دانلود مقالات ISI درباره بیهوشی + ترجمه فارسی

بیهوشی(به انگلیسی: Anesthesia)حالت القاء شده‌ای است که در آن، فرد به‌صورت ارادی و غیرارادی کنترلی بر قسمتی از جسم یا تمام جسم و محیط فیزیکی خود ندارد و به طور موقت می‌تواند موجب بی‌دردی، فلج موضعی و حتی فراموشی شود. این روند موجب تضعیف یا سرکوب برگشت‌پذیر دستگاه عصبی مرکزی شده که باعث از بین رفتن احساس و واکنش به محرک‌های بیرونی می‌شود. فراموشی و از بین بردن هوشیاری دو جنبه مهم حالت بیهوشی هستند. بیهوشی نوعی شلی عضلات بدن است که با خواب و بی دردی همراه است. در بیهوشی عمومی بدن در تمام قسمت ها باید این سه خاصیت وجود داشته باشد،اما در بی حسی موضعی فقط محل مورد نظر این سه خاصیت را دارد. بیهوشی با خواب متفاوت است،ما میخوابیم اما اگر حتی سردمان شود از خواب بیدار می شویم اما در بیهوشی اگر حتی عضوی از بدن را برش دهند و به عمق اعصاب ما بروند،دردی را احساس نخواهیم کرد. دو نوع بیهوشی داریم: 1. بیهوشی منطقه ای: فقط همان موضع مورد عمل بی حس می شود. 2. بیهوشی عمومی: کل بدن بیهوش می شود. در بیهوشی بهترین دارو،دارویی است که سریع عمل کند و وقتی دارو قطع شود بیمار به هوش بیاید و اینکه دارو خیلی سریع از بدن دفع شود و هیچ اثر بد یا عوارضی نداشته باشد. (N2O بهترین دارو) در انتخاب روش بیهوشی: علاوه بر جنس،سن،نوع جراحی باید موارد زیر را در نظر بگیرید. 1. حالت بیمار2. چاقی و لاغری3. نوع عمل جراحی4. سن5. وضعیت فرهنگی و اخلاقی و روحی6. دارو و وسائل لازم مرگ و میر پس از بیهوشی تا یک هفته به عهده متخصص بیهوشی است مگر عکس آن ثابت شود. بیهوشی عمومی: بیهوشی عمومی بسیار معمول است و بدین معناست که بیمار به خواب عمیقی فرو میرود و مسکن درد دریافت میکند. اعمال این نوع بیهوشی معمولا با تزریق داروی بیهوشی در سیاهرگ یا تنفس ماده بیهوشی از طریق یک ماسک صورت میگیرد. بیهوشی از طریق ورود مداوم گاز یا تزریق سیاهرگی، به همراه داروهای مسکن حفظ میشود. بیهوشی منطقه ای: بیهوشی منطقهای یعنی استفاده از داروی بیهوشی موضعی در نزدیکی بخشی از بدن که دارای رشتههای عصبی زیاد است. این کار باعث بیحس شدن بخشی از بدن میشود که توسط آن رشته اعصاب تغذیه میشد. این نوع بیهوشی معمولا به طور خاص برای کودکان به هنگام بیهوشی عمومی انجام میشود. این روش ترجیحا به عنوان مکمل بیهوشی عمومی اعمال میشود تا درد طی جراحی و پس از آن تسکین داده شود. بیهوشی اپیدورال یا اسپاینال مثالهایی از بیهوشی منطقهای هستند. بیهوشی موضعی: بیهوشی موضعی بدین معنی است که داروی بیهوشی رو یا زیر پوست استعمال میشود. بدون توجه به چگونگی وارد شدن آن به بدن، بیهوشی موضعی از انتقال احساس درد در فیبرهای عصبی که با ماده بیهوشی تماس پیدا میکنند جلوگیری به عمل میآورد که در اینصورت ناحیه مورد نظر بیحس میشود. کرم EMLA یک داروی بیهوشی موضعی است که پیش از قرار دادن لوله سیاهرگی، روی پوست مالیده میشود. بیهوشی موضعی همچنین میتواند به همراه بیهوشی عمومی اعمال شود تا احساس درد را طی مدت جراحی و پس از آن کاهش دهد. مشکلات ناشی از بیهوشی - حالت تهوع و استفراغ: این مشکل هم در بیهوشی و هم در بیحسی وجود دارد. - گلودرد: در مواردی است که بیمار تحت بیهوشی عمومی قرار گرفته و به علت لوله ای است که در حین بیهوشی در درون نای بیمار قرار داده می شود. این درد ممکن است چند ساعت تا چند روز باقی بماند. - احساس گیجی: به علت کاهش فشار خون و یا داروهای مورد استفاده ایجاد می شود. - لرز: به علت داروهای بیهوشی یا به علت سرد ماندن بیمار در حین جراحی است. درمان آن با گرم کردن بیمار با حوله برقی است. -سردرد: داروهای مصرف شده در حین جراحی، کاهش فشار خون، اضطراب و دیگر علل می توانند موجب سردرد شوند. سردرد شدید بعد از بیحسی بیشتر دیده می شود. -خارش: به علت مصرف ضد دردهای مخدر به مقدار زیاد و یا به علت حساسیت به داروها ایجاد می شود. -کمردرد: معمولا به علت دراز کشیدن به مدت طولانی بر روی تخت جراحی ایجاد می شود. - گیجی و اختلال حافظه: بیشتر در افراد مسن و بعد از بیهوشی عمومی دیده می شود. —عفونت ریه: بیشتر در افراد سیگاری دیده میشود. در بی حسی دیده نمی شود. -اختلال ادراری: در مردان بیشتر بصورت عدم توانایی در ادرار کردن و در زنان بصورت بی اختیاری ادرار است. معمولا تا چند ساعت بعد از جراحی خوب می شود. در بی حسی دیده می شود. -درد عضلانی: به علت استفاده از بعضی دارو ها در حین بیهوشی عمومی است.