دانلود مقالات ISI درباره فلووروکینولون ها + ترجمه فارسی

فلووروکینولون ها(به انگلیسی: Fluoroquinolones) گروه مهمی از آنتی‌بیوتیکها هستند که به طور گسترده‌ در درمان عفونتهای مختلف در بالغان به کار می‌روند، مصرف آنها در کودکان به علت احتمال توکسیسیته بافت غضروفی – مفصلی وابسته به دارو که عمدتاً در نتایج بررسی روی حیوانات دیده شده محدود می‌باشد. نالیدیکسیک اسید اولین کینولون وتنها فرمی است که در اطفال بررسی شده است و یک ترکیب غیر فلورینه است که از سال 1962 به کار می‌رود. داروهای جدیدتر ‌این گروه از سال 1980 مورد استفاده قرار گرفت مانند Ciprofloxacin، Perfloxacin و Ofloxacin که علیه انتروباکتریاسه واستاف ارئوس حساس به متی‌سیلین دارای اثر خوب هستند. سیپروفلوکساسین قویاً روی پسودومونا آئروژینوزا اثر دارد. انواع جدیدتر دارویی در انتهای سال 1990 به دست آمد که در آزمایشگاه علیه پاتوژنها گرم منفی (به خصوص هموفیلوس آنفلوانزا و موراکسیلا کاتارالیس) در عفونتهای دستگاه تنفسی تحتانی مؤثر بود. این گروه دارویی در اطفال به علت توکسیسیته‌ی مفصلی، فقط درعفونتهای حاصله دربیماری فیبروکیستیک یا به عنوان خط دوم درمان در شرایطی که سایر آنتی‌بیوتیکها نتیجه‌ نداشته باشند، مصرف می‌شود. فلوروکینولون‌ها ضد باکتری‌های وسیع الطیفی هستند که بر روی باکتری‌های گرم مثبت و گرم منفی مؤثر هستند. نالیدیکسیک اسید از اولین نسل آن توسط جورج لشر در سال ۱۹۶۲ میلادی جهت درمان عفونت‌های دستگاه ادراریساخته شد. کینولون‌ها با جلوگیری از تکثیر DNA باکتری باعث مرگ آنها می‌شوند. فلوروکینولون‌ها معمولاً برای عفونت‌های تناسلی ادراری استفاده می‌شوند. در موارد حاد پیلونفریت یا پروستاتیت باکتریال به عنوان خط اول درمان توصیه می‌شوند. هر چقدر نسل فلوروکینولون‌ها جلوتر می‌رود پوشش گرم مثبت آنها بیشتر می‌شود. علیرغم سرطان‌زا بودن نالیدیکسیک اسید، به عنوانپروفیلاکسی در درمان عفونت‌های برگشت‌پذیر ادراری کودکان استفاده می‌شود. استفاده از فلوروکینولونها در اطفال باید انتخاب شده و ماهرانه و به جز بیماری فیبروکیستیک خط اول درمانی محسوب نمی‌شوند. هرچند گزارشهای درمانی در اطفال عوارض مهمی نشان نداده است، استفاده‌ی بی‌رویه به خصوص در درمانهای روزمره‌ی عفونتهای تنفسی تحتانی ممکن است سبب پیدایش مقاومت دارویی علیه سویه‌های پنوموکک گردد. فلوروکینولون‌ها معمولاً به خوبی تحمل می‌شوند و عوارض جانبی آن از خفیف تا متوسط است. تهوع، استفراغ، اسهال، سردرد، بی خوابی از عوارض جانبی عمومی آنها هستند که معمولاً مشابه سایر آنتی بیوتیک هاست. به طور کلی هر چقدر نسل آنها جلوتر می‌رود عواض جانبی آنها بیشتر می‌شود. نوروپاتی محیطی برگشت پذیر یا برگشت ناپذیر، اختلال در اعصاب مرکزی منجر به تشنج، التهاب یا پارگی خودبخودی تاندون و آشیل از عوارض جدی آنها هستند. در صورت مصرف همزمان فلوروکینولون‌هاباسفالوسپورین‌ها یا ماکرولیدها عوارض بیشتری از خود نشان می‌دهند اما با پنی سیلین، وانکومایسین،کلیندامایسین و سولفونامید‌ها کمتر است. مصرف همزمان فلوروکینولون‌ها با کورتیکواستروئیدها خطر پارگی تاندون، آشیل و تشنج را افزایش می‌دهد. این خطر در افراد مسن بالای ۶۰ سال بیشتر است لذا باید با احتیاط مصرف شود. کاهش پتاسیم و افزایش فاصله QT قلب در بعضی از انواع فلوروکینولون‌ها وجود دارد. توجه: در صورت بروز درد در مفاصل هنگام مصرف فلوروکینولون‌ها، با پزشک خود جهت قطع دارو و جایگزین آنتی بیوتیک مناسب مشورت نمایید و از مصرف داروهای NSAID جهت تسکین درد، خودداری نمایید. طبقه‌بندی کینولون ها: نسل اول: Nalidixic. acid Oxolonic. acid Cinoxacin نسل دوم: Ciprofloxacin Norfloxacin Lomefloxacin Ofloxacin نسل سوم: Sparfloxacin Gatifloxacin Grepafloxacin Levofloxacin نسل چهارم: Trovafloxacin Moxifloxacin Gemifloxacin تمامی انواع دارای اثر خوبی روی باسیل گرم منفی هوازی هستند در حالی‌که انواع جدیدتر اثر قوی‌تری روی استرپتوکک پنومونیه و به طور کلی کوکسی گرم مثبت دارند.