دانلود مقالات ISI درباره خال سرطانی یا ملانوما + ترجمه فارسی

خال سرطانی یا ملانوما (melanoma) یکی از تومورهای بدخیم پوستی است که در اثر تغییر در ملانوسیت‌ها ( سلول‌های رنگدانه‌ای پوست) ایجاد می‌شود. این تومورها ممکن است در زمینه یک پوست به طور کامل سالم و یاحتی در بستر ناخن ایجاد شده و یا در زمینه یک خال قبلی خود را نشان می‌دهد. ملانوما علاوه بر پوست، به صورت اولیه ممکن است در مخاط دهان و چشم نیز ایجاد گردند. چنانچه این عارضه سریع تشخیص داده شود و برای درمان آن اقدام گردد، میزان بهبود آن نزدیک به صد در صد خواهد بود. خالهای بدخیم سرطانی پوست به مرور زمان و در صورت درمان نشدن در دیگر بخش‌های بدن نیز، گاهی با سرعت پخش بالا، منتشر می‌شوند. پخش شدن این خال‌های بدخیم می‌تواند مرگبار باشد. اشعه مافوق بنفش (UV) در اکثر موارد عامل اصلی ایجاد شدن این خال‌های سرطانی است. نور خورشید، دستگاه‌های برنزه کننده پوست و لامپ‌های خورشیدی ما را در معرض این اشعه مضر و خطرناک قرار می‌دهند. نقش وراثت را نیز نباید از خاطر برد. یافته‌های پژوهش‌های انجام شده بیانگر این نکته است که ابتلا یکی از بستگان نسبی نزدیک، یعنی والدین، فرزندان، خواهران و برادران خود فرد یا والدین وی، احتمال مبتلا شدن به این بیماری را افزایش می‌دهد. ملانوما با استفاده از اعداد رومی از یک تا چهار (I تا IV) طبقه بندی می شوند. در مرحله I ملانوما کوچک است و نرخ موفقیت درمان بالاست. اما با افزایش اعداد و مرحله بیماری شانس بهبود کمتر می شود. مرحله IV بدان معناست که ملانوما به فراتر از پوست رسیده است و ارگان های دیگری مانند ریه ها و کبد را مورد حمله قرار داده است. درمان ملانوما در مراحل اولیه معمولا عبارت است از جراحی به منظور برداشت ملانوما. ملانومای بسیار نازک می تواند با استفاده از بیوپسی برداشته شود و نیازی به درمان های بیشتر نیست. در غیر این صورت با استفاده از جراحی قسمت سرطانی و بخشی از پوست نرمال برداشته می شود. روش های درمان ملانوما پیشرفته که از پوست فراتر رفته عبارت است از: 1- جراحی به منظور برداشت غدد لنفاوی آسیب دیده. اگر ملانوما به غدد لنفاوی وارد شود در این صورت جراح می تواند غده لنفاوی آسیب دیده را بردارد. درمان های بیشتر قبل و بعد از جراحی توصیه می شود. 2- شیمی درمانی: شیمی درمانی از داروهایی برای تخریب سلول های سرطانی استفاده می کند. شیمی درمانی می تواند به صورت وریدی، قرص و یا هر دو انجام شود. 3- رادیوتراپی: این درمان از پرتوهایی با قدرت بالا مانند اشعه ایکس استفاده می کند تا سلول های سرطانی را نابود کند. رادیوتراپی می تواند بعد از جراحی توصیه شود. 4- درمان بیولوژیک: درمان بیولوژیک سیستم ایمنی بیمار را تقویت می کند و به بدن کمک می کند تا با سرطان مبارزه کند. تاثیرات جانبی این درمان ها شبیه به آنفلوآنزا است و علائمی مانند تب، لرز، خستگی، سردرد و درد ماهیچه ای را به دنبال دارد. 5- درمان هدفمند: داروهای این رویکرد درمانی به نحوی طراحی شده است که فقط تومورهای سرطانی آسیب پذیر را مورد حمله قرار می دهد. عوارض جانبی این روش درمانی بسیار نادر است اما به طور کلی مشکلات پوستی، تب، لرز و دهیدراسیون از عوارض جانبی آن می باشد.