دانلود مقالات ISI درباره مولتیپل میلوما + ترجمه فارسی

مولتیپل میلوما (به انگلیسی: Multiple myeloma) یا میلوم متعدد تکثیری بدخیم در پلاسماسل‌ها است که از یک کلون منفرد ایجاد می‌شود. تظاهرات آن به صورت درد استخوان یا شکستگی، نارسایی کلیه، استعداد به عفونت، کم خونی، هیپرکلسمی می‌باشد. شایعترین تومور استخوان یا سرطان استخوان است که منشا آن از خود استخوان بوده و از جای دیگر نیامده است. به تومورهایی که منشا آنها سلول های خود استخوان است تومور اولیه استخوان مگویند. سن شیوع این تومور بالای 40 سالگی است و در مردان بیشتر است. این تومور به علت سرطانی شدن دسته ای از سلول ها به نام پلاسموسیت plasma cells ایجاد میشود. پلاسموسیت ها دسته ای از گلبول های سفید هستند که وظیفه آنها ترشح آنتی بادی است. براثر سرطانی شدن این سلول ها مقادیر زیادی آنتی بادی غیر طبیعی در بدن تولید میشود. این پلاسموسیت های سرطانی شده در تمام استخوان هایی که مغز استخوان دارند وجود دارد. در واقع میلوم مولتیپل یک سرطان منتشر است که تمام اسکلت را درگیر میکند واگر بیمار تنها در یک استخوان مشکل دارد به علت آنست که تومور در آن ناحیه بیش از مناطق دیگر پیشرفت کرده است. شایعترین مشکل بیمار درد است البته علائم دیگری مثل خستگی، تب، عرق شبانه هم بطور شایعی در این بیماران دیده میشود. بیمار رنگ پریده است و بعضی از استخوان هایش بخصوص جناغ و لگن در لمس دردناک است. شکستگی استخوان های ضعیف شده در تعدادی از این بیماران دیده میشود بخصوص در مهره و لگن و دنده. در 15-10 درصد از موارد ریشه های عصبی در محل مهره به توسط تومور تحت فشار قرار گرفته و موجب احساس درد و گزگز در اندام تحتانی میشود. به علت بالا رفتن سطح کلسیم در خون ممکن است علائمی مثل تهوع، خستگی، گیجی و یبوست در بیمار بوجود آید. به علت کم خونی که در اکثر بیماران بوجود میاید ممکن است علائمی مثل خستگی و ضعف بوجود آید. در مراحل پیشرفته بیماری، نارسایی کلیه و عفونت های مکرر ایجاد میشود در رادیوگرافی ساده این تومور بصورت نواحی متعدد تیره شدن استخوان بصورت دایره شکل دیده میشود. از نواحی که تغییرات استخوانی در رادیوگرافی بطور شایعی دیده میشود استخوان جمجمه است. گاهی اوقات در اسکن استخوانی نقاط متعدد درگیری استخوان ها دیده میشود. در آزمایش خون و ادرار گاهی میتوان مقادیر بالایی از آنتی بادی را دید که به تشخیص بیماری کمک میکنند. کم خونی، کاهش تعداد کل گلبول های سفید خون، کاهش تعداد پلاکت های خون و بالا رفتن کلسیم خون از دیگر علائم این بیماری هستند و میتوان آنها را با آزمایش خون کشف کرد. راه های درمان این تومور عبارتند از: شیمی درمانی: از داروهای به نام های پردنیزون و ملفالان بطور عمده در درمان این بیماری استفاده میشود. پیوند سلول های پلاسماسل (پلاسموسیت): سلول های پلاسما سل بیمار را گرفته و آنها را در مجاورت مقادیر بسیار بالایی از داروی ملفالان قرار میدهند و سپس مجدداً آنها را به بیمار تزریق میکنند. رادیوتراپی: با این روش میتوان اندازه توده های دردناک استخوانی را کاهش داد. دارو: داروهایی مانند بی فسفونات ها، اریتروپویتین، کورتیکوستروئیدها، داروهای ضد درد و واکسن های مختلف برای کاهش احتمال عفونت در این بیماران استفاده میشود. جراحی: در نواحی از استخوان که آنقدر ضعیف شده که خطر شکسته شدن قریب الوقوع است پزشک جراح اروپد استخوان را با کارگذاری وسایل فلزی در آن تقویت میکند.