دانلود مقالات ISI درباره اشعه فرابنفش + ترجمه فارسی

اشعه فرابنفش بین طول موجهای 0. 0144 میکرومتر و 0. 39 میکرومتر است. اشعه فرابنفش را به سه منطقه تقسیم می‌کنند: ماورا بنفش با طول موج بلند یا ماورا بنفش A: این اشعه بین طول موجهای 0. 39 و 0. 315 میکرومتر قرار دارد. نسبت این اشعه در نور آفتاب، قوس الکتریکی زغال و چراغهای الکتریکی معمولی زیاد است. ماورا بنفش با طول موج متوسط یا ماورا بنفش B: این اشعه بین طول موجهای 0. 315 و 0. 28 میکرومتر است. این اشعه در نور چراغ بخار جیوه و قوسهای الکتریکی با الکترودهای فلزی وجود دارد، تاثیر آنها در پوست شدید است. ماورا بنفش با طول موج کوتاه یا ماورا بنفش C: این اشعه شامل طول موجهای کوتاهتر از 0. 28 میکرومتر است و فقط در قوس الکتریکی جیوه وجود دارد. فرابنفش (به انگلیسی: Ultraviolet) یا به اختصار UV، موجی است در گستره امواج الکترومغناطیسی با طول موجی کوتاه‌تر از نور مرئی، ولی بلندتر از پرتو ایکس. کد hex فرابنفش #7f1ae5 می‌باشد. به بیانی دیگر انرژی آن کمتراز پرتو ایکس، ولی بیشتراز نور مرئی است. از پرتو فرابنفش برای ضد عفونی آب، مواد خوراکی، تجهیزات پزشکی و لوازم صنعتی و غیره می‌توان استفاده نمود. جذب اشعه فرابنفش از شیشه معمولی فقط اشعه فرابنفش A عبور می‌کند. در صنعت شیشه‌هایی با ترکیبات مخصوص می‌سازند که طول موج 0. 26 یعنی ماورا بنفش B و A و قسمتی از C را نیز عبور دهد. شفافیت کوارتز خیلی بیشتر از شیشه است و فقط طول موجهای کوتاهتر از 0. 18 میکرومتر در آن جذب می‌شود. به همین سبب حبابهای چراغهای مولد اشعه فرابنفش را از کوارتز تهیه می‌کنند. آب خالص برای اشعه فرابنفش، شفاف‌ترین مایعات است و طبقات نازک آن امواج بلندتر از 0. 2 میکرومتر را از خود عبور می‌دهند. گازها معمولا برای اشعه فرابنفش، شفاف هستند و طول موجهای بلندتر از 0. 18 میکرومتر از لایه‌های نازک هوا بخوبی عبور می‌کنند. پرتو فرابنفش بگونه‌ای کاملاً اتفاقی با مشاهده تغییر رنگ و تیرگی املاح نقره در مقابل نور مستقم آفتاب کشف گردید. در سال ۱۸۰۱ دانشمند آلمانی، یوهان ویلهلم ریتر بر اثر مشاهداتش توجه نمود که تابش‌های فرابنفش، که نامرئی هستند، عامل اساسی در تیرگی صفحات کاغذ آغشته به کلرید نقره می‌باشند. او در آن زمان این پدیده را «پرتوهای شیمیایی» نامید