دانلود مقالات ISI درباره اسیدی شدن + ترجمه فارسی

اسیدی شدن(به انگلیسی: Acidification)اسیدماده‌ای شیمیایی است که مشخصه‌های محلول‌های آبی آن مزهٔ ترش، توانایی تغییر رنگ تورنسل آبی به قرمز، و نیز توانایی واکنش با بازها و بعضی فلزات ویژه (همچونکلسیم) و تشکیل نمک هستند. محلول‌های آبی اسیدی دارای پی‌اچ کمتر از ۷ هستند. پی‌اچ پایین به معنای اسیدی بودن بیشتر و غلظت بالاتر یون‌های مثبت هیدروژن است. محلول‌ها یا مواد شیمیایی را که ویژگی‌های اسیدمانند داشته باشند اسیدی می‌خوانند. اسیدی شدن بدن چیست و چگونه ایجاد می شود؟ اسیدی شدن بدن وقتی است که اسیدیته بدن بالا می رود و محیطی برای بیماریها، باکتری ها و رشد مخمرها ایجاد می شود. اگر بدن شرایط قلیایی مناسب خود را حفظ کند، کمتر به التهاب مزمن که عامل بخش عمده ای از بیماری هاست دچار می شود. وقتی بدن حالت اسیدی پیدا می کند، مواد معدنی را از اندام های مهم و استخوان ها می گیرد تا حالت اسیدی را خنثی کرده و آن را از بدن دفع کند. در نتیجه، منابع معدنی بدن مثل کلسیم، سدیم، پتاسیم و منیزیم گاهی تا حد خطرناکی کاهش می یابد. این شرایط، صدماتی را به بدن وارد می کند که اغلب، سالها ناشناخته می ماند و در نهایت به سطوح نامناسبی رسیده و به اسیدوز یا به عبارت بهتر به کم شدن PH خون و بافت ها منجر می شود و حتی بتدریج زمینه ی بروز پوکی استخوان را ایجاد می کند. در استخوان هایی که از مواد معدنی ارزشمندی مثل کلسیم، سدیم، منیزیم و پتاسیم خالی شده اند ما شاهد پوکی استخوان هستیم. بسیاری از افراد، به میزان زیادی مواد غذایی که اسید تولید می کنند مثل حبوبات، محصولات لبنی، سویا، شکر تصفیه شده و گوشت مصرف می کنند. قهوه، غذاهای فراوری شده، جایگزین شکر و روغن های خوراکی تراریخته نیز از موادی هستند که بر اسیدیته بدن می افزایند. سوخت و ساز بدن هم مدام مواد زائد اسیدی تولید میکند که باید به گونه ای خنثی و دفع شوند. نکته: برای خنثی کردن عوامل اسیدی شدن بدن، ما باید مواد قلیایی بیشتری مصرف کنیم. اسیدی شدن اقیانوس ها به معنی بروز تغییر در مواد شیمیایی تشکیل دهنده همه آب های اقیانوس ها و همچنین دمای آنها به خاطر دی اکسید کربن بیش از حد جو است. این تغییر در مواد شیمیایی، pH آب را پایین می آورد. برای درک بهتر موضوع، ابتدا لازم است درکی از pH و دی اکسید کربن جو به دست آوریم. pH آب میزان اسیدی یا باز بودن آب است. مقیاس آن از 0 تا 14 است و 7 نقطه خنثی (آب خالص) است. اگر pH به 0 نزدیک تر است، آن آب اسیدی تر است. اگر به 14 نزدیک تر است، باز بودن آن بیشتر است. در طول 20 سال گذشته، ثابت شده که pH اقیانوس های جهان در نتیجه انتشار دی اکسید کربن ناشی از فعالیت های انسانی به جو رو به کاهش گذاشته است. pH پایین دریاها و اقیانوس ها عام بروز مشکلاتی عمده برای موجودات زنده دریایی و اکوسیستم ها است. جو از هوا و هوا از گازهایی شامل اکسیژن 21٪، نیتروژن 78٪، آرگون 0. 9٪ و دی اکسید کربن 0. 04٪ تشکیل است. این گازها به طور طبیعی در جو وجود دارند اما غلظت دی اکسید کربن جو از زمان انقلاب صنعتی افزایش یافته است. انسان ها در مقایسه با قبل سوخت های فسیلی خیلی بیشتری را می سوزانند. سوخت های فسیلی منبع اصلی دی اکسید کربن اند. مشخص شده که جنگل های آمازون همراه با جنگل های عمده دیگر جذب کننده های بزرگ دی اکسید کربن جو هستند این در حالی است که اقیانوس ها بزرگ ترین انبار کربن در سیاره ما هستند. آب های اقیانوس ها به طور مداوم با گازهای محیط واکنش نشان می دهند. به ویژه اقیانوس ها تا نیمی از دی اکسید کربن جو را جذب می کنند. آنها با انبار کردن کربن نقشی کلیدی در چرخه کربن بازی می کنند. در این مورد، سطح و یا لایه فوقانی آب اقیانوس ها و یا دریاها دی اکسید کربن را جذب می کند و اسید کربنیک تشکیل می دهد. نماد شیمیایی اسید کربنیک H2CO3 است. نتیجه این واکنش افزایش یون های هیدروژن در آب و کاهش یون های کربنات است. این واکنش همچنین به کاهش pH تا حدود 0. 1 واحد منجر می شود. چنان که گفته شد کاهش pH به معنی اسیدی تر شدن آب است.