دانلود مقالات ISI درباره اختلال هراس + ترجمه فارسی

اختلال هراس(به انگلیسی: Panic disorder) عبارت است از وجود حملات غیرمنتظره و عود کننده پانیک، که لااقل به دنبال یکی از این حملات علایمی نظیر: نگرانی دائم از وقوع حمله ای دیگر، نگرانی از نتایج ضمنی حمله یا عواقب آن، پیدایش تغییر چشمگیری در رفتار به دلیل حملات مزبور به وجود می آید. اختلال هراس یک نوع پاسخ به شرایط استرس زا می باشد. تفاوت آن با دیگر پاسخ های بدن نسبت به عوامل شروع کننده استرس تنها در شدت و علائم آن می باشد. حمله پانیک یک دوره احساس ترس شدید است که بطور موقت فعالیتهای عادی فرد را مختل می سازد. شروع آن معمولاً ناگهانی و بدنبال یک عامل محیطی آزاردهنده یا دلهره آور است. هر چند برای فرد اغلب احساس ترس و ناراحتی شدید را ایجاد می کند، مکانیزم آن در حقیقت یک واکنش تکاملی بدن است که به آن اصطلاحاً fight-or-flight response (این پاسخ یک پاسخ حاد به استرس خوانده می شود که توسط والتر کانون در سال 1929 توصیف گردید. در بروز اختلالات هراس و گذرهراسی تنها یک عامل را دخیل نمی‌دانند، بلکه به مانند بسیاری از اختلالات روانی دیگر، این اختلال نیز عوامل متعدد دارد. ‌بی‌نظمی در کار سیستم عصب مرکزی و محیطی هر دو در نزد مبتلایان اختلال هراس و گذرهراسی مشاهده شده است. در یک تعداد از افراد، تغییر در میزان مواد کیمیاوی داخل دماغ یا میانجی‌های عصبی (‌نیوروترانسمیترها) از قبیل نوراپی نفرین، سروتونین و گاماامینوبیوتریک اسید تایید شده است. هم‌چنان عوامل ارثی و آسیب شناسی (پتالوژی) یا وجود آفت در بعضی از قسمت‌های دماغ (لوب تیمپورال) نیز در سبب‌شناسی این اختلالات دخیل اند. مرگ یا جدایی یکی از والدین قبل از 17 سالگی، مصاب بودن والدین به این اختلالات، و وقایع استرس‌آمیز زندگی (طلاق و جدایی) احتمال مصاب شدن به این اختلالات را بیشتر می‌سازند. مشخصه اصلی اختلال هراس، وقوع خود به خود و غیره منتظره حملات پانیک است که شامل حملات و دوره های مجزای ترس شدید هستند. فراوانی بروز حملات از چند نوبت در روز تا صرفا تعداد انگشت شماری حمله در یک سال فرق می کند. نخستین حمله پانیک اغلب کاملاً خود به خود است. اما گاه حمله های پانیک به دنبال آشفتگی، فعالیت بدنی، فعالیت جنسی یا آسیب هیجانی متوسطی روی می دهند. وقتی حمله پانیک آغاز می شود، علایمش در عرض ده دقیقه به سرعت تشدید می شود. علل‌ بیماری: دستگاه‌ هشدار دهنده‌ مغز به‌ نظر می‌رسد تحت‌تأثیر تعامل‌ پیچیده‌ عوامل‌ زیست‌شناختی‌، ژنتیکی‌، بیماری‌ها، داروها، و سابقه‌ شخصی‌ حوادث‌ ناگوار باشد. اختلالات‌ مختلفی‌ می‌توانند محرک‌ بروز حملات‌ هراس‌ باشند (از قبیل‌ اختلالات‌ ریتم‌ قلبی‌، آنژین‌ صدری‌، اختلالات‌ تنفسی‌، آسم‌، بیماری‌های‌ انسدادی‌ ریه‌، اختلالات‌ غددی‌، اختلالات‌ تشنجی‌، داروهای‌ محرک‌، محرومیت‌ از برخی‌ داروهایی‌ که‌ بدن‌ به‌ آنها وابستگی‌ پیدا کرده‌ است‌). هرگاه حملات هراس یا حمله پانیک به صورت خودبخودی، غیرمنتظره و به دفعات مکرر به وقوع بپیوندند، چندین ماه تکرار شوند، در فاصله حملات نیز شخص نگرانی و تشویش دوام‌دار از وقوع و پیامد حملات بیشتر داشته باشد، شخص هر لحظه منتظر حملۀ بعدی باشد، یا از آمدن حملۀ بعدی در تشویش و نگرانی باشد، در آن صورت به این حالت اختلال هراس یا اختلال پانیک اطلاق می‌گردد. البته اختلال پانیک می‌تواند به تنهایی و یا هم با گذرهراسی یا اگورافوبیا همراه باشد. علایم‌ شایع‌: ۱. تپش‌ قلب‌؛ تُندی‌ ضربان‌ قلب‌؛ درد سینه‌ ۲. احساس‌ بی‌واقعیتی‌، قطع‌ ارتباط‌ با افراد یا اشیاء ۳. کرختی‌ و گزگز اطراف‌ دهان‌، دست‌ها و پاها گرفتگی‌ یا انقباضات‌ عضلانی‌ در دست‌ها و پاها ۴. احساس‌ «پرپرزدن‌ پروانه‌ها» در معده‌ ۵. ترس‌ شدید از دیوانه‌ شدن‌ (از دست‌ دادن‌ مشاعر)؛ ترس‌ از مردن‌؛ احساس‌ وحشت‌ ۶. کوتاهی‌ نفس‌؛ احساس‌ خفگی‌؛ تنفس‌ عمیق‌ و سریع‌؛ ضعف‌ یا حالت‌ سستی‌؛ غش‌ کردن‌ (گاهی‌)؛ تعریق‌ و لرزیدن‌ ـ درمان‌: ۱. بررسی‌ سوابق‌ پزشکی‌ و معاینه‌ توسط‌ پزشک‌۲. تا حد امکان‌ استرس‌ را در زندگی‌ خود کاهش‌ دهید. ۳. بررسی‌های‌ آزمایشگاهی‌ در صورت‌ لزوم‌ برای‌ رد کردن‌ سایر اختلالات‌۴. روش‌های‌ آسوده‌سازی‌ را فرا بگیرید. برای‌ برخی‌ افراد، تجویز دارو مؤثر است‌. ۵. در مورد احساسات‌ خود با یک‌ دوست‌ یا یکی‌ از اعضای‌ خانواده‌ صحبت‌ کنید. این‌ اقدام‌ گاهی‌ اضطراب‌ شما را کاهش‌ می‌دهد. ۶. برای‌ رفع‌ علایم‌ مربوط‌ به‌ تنفس‌ عمیق‌ و سریع‌، یک‌ کیسه‌ کاغذی‌ کوچک‌ را جلوی‌ دهان‌ و بینی‌ خود بگیرید و به‌ مدت‌ چند دقیقه‌ درون‌ آن‌ تنفس‌ کنید. ۷. افکار و احساسات‌ اضطرابی‌ خود را به‌ طور روزانه‌ در یک‌ دفتر ثبت‌ نمایید. با بررسی‌ اطلاعات‌ ثبت‌ شده‌ علل‌ اضطراب‌ خود و راه‌حل‌های‌ احتمالی‌ آن‌ را ارزیابی‌ کنید.