دانلود مقالات ISI درباره کلستئاتوم + ترجمه فارسی

کلستئاتوم Cholesteatoma رشد پوست در محل نابجا یعنی گوش میانی (پشت پرده گوش) است. کلستئاتوم معمولاً به دنبال عفونت های مکررگوش ایجاد می شود که سبب رشد به سمت داخل پوست پرده گوش می گردد. کلستئاتوم اغلب به شکل یک کیست یا کیسه ای است که لایه هایی از پوست قدیمی را که در قسمت داخلی گوش تولید می شود، به بیرون می ریزد. در طول زمان، توده کلستئاتوم می تواند بزرگ شود و استخوانچه های گوش میانی را تخریب کند. کاهش شنوائی، سرگیجه و فلج عضلات صورت می توانند در اثر رشد ممتد کلستئاتوم ایجاد شوند. کلستئاتوم معمولا"بعلت اشکال عملکرد تهویه گوش میانی (شیپوراستاش)یا عفونت در گوش میانی است. لوله استاش هوا را از پشت بینی بداخل گوش میانی می رساند تا فشار گوش را تعدیل نماید. در صورت اشکال در عملکرد لوله استاش به علت آلرژی،سرماخوردگی،یا سینوزیت،هوای داخل گوش میانی توسط بدن جذب می شود و موجب خلاء نسبی در داخل گوش می شود. این فشار منفی باعث کشیده شدن پرده گوش به سمت داخل می شود،بخصوص در مناطقی که با عفونتهای قبلی ضعیف شده اند. این می تواند موجب ایجاد یک ساک(کیسه)و سپس کلستئاتوم شود. یک فرم نادر مادرزادی کستئاتوم (که در زمان تولد وجود دارد) می تواند در داخل گوش میانی یا قسمتهای دیگر مثل نزدیک استخوانهای جمجمه وجود داشته باشد. انواع کلستئاتوم: 1- کلستئاتوم اکتسابی: الف- کلستئاتوم اولیه: در اثر وجود فشار منفی برای مدت طولانی ب- کلستئاتوم ثانویه: در اثر وجود سوراخ در پرده صماخ. 2- کلستئاتوم مادرزادی: بافت به جا مانده اپی تلیال در داخل حفره جنینی گوش میانی. علائم کلستئاتوم: در ابتدا ممکن است گوش ترشح داشته باشد که گاهی اوقات بدبو است. همینطور که کیسه یا ساک کلستئاتوم بزرگتر می شود احساس پری یا فشار در گوش ایجاد می کند و همزمان کاهش شنوائی نیز ایجاد می شود. درد پشت گوش بخصوص درشب، ممکن است ناراحتی شدیدی برای بیمار ایجاد کند. سر گیجه یا ضعف عضلانی درهمان سمت صورت ممکن است رخ دهد. همراهی یک یا چند نشانه فوق دلایل خوبی برای بررسی بیشتر هستند. درمان: تشخیص کلستئاتوم با معاینه توسط متخصص گوش و حلق و بینی است. درمان اولیه ممکن است شامل تمیز کردن دقیق گوش، آنتی بیوتیکها و قطره های گوش باشد. یک کلستئاتوم بزرگ یا عارضه دار شده ممکن است نیازمند جراحی باشد تا از عوارض وخیم جلو گیری شود. آزمایشات شنوایی سنجی و تعادل و سی تی اسکن ممکن است مورد نیاز باشد. جراحی معمولا تحت بیهوشی عمومی است. هدف اولیه جراحی برداشتن کلستئاتوم و از بین بردن عفونت و ایجاد یک گوش خشک است. گاهی یک جراحی ثانویه بعد از ٦-١٢ ماه لازم است تا هم از بین رفتن کلستئاتوم را شاهد باشیم و هم برای بازسازی استخوانهای آسیب دیده گوش میانی تلاش کنیم تا شنوایی را بهبود ببخشیم. در موارد تخریب شدید گوش، بازسازی شاید ممکن نباشد. در صورت عدم درمان کلستئاتوم امکان کری، آبسه مغز،مننژیت و بندرت مرگ وجود دارد.