائی که ممکن است ایجاد شوند شامل کاهش تدریجی توانائی های جسمی و ذهنی می باشد. هیپوترمی شدید می تواند منجر به مرگ شود. بیشترین افراد در معرض خطر افراد مسن، اطفال، بیماران ذهنی یا مبتلا به آلزایمر که قدرت قضاوت در مورد نیاز به پناهگاه را ندارند و بیماران مسموم، بی خانمان و افراد گرفتار در سرما بعلت خرابی اتومبیل می باشند. درمان شامل اقدامات حمایتی معمول و تکنیک های مخصوص گرم کردن می باشد. هرگونه دستکاری روی این بیماران باید با ظرافت انجام شود تا سبب تحریک فیبریلاسیون بطنی در میوکارد سرد نشود. لمس نبض و مشاهده تنفس در این بیماران مشکل و نیاز به مدت زمان طولانی، دست کم 30 تا 60 ثانیه میباشد. در صورت وجود هیپوترمی شدید و ایست قلبی تنفسی و عدم وجود مانیتورینگ قلبی، ماساژ قلبی نباید شروع شود ولی در هیپوترمی متوسط مانعی برای ماساژ وجود ندارد. جهت کلیه بیماران اکسیژن و مایعات وریدی گرم تجویز شود، دمای بدن، پالس اکسی متری و ریتم قلبی به طور مداوم مانیتورینگ شود. بیشتر آریتمی های قلبی( برادی کاردی، فیبریلاسیون دهلیزی، PVC،…) نیاز به درمان ندارند. فیبریلاسیون بطنی در صورت هیپوترمی شدید به شوک مقاوم خواهد بود و دمای بدن باید حداقل به 30 درجه برسد تا به شوک پاسخ دهد.