دانلود مقالات ISI درباره آسیب ریه حاد + ترجمه فارسی

آسیب ریه حاد(به انگلیسی: Acute lung injury) یک ضایعه پاتولوژیک ریوی است که به‌دنبال عفونت، تروما، سوختگی و سپسیس بروز می‌کند. مدیاتورهای شیمیایی که به‌دنبال آسیب‌های بافتی رها می‌شوند موجب صدمه بافتی، اختلال ارگان‌ها و نارسایی‌تنفسی می‌شوند. درمان‌های متعددی شامل NAC، ویتامین E، دفروکسامین و آلوپورینول جهت کنترل و کاهش مدیاتورهای التهابی استفاده می‌شود که اثرات‌آنها تا حدودی در کنترل و بهبود علایم‌بیماری و کاهش‌سطح فاکتورهای التهابی ثابت شده است. NAC به‌عنوان آنتی‌اکسیدان عمل می‌کند. سیستئین سنتز گلوتاتیون کاهش‌یافته را افزایش می‌دهد و موجب افزایش مقدار اکسیژن شریانی می‌شود. آسیب و صدمه به ریه از طرق مختلفی ایجاد می شود. یک تصادف می تواند باعث ایجاد صدمات شدید به ریه شود و یا آن را سوراخ کند. همچنین آسیب به ریه می تواند از طریق استشمام گازهای شیمیایی خطرناک نیز ایجاد شود. معمولا دو نوع آسیب وجود دارد: مستقیم و یا غیر مستقیم. بیماران مبتلا به آسیب‌های حاد ریه اغلب نیازمند دستگاه کمک تنفس بوده و در حال حاضر درمان موثری برای این بیماری وجود ندارد اما در یک همکاری مشترک بین دانشکده داروسازی و مرکز عفونت و ایمنی دانشگاه کوئینز، دانشمندان توانسته‌اند داروی جدیدی را تولید کنند که می‌تواند مدیریت بالینی بیماران را در بخشهای آی‌سی‌یو متحول کند. داروی جدید این محققان نانوذره‌ای به اندازه یک میلیاردم متر است. بیمار می تواند آنرا تنفس کند تا دارو بطور مستفیم وارد ریه شده و عفونت را از بین ببرد. درمانهای کنونی قادر به هدف قرار دادن مستقیم عفونت نبوده و عوارض جانبی ناخوشایندی دارند. این نانودارو از سطحی برخوردار است که به آن اجازه شناسایی و اتصال به سلولهای ایمنی موسوم به ماکروفاژها در ریه را می‌دهد. این اتصال، عفونت را کاهش داده و از پتانسیل جلوگیری از تاثیرات آسیب‌رسان برخوردار است. هوا از طریق دو لوله بزرگ (نایچه) به انتهای نای و و بعد درون ریه‌ها جاری می‌شود. در داخل ریه‌ها، این لوله‌ها مانند شاخه‌های یک درخت چندین بار به لوله‌های کوچکتر (برونشیول) تقسیم می‌شوند که به خوشه‌ای از کیسه‌های هوایی کوچک (آلوئول) منتهی می‌گردد. کیسه‌های هوا دارای دیواره‌های بسیار نازکی پر از عروق خونی کوچک (مویرگ‌ها) هستند. اکسیژن موجود در هوا که تنفس می‌کنید از این رگ‌های خونی می‌گذرند و وارد جریان خون می‌شوند. در همان حال، دی‌اکسیدکربن (گازی که محصول زائد سوخت و ساز بدن است) از طریق بازدم بیرون فرستاده می‌شود. ریه‌ها برای بیرون کشیدن هوا از بدن برروی قابلیت ارتجاعی طبیعیِ لوله‌های برونش (نایچه) و کیسه‌های هوایی تکیه می‌کنند. بیماری COPD باعث می‌شوید این لوله‌ها قابلیت ارتجاعی خود را از دست بدهند و تاحدی دچار فروپاشی شوند، در نتیجه مقداری هوا هنگام بازدم درون ریه‌ها حبس می‌شود.