دانلود مقالات ISI درباره سیلیکات + ترجمه فارسی

سیلیکات(به انگلیسی: silicate ) یک ترکیب شیمیایی با بار منفی از سیلیسیم است. ها بیشتر سیلیکات‌ها، اکسیدی اند اما علاوه بر آن‌ها، هگزافلوئوروسیلیکات هم گونه‌ای دیگر از سیلیکات‌ها است. البته این دو دسته تنها گونه‌های سیلیکات‌ها نیستند. بیشتر سیاره‌های سنگی، ماه‌های سنگی، سیارک‌ها و البته پوسته زمین از سیلیکات‌ها ساخته شده‌اند. ماسه، سیمان پورتلند و هزاران کانی در زمین نمونه‌هایی از این ماده‌اند. ترکیب‌های سیلیکاتی و از جمله آن‌ها کانی‌های سیلیکات همگی از آنیون سیلیکات ساخته شده‌اند که بار منفی آن‌ها با یک کاتیون خنثی شده‌است. کاتیون‌های گوناگونی سازنده این ترکیب‌ها است. در تمام ساختمانهای سیلیکاتی بررسی شده (بجز آنهایی که در فشارهای فوق‌العاده زیاد تشکیل می‌شوند)سیلیسیوم بین چهار اتم اکسیژن قرار می‌گیرد. به نظر می‌رسد این ترتیب قرار گرفتن سیلیسیوم در ترکیبات سیلیکاتی جهان شمول باشد. زیرا پیوند بین سیلیسیوم _ اکسیژن آنقدر قوی است که چهار اتم اکسیژن همیشه در گوشه‌های چهار وجهی‌ای دیده می‌شوند که صرفنظر از شکل مابقی ساختمان همیشه دارای ابعاد ثابت و شکل منظمی است. سیلیکاتها از راههای گوناگونی که این چهار وجهی‌های سیلیسیوم _ اکسیژن به یکدیگر مربوط می‌شوند، تشکیل می‌گردند. این چهار وجهی‌ها ممکن است به صورت واحدهای جدا و مشخص حضور داشته باشند، یا ممکن است از طریق به اشتراک گذاشتن گوشه‌ها (یا عبارت دیگر اکسیژن) به یکدیگر متصل شوند. سیلیکات سدیم - طبق تعریف «راهنمای فناوری شیمیایی» نوشته فون وگنر نوعی سیلکات قلیایی حل‌شدنی است که اولین بار توسط «ون هلمونت» در سال ۱۶۴۰ کشف شد. سیلیکات سدیم، هم‌چنین به نام«آب شیشه» که به صورت جامد در دسترس است. انواع محلول مایع آن در صابون‌سازی، پاک‌کننده‌های صنعتی، چسب، سیمان‌سازی، رنگ، قالب ریخته‌گری، پایدارسازی پراکسید و کنترل خوردگی در لوله‌های آب و پیش‌ماده سیلیس مخلوط زئولیت کاربرد دارد. کانی‌های سیلیکات از ترکیب شدن سیلیسیم، اکسیژن و یک یا چند فلز به دست می‌آیند و به دو دسته سیلیکات‌های تیره(دارای آهن و منیزیم) و سیلیکات‌های روشن (بدون آهن و منیزیم) تقسیم می‌شود. الیوین، پیروکسین، آمفیبول، میکای سیاه، تورمالین، تالک، سرپانتین و آزبست، نمونه‌هایی از دسته نخست و کوارتز، فلدسپات، میکای سفید و کائولینیت، نمونه‌هایی از دسته دوم هستند. کوچکترین واحد سازنده سیلیکات‌ها به شکل یک هرم چهارضلعی است که سطوح آن را مثلث‌های متساوی الاضلاع تشکیل می‌دهند. این بنیان‌های چهاروجهی سیلیکات، بار الکتریکی منفی دارند و باید یکدیگر را دفع کنند ولی در ساختمان بلورین کانی‌ها، این بنیان‌ها به وسیله یون‌های مثبتی چون آلومینیم، آهن، منیزیم و. . . طوری به یکدیگر پیوند داده شده‌اند که واحد سازنده بلوری در مجموع دارای بار خنثی است. یون‌های پیوند دهنده بنیان‌ها دارای اندازه و بار الکتریکی متفاوتند. یون‌های تقریباً هم‌اندازه می‌توانند جانشین یکدیگر شوند (آهن و منیزیم که شعاع یونی نزدیک به هم دارند با سدیم و کلسیم که جای یکدیگر را در ساختمان بلورین کانی اشغال می‌کنند) این وضع تغییر مهمی را در ساختمان کانی به وجود نمی‌آورد. جدای از دسته‌بندی کانی‌ها بر اساس رنگ و تیرگی یا روشنی آن‌ها، کانی‌های سیلیکاتی براساس ساختار بلوریشان به ۶ زیرشاخه تقسیم می‌شوند. در بیشتر سیلیکات‌ها و البته در کانی‌های سیلیکات، سیلیسیم، ساختار چهاروجهی به خود می‌گیرد و با چهار اکسیژن در چهار سویش دربر گرفته می‌شود. در این ساختار پیوندهای شیمیایی از قاعده هشت‌تایی پیروی می‌کند. گاهی چهاروجهی‌ها به صورت SiO۴۴-های جدا در مرکز ساخته می‌شوند ولی بیشتر دیده شده که از راه‌های گوناگون به هم پیوسته‌اند برای نمونه به صورت جفت جفت(Si۲O۷۶-) یا به صورت حلقه‌ای (Si۶O۱۸۱۲-). معمولاً آنیون‌های سیلیکات به صورت تک زنجیره‌ای، دو زنجیره‌ای، صفحه‌ای یا در ساختارهای سه بُعدی اند. بیشتر این ترکیب‌ها در شرایط معمولی، در آب، بسیار کم محلول اند. سیلیکات سدیم به دو روش خشک و تر قابل تولید است که روش خشک به عنوان فرایند منتخب مبنای محاسبات طرح قرار گرفته‌است: فرایند تولید سیلیکات سدیم به روش خشک: سدیم سیلیکات‌ها در کوره‌های نظیر کوره‌های تهیه شیشه از ذوب کردن مخلوط شن و کربنات سدیم در حدود ۱۴۵۰ درجه بدست می‌آید چون درجه حرارت تشکیل سدیم سیلیکات‌های نامحلول پایین تر از این درجه حرارت می‌باشد برای جلوگیری از ایجاد این سیلیکات‌ها باید در نسبت شن و ماده قلیایی در موقع ذوب کنترل و دقت کافی انجام شود ماده مذاب بدست آمده رنگی تقریباً آبی تا سبز روشن دارد. این رنگ به خاطر ناخالصی‌های موجود که کمتر از یک درصد می‌باشد و معمولاً از ترکیبات آهنی هستند ایجاد می‌شود.