دانلود مقالات ISI درباره گرینلند، گروئنلند + ترجمه فارسی

گروئنلند یا گرینلند نام ناحیه خودگردانی از دانمارک است. پایتخت آن به زبان بومی نووک و به زبان دانمارکی گودت هاب نام دارد. گرینلند تا سده دهم میلادی برای اروپائیان ناشناخته مانده بود تا اینکه گروهی وایکینگ نروژی که در راه ایسلند بودند راه خود را گم کرده و به کرانه های گرینلند رسیدند. پیش از آمدن وایکینگ ها ساکنان گرینلند را مردم اسکیمو تشکیل می دادند. دانمارک در سده هیجدهم میلادی گرینلند را مستعمره خود ساخت. گرینلند، سرزمینی سرد و خشک و دارای آب وهوای قطبی است. ۸۱% رویه آن پوشیده از یخچال های طبیعی است. این یخچال ها، یخسار بزرگی را می سازند که پهناوری آن، در حدود ۸/۱ میلیون کیلومتر مربع است. در آب های پیرامون گرینلند، یخکوه های بسیاری روی آب شناورند. در درون جزیره، دمای هوا در گرم ترین ماه های سال (ژوئن، ژوئیه و اوت)، به ۱۰ درجه سلسیوس می رسد، حال آن که در کرانه های جنوبی گاه از ۲۰ درجه سلسیوس افزایش می یابد، که دلیل آن، کمتر بودن عرض جغرافیایی و جریان های آب گرم اقیانوس اطلس شمالی است. گرینلند سرزمینی کم باران است، اما میزان بارندگی در جنوب گرینلند از شمال آن بیشتر است. بارش رگبار به ندرت رخ می دهد. میزان بارش برف نیز در بخش های مختلف، متفاوت است. در کرانه ها که بیشتر شهرهای گرینلند در آن سامان ساخته شده اند، بارش عمده برف از ماه دسامبر آغاز شده و تا ماه مارس ادامه می یابد. در پی گرم شدن زمین در میان سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۸، در حدود ۱۵۰۰ میلیارد تن از تاقچه های یخی گرینلند از میان رفته که این برابر افزایش میانگین سالانه ۰٫۴۶ میلیمتر به ارتفاع آب دریاهاست. تاقچه های یخی، لایه های افقی بزرگی از یخند که از یک سو با یخچال های روی خشکی پیوند داشته و از سویی دیگر به دریا راه دارند. جمعیت گرینلند ۵۶٬۳۰۹ نفر (برآورد سال ۲۰۰۰) است که ۸۷ درصد آن بومی (اسکیموهای اینویت) و ۱۳ درصد بقیه بیشتر دانمارکی اند. بیشینه مردم گرینلند شهرنشین هستند. کمتر از ۲۰٪ در روستاها و اردوگاه‌ها می‌زیَند. گرینلند تنها ۱۸ شهر و ۶۰ روستا و اردوگاه دارد. زبان گرینلند دانمارکی و گرینلندی است و دین مردم آن مسیحیت و جان‌باوری (اسکیموها) است. هنر مردم بومی گرینلند، ملهم از حیات وحش و طبیعت سخت و منجمد این سرزمین است و به باورهای سنتی مردم بستگی دارد. صنایع دستی گرینلند، بیشتر شامل توپیلاک‌ها هستند. هر توپیلاک (به معنی «روح نیاکان»)، پیکره کوچک و کنده‌کاری شده‌ای از استخوان‌های جانوران است که به رغم سادگی، بازتابی است از عناصر طبیعی، تاریخ و اسطوره‌های این سرزمین. بومیان بر این باور بوده‌اند که هر توپیلاک، تقدیس کننده ارواح نیاکان و طلسمی است که به شکست دشمن می‌انجامد. امروزه در بیشتر شهرهای گرینلند، موزههایی ساخته شده‌اند که در آنها، آثار هنری تاریخی و معاصر، به صورت دایم یا موقت به نمایش درمی‌آیند. خانه فرهنگ گرینلند در نووک، یکی از مهم‌ترین این موزه‌ها است. مرکز زمین‌شناسی آمریکا در سال ۲۰۰۸ میلادی از ذخایر نفت و گاز فراوان گرینلند پرده برداشت. به‌تدریج اکتشاف‌های دیگری برای یافتن ذخایر معدنی مختلف انجام و مشخص شد که گرینلند، کانسارهای زیادی از سنگ‌آهن، مس، روی، سرب، اورانیوم، فلورید، طلا، یاقوت و عناصر نادر خاکی (مورد استفاده در برخی صنایع مانند تولید تلفن همراه، پنل‌های خورشیدی و توربین‌های بادی) دارد. کشف این منابع باعث شد که تمام احزاب سیاسی اصلی گرینلند، به اتفاق آرا از توسعه صنعت معدن این کشور حمایت کنند.