دانلود مقالات ISI درباره نفتالین + ترجمه فارسی

سال ۱۸۱۹ و ۱۸۲۰،دست کم دو شیمیدان مادهٔ جامد سفیدی با بوی زننده گزارش کردند که از تقطیر زغال سنگ به دست می آید. سال ۱۸۲۱، جان کید(John Kidd) بسیاری از ویژگی های این ماده ها و روش‌های فرآوری آن ها پیدا کرد و نام نفتالین را برای این ماده پیشنهاد کرد. (چون این ماده از گونه‌ای نفتا که نام گسترده ای که برای بعضی از هیدروکربن های فرار و آتشگیر که زغال سنگ را نیز دربرمی گیرند؛ می شود. به دست آمده بود. ) نفتالین ماده ای جامد است که به آسانی تبخیر می شود. سوخت هایی از قبیل نفت و ذغال سنگ شامل نفتالین می باشند. نفتالین را قطران سفید و کافور نیز می نامند وشکل رایج آن گلوله های نفتالین و یا به شکل پولک است. از سوختن و توتون هم نفتالین تولید می شود نفتالین بوی تندی دارد ولی بویش نامطبوع نیست. عمده ترین کاربرد تجاری نفتالین در تهیه پلاستیکهای پلی وینیل کلراید polyvinyl chloride (PVC)است عمده ترین مصرف آن برای دفع: "بید " و بوگیرهای توالت است. toilet deodorant blocks. 1 متیل نفتالین و 2 متیل نفتالین از دیگر ترکیبات نفتالین هستند. 1 متیل نفتالین) 1-Methylnaphthalene( مایعی شفاف و 2- متیل نفتالین ( 2-methylnaphthalene) به شکل جامد است و بوی هر دو را حتی هنگامی که در مقادیر کمی در هوا یا آب موجود باشند می توان حس کرد. از این دو ترکیب نفتالین برای ساخت مواد شیمیایی مانند رنگها و رزین های استفاده می شود. مورد استفاده دیگر آن برای ساخت ویتامین کا ( vitamin K. ) است. نفتالین که به نام های «آلبوکربن»، «کافور قیر»، «قیر سفید» یا «نفتن» نیز گفته می شود؛ یک هیدروکربن جامد، سفید و آروماتیک است که به نمای گلوکه های کوچک به بازار می آیند نفتالین به تندی تصعید می یابد و بخاری بسیار آتش زا دارد. مولکول نفتالین از دو حلقهٔ جوش خورده ی بنزن ساخته شده است. آن از زغال سنگ به دست می آید و به فتالیک انیدرید برای ساخت پلاستیکها، رنگ‌ها و حل کنندهها به کار می رود. نفتالین برای گندزدایی و حشره کشی(بیشتر حل شده در متانول) کاربرد فراوانی دارد. نفتالین را برای جلوگیری از بید زدن پوشاک نیز به کار می برند.