دانلود مقالات ISI درباره بنگلادش + ترجمه فارسی

بنگلادش (به انگلیسی Bangladesh) کشوری در جنوب قاره آسیا و در شبه قاره هند ‌است. این کشور از شمال و شرق و غرب به هندوستان و قسمتی از جنوب شرقی به کشور برمه محدود بوده و در قسمت جنوبی آن خلیج بنگال قرار دارد. پایتخت این کشور شهر داکا با ۱۲٬۲۹۵٬۷۲۸ نفر جمعیت می‌باشد. مساحت بنگلادش ۱۴۷٬۵۷۰ کیلومتر مربع و جمعیت آن ۱۵۰٬۴۴۸٬۳۴۰ نفر است که به نسبت وسعت تراکم جمعیت بسیار زیاد است. از شهرهای مهم بنگلادش می‌توان به چیتاگونگ ۲٬۵۳۲٬۴۲۱ نفر، خولنا ۸۴۲٬۹۹۵ نفر و راجشاهی ۷۲۷٬۰۸۳ نفر اشاره کرد. بنگلادش نهمین کشور پرجمعیت جهان و از پرتراکم‌ترین کشورها از نظر جمعیت است. بنگلادش بر روی زمین‌های حاصلخیز دلتای رود گَنگ واقع شده و در معرض آسیب سیل‌ها و چرخندهای سالانه قرار دارد. این کشور قدیم پاکستون ِتابع بی‌یه و وه ره «شرقی پاکستون» گاتِنه، چون اون گادِر که هند بتونسته بریتانیا جه سِوا بَواشه، هندی مسلمون‌ها، که این کشور ِدِ وَر دَیینه و هِدی جه سِوا بینه، بائوتنه که خانّه اتا کشور بسازن که ونه نوم پاکستون بائه. با این حال این مسلمون‌هایِ اتحاد هم دووم نیارده و بنگلادشیون تصمیم بَییتنه که پاکستون ِدولِت جه هم سِوا بَواشِن. این استقلال روز ۲۶ مارس ۱۹۷۱ (۱۴۸۳ مازرونی) بوجود بمو و هند هم بنگالیون ره کومِک هاکرد بی‌یه. در این کشور رئیس جمهور رئیس حکومت است. این کشور تا سال ۲۰۰۲ توسط دولت موقت اداره می‌شد. در این سال انتخابات عمومی برگزار شد. رئیس دولت نخست وزیر است که اختیارات محدودتری نسبت به روسای دولت در دیگر نظام‌های سیاسی دارد. رئیس جمهور با رای مجلس ملی برای دوره‌ای پنج ساله انتخاب می‌شود. رئیس حزبی که بیشترین کرسی‌های مجلس ملی را به دست آورد نیز معمولا به عنوان نخست وزیر انتخاب می‌شود. مجلس ملی این کشور ۳۰۰ کرسی دارد که نمایندگان آن با رای مردن انتخاب می‌شوند. دوره نمایندگی آن پنج ساله است. . اکثریت مردم بنگلادش پیرو فقه سنی و حنفی مذهب اند. صوفیان و درویشان سهم مهمی در توسعه اسلام در بنگلادش بر عهده داشتند. مردم تعلیمات آنان در مورد تسلیم به خداوند و تزکیه نفس را پیروی می کنند. آرامگاه این صوفیان از قدیم بزرگ ترین مراکز دعا و نیایش و تعلیم اصول قرآن و سنت در بنگلادش بوده است. روزانه صدها نفر ازمردم از نقاط مختلف کشور به این آرامگاهها می روند و به مناسبتهایی مانند جشنها چند صد هزار نفر در آنجا گردهم می آیند. این جشن ها نه تنها با حضور مردم عادی، بلکه در حضور رئیس دولت و وزرای کابینه، ژنرال ها، ماموران دولتی رده بالا و بسیاری از استادان دانشگاه ها اجرا می شود. مردم بنگلادش نیز همانند دیگر مسلمانان پایبند اصول و سنن مذهبی خود هستند و درمراسم مختلف مذهبی شرکت می نمایند. گسترش مؤسسات اسلامی و مساجد در بنگلادش نمایانگر این امر می باشد. علاوه برآن، این مؤسسه ها آموزش آداب و سنن مذهبی به مردم را عهده دار می باشند. در دوران شکوفایی اسلام در بنگلادش، ترویج و تبلیغ اسلام در بین مردم بیشتر از طریق صوفیان صورت می گرفت.