دانلود مقالات ISI درباره به اشتراک گذاری دانش + ترجمه فارسی

به اشتراک گذاری دانش(به انگلیسی: Knowledge sharing) عبارت از مجموعه رفتارهایی می-باشد که شامل تبادل دانش و اطلاعات و کمک کردن به دیگران در این خصوص است و همچنین رفتاری فراتر از نقش کارمند در محیط کاری است و شبیه رفتارهای شهروند سازمانی است که به‌طور اختیاری و داوطلبانه در سازمان ها انجام می¬ شود. دو رفتار اشتراک دانش، یعنی اشتراک بهترین شیوه‌ها و اشتراک اشتباهات از هم تفکیک شده است و میزانی که افراد متخصص بهترین شیوه‌ها و اشتباهات را با همکاران خود به اشتراک می‌گذارند را نمایش می‌دهد. دانسته های شما در زندگی منحصر به فرد و ارزشمند است، تجربیات و آموخته های شما مختص شماست و در شرایط خاص زندگی شما بدست امده است و ارزش بالایی دارد. این دانش می تواند در ظرف وجودی شما پنهان و تنها بماند یا اینکه با به اشتراک گذاری دانش در اختیار دیگران هم گذاشته شود. در قدیم، پارادایم این بود که باید از دانش و اطلاعات محافظت و تا جایی که ممکن است از اشتراک آن خودداری کرد. کارکنان در یک قالب ذهنی گیر کرده‌اند که دانش قدرت است و آنها تنها زمانی آن را به اشتراک می‌گذارند که مجبور شوند. پارادایم جدید این است: آنهایی که در سازمان متواضعانه یاد می‌دهند، اطلاعات خود را به اشتراک می‌گذارند و فعالانه به دنبال راه‌های جدیدتر و بهتر برای ارتقای پایه دانشی دیگران می‌روند، کسانی هستند که در سازمان رشد می‌کنند و ارتقا می‌یابند. این یک تغییر در نوع تفکر است و بدیهی است باعث شود بسیاری در سازمان وحشت کرده و مقاومت کنند. در واقع آنهایی که اطلاعات مفید، ارزشمند و به‌ویژه ایده‌های نوآورانه را به اشتراک نمی‌گذارند، کسانی هستند که فکر می‌کنند دیگر ایده جدیدی به ذهن آنها نخواهد رسید. اشتراک دانش منجر به کاهش هزینه های تولید، اتمام سریعتر پروژههای مرتبط با توسعه محصول جدید، عملکرد بهتر گروهها و ایجاد قابلیتهای نوآورانه در عملکرد سازمانها میشود. تعامل نهادینه نظام تحقیقات با دانشگاه ها و مراکز آموزشی به ویژه در حوزه پزشکی که به سرعت درحال تغییر است، میتواند زمینه را برای تربیت و آموزش محققان ونیروی انسانی لازم برای این بخش و استفاده از دستاوردهای علمی و تحقیقاتی یکدیگر در جهت ارتقاء کارایی طرفین فراهم آورد که این امر در گروی ایجاد شبکه های بین سازمانی و به اشتراک گذاری دانش است. در اقتصاد نوین، دانش به عنوان عامل راهبردی در دستیابی به مزیت رقابتی پایدار یک قدرت محسوب می شود، اما صرف برخورداری از دارایی های دانشی، قدرت آفرین و ارزش آفرین نیست، بلکه تسهیم و اشتراک آن با دیگر اعضای درون سازمانی و برون سازمانی زمینه خلق دارایی های دانشی جدید و ارزش آفرین را فراهم خواهد ساخت. یکی از حیاتی‌ترین عناصر فرهنگ به اشتراک‌گذاری دانش موفق، اعتماد است. در صورت عدم وجود اعتماد در شرکت در میان پرسنل، انباشتگی دانش پیش خواهد آمد. اطلاعاتی که در دست تعداد کمی از افراد است، می‌تواند خطرناک باشد. هنگامیکه تعداد کمی از افراد انتخاب شده، به دانش دسترسی داشته باشند، به افرادی قدرتمند در شرکت بدل می‌شوند، و می‌توانند تصمیم‌گیری مدیریت ارشد را تحت تأثیر قرار دهند. برای جلوگیری از این وضعیت مدیران باید محیطی را فراهم کنند که دانشکاران بتوانند به همکاران خود اعتماد کنند و از امنیت دستاوردها و نتایج کار خود اطمینان حاصل نمایند. از استراتژی‌های زیر می‌توان برای ایجاد یک سازمان امن و معتمد استفاده کرد. سازمانی که اطلاعات در آن پنهان نمی‌شود و برای مقاصد شخصی مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. - انتخاب افراد مناسب: سازمان نباید از اشخاص منفرد با اهداف شخصی تشکیل شود، بلکه در عوض باید از افرادی تشکیل شود که قادرند تیم تشکیل داده و کارها را صورت گروهی انجام دهند. به نظر می‌رسد اعضای یک تیم که باهم برای مدت طولانی کارکرده‌اند، روابطی بر پایه اعتماد و امنیت خلق می کنند. - ارزیابی محیط: مدیران باید کشف کنند که علت کمبود اعتماد بین پرسنل چیست. پیدا کردن این علل ریشه‌ای، منجر به از بین بردن موانع موجود در برابر اعتمادسازی می‌شود. اخذ نظرات از پرسنل شاغل در واحد می‌تواند به تحقق چنین هدفی کمک نماید. - شرکت در تمرین ساخت تیم: پرسنل باید از محیط کار معمول خود جدا شده و مجبور شوند در یک سری تمرینات ساخت تیم شرکت نمایند. تمرینات باید فرآیندهایی که دانشکاران انجام می‌دهند را در یک روال منظم پیگیری نماید. مهمترین هدف به‌کارگیری مدیریت دانش در انواع مؤسسات، انطباق سریع با تغییرات محیط پیرامون به منظور ارتقاء کارآیی و سودآوری بیشتر می‌باشد. در نتیجه،مدیریت دانش به فرایند چگونگی خلق،انتشار و به‌کارگیری دانش در سازمان اشاره دارد.