دانلود مقالات ISI درباره فراشناخت + ترجمه فارسی

فراشناخت (به انگلیسی: Metacognition) در روان‌شناسی واژه‌ای است که به صورت «شناخت شناسی» یا « دانستنِ دانستن» تعریف شده است. تاملی که انسان بر روی فرایندهای ذهنی خود می‌کند، و اندیشیدن درباره تفکر را فراشناخت می‌نامند. این مفهوم از مفاهیم نظریه ذهن به شمار می‌آید، که به صورت عمومی دارای دو مولفه است: یکی دانش درباره شناخت، و دیگری قاعده بخشیدن به شناخت. کودک انسان تا پیش از دبستان هنوز مجهز به فراشناخت نیست و توانایی درکِ نظر و افکار و احساسات دیگران را ندارد، از چهار سالگی به بعد است که می‌فهمد که افکار و باورهای دیگران بر رفتارش تاثیر می‌گذارد و این‌که حتی ممکن است آن‌ها از واقعیت به دور نیز باشد. بیماران مبتلا به اوتیسم فاقد نظریه ذهن می‌باشند، آدم‌ها را به مانند هر نوع شی دیگری می‌بینند، در نتیجه به دنیای درون خود پناه می‌برند. فراشناخت را می توان به سه حیطه دانش فراشناختی(به انگلیسی: Metacognitive knowledge)، تجربه های فراشناختی(به انگلیسی: Metacognitive experiences) و راهبردهای فراشناختی(به انگلیسی: Metacognitive strategies) تقسیم کرد. دانش فراشناختی به باورها و نظریه هایی اطلاق می شود که افراد درباره تفکر خود دارند. تجربه های فراشناختی شامل ارزیابی ها و احساس هایی است که افراد در موقعیت های مختلف درباره ی وضعیت روانی خود دارند و راهبردهای فراشناختی پاسخهایی هستند که برای کنترل و تغییر تفکر به کار گرفته می شوند و به خودتنظیمی هیجانی و شناختی کمک می کنند فراشناخت (Metacognition) یکی از مکاتب مدرن روانشناسی یادگیری و در عین حال یک پدیده پیچیده است. در واقع فراشناخت به شناخت، درک، عمل، حافظه، دلیل، منطق و کنترل تفکر بر می گردد. فراشناخت روشی است که از آن می توان در علوم گوناگون استفاده کرد ولی مستلزم شناخت کامل آن توسط دانش آموزان، معلمان و مدیران می باشد. همچنین محیط مناسبی برای بستر سازی آن باید فراهم گردد. فراشناخت اصطلاحی است که اولین بار توسط فلاول ( Flavell ) در زمینه حافظه به کار برده شد. فلاول فراشناخت را شناخت درباره ی شناخت می دانست و از آن به بعد در حیطه های مختلفی مانند هوش مصنوعی، ادراک، پردازش اطلاعات، یادگیری اجتماعی، ریاضیات و غیره از آن صحبت به میان آورده شد. به بیانی ساده تر می توان فراشناخت را تفکر درباره تفکر یا توانایی ما در تشخیص دانسته ها وندانسته های خویش دانست و هدف آن افزایش قدرت تجزیه و تحلیل، منظم و هماهنگ کردن مجموعه فرایندها در انسان می باشد و این امر در نظام آموزشی از اهمیت بسزایی برخوردار است.