دانلود مقالات ISI دربارهسیلیس یا سیلیکا + ترجمه فارسی

اکسید سیلیسیم که با نامهای سیلیس و سیلیکا (Silica) که رایج ترین نوع آن (SiO2) است ترکیبی شیمیایی است که به صورت خالص و یا به صورت ترکیب در کانی های سیلیکاته در مجموع 90 درصد پوسته جامد زمین را تشکیل می دهند. نام سیلیس Silicon از واژه لاتین (Silicis) به معنی (flint ) سنگ سخت، سنگ آتش زنه یا سنگ چخماق گرفته شده است. سیلیس در طبیعت به‌صورت آزاد یا به‌صورت ترکیب با سایر اکسیدها وجود دارد. خاک رس، آلکالی فلدسپات و سیلیس، مهترین مواد اولیه بدنه سرامیک ها هستند. نام سیلیس برای کلیه کانی هایی با فرمول عمومی SiO2 به کار برده می شود. این کانیها با فرمول شیمیایی یکسان تشکیل پولی مورفهای معروفی را می دهند که در گروه کوارتز قرار میگیرند. کوارتز در حالت خاص به صورت در کوهی ظاهر می­گردد که در این حالت، تمام خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خود را آشکار می­کند. کوارتز در مقابل اسیدها و بازها حساس نیست ولی در مقابل اسید فلوئریدریک، حساس و تأثیرپذیر می­باشد. از نظر بافت و ساختمان داخلی هرکدام از اتمهای سیلیسم بوسیله 4 اتم اکسیژن بصورت تترائدر محاط شده است. کوارتز دارای سختی 7 در مقیاس جدول موس و وزن مخصوص 2/65 می­باشد. ترکیب شیمیایی، و خواص فیزیکی سیلیس، تعیین کننده کیفیت و موارد مصرف آن در هر یک از صنایع مورد استفاده میباشد. سیلیس جزء اصلی ماسه سنگ و ماسه سیلیسی، کوارتز و کوارتزیت، بلور کریستال، تریپلی و نواکولیت، سیلیس مصنوعی و سیلیکون شیمیایی، کانی های رسی، گرانیت، سنگ چماق و دیاتومیت می باشد. بیش تر سطح زمین پوشیده از شن است. شن فقط از دو عنصر ساخته شده است: اکسیژن و سیلیس، این دو عنصر، نقش بسیار مهمی در زندگی ما و حیات بشر دارند ماده معدنی سیلیس جهت تأمین نیازهای صنعتی کشور می بایست از علوم نظری، علوم مهندسی و تکنولوژیهای مختلف بخصوص تکنولوژی فرآوری بهره گیرد. سلیس مصارف فراوانی در صنایع دارد که از آن جمله تولید فروسیلیس، شیشه سازی، تولید آجر ماسه آهکی، چینی سازی، سرامیک سازی، تولید سدیم، ریخته گری، تولید سایر مواد سیلیسی، لعاب سازی، سرامیک سازی، ریخته گری و نسوز، بعنوان نیمه هادی، پشم شیشه سیلیکات، صنایع الکترونیک، لاستیک و پلاستیک، رنگ سازی، بتونه و چسب فولاد، تصفیه آب، سیمان، سند بلاست، صابون سازی، کنترل ساییدگی لوله های آب، پاک کننده های صنعتی، رنگ و پوشش، شناور سازی کانه، قالب ریخته گری، پایدار سازی پراکسید و کنترل خوردگی در لوله های آب، چسب سازی و … سیلیس و اکسیژن، ساختمان بسیار محکمی را برای یک دانه ی شن ایجاد کرده اند برای همین، جدا کردن سیلیس از شن، مستلزم حرارت بالا روی شن است. این ساختار قوی و محکم به وسیله ی حرارت شکسته می شود تا به حالت دیگری تبدیل شود. پس از این مرحله، موادی به دست می آید که هر یک از آن ها خواص گوناگون دارند و می توانند کاربرد های مختلف داشته باشند. این مواد که در گوشه و کنار زندگی ما حضور دارند، “سیلان” و “سیلوکسان” نام دارند. شن، به تنهایی یکی از ارزان ترین مواد روی زمین است. اما در مقابل، سیلان که حالت دیگری از ساختمان ماسه است، بسیار ارزشمند و گران قیمت است. برای تهیه سیلیس از شن، ابتدا اکسیژن شن از آن جدا می شود تا باقی مانده ی آن (سیلیس) مورد استفاده قرار گیرد. برای جداکردن اکسیژن از سیلیس، اکسیژن با یک عنصر دیگر ترکیب می شود، که این عنصر معمولا کربن است. برای این کار، از نیروی برق استفاده می شود پس از جدا کردن اکسیژن از شن، ماده ی باقی مانده با ماده ای به نام “متیل کلراید” ترکیب می شود تا سیلیس به دست آید. نام این عملیات “روشو” است. روشو، کسی است که این روش را کشف کرد. عملیات ترکیب این مواد تحت شرایط خاصی انجام می شود و از لحاظ فشار و دما و … کاملا کنترل می شود. حاصل این عملیات این است که ماده ی سیلان به دست می آید. ولی این ماده ممکن است کاملا خالص نباشد و هنوز مواد دیگری در آن وجود داشته باشد. .