دانلود مقالات ISI درباره توقف تنفس، آپنه + ترجمه فارسی

توقف تنفس یا آپنه apnea به معنی قطع موقت تنفس به هر علت می‌باشد. در هنگام آپنه عضلات تنفسی هیچگونه حرکتی ندارند و حجم ریه ثابت است. در آپنه تبادل گازها در داخل ریه و تنفس سلولی آسیبی ندیده‌اند. نام آپنه از لغت یونانی apnea گرفته شده است. در این اختلال، تنفس به طور مکرر در طول خواب قطع شده و مجدداً شروع می شود. قطع تنفس به دلیل بسته شدن راه عبور هوا در حلق رخ می دهد. افرادی‌که مشکل آپنه در خواب دارند، ماهیچه‌های انتهای زبان و زبان کوچک آنها (بافت کوچک گوشتی که در انتهای دهان آویزان است) بیش از حد سست شده، مسیر تنفس‌شان در هنگام خواب شب مسدود می‌شود. قطع تنفس ممکن است برای مدت 10 الی 30 ثانیه طول بکشد و باعث نرسیدن اکسیژن به مغز گردد. در طول آپنه با دهانی خشک، بدنی عرق آلود و سردرد از خواب بیدار می شوید. این بیدار شدن های متوالی نمی گذارند فرد به خواب عمیق فرو برود و برای همین، این افراد روز بعد را با خستگی و خواب آلودگی شدید سپری می کنند. بطورکلی 3 نوع آپنه وجوددارد: 1- آپنه انسدادی (OSA) که عامل آن مسدود شدن راه های هوائی است. 2- آپنه مرکزی که در اثر ایجاد وقفه در پیام های مربوط به عمل تنفس که ازمغز به بدن ارسال می شود، به وجودمی آید. 3- آپنه مرکب که ناشی از ترکیب دوعامل فوق الذکر ایجاد می شود. علایم شایع ابتلا به آپنه خواب عبارتند از: 1-خواب زیاد در طول روز 2- خستگی در طی روز 3- خمیازه کشیدن 4- خروپف با صدای بلند 5- دوره‌های توقف تنفس واضح در خواب 6- بیدار شدن‌های ناگهانی به دلیل مشکل تنفسی 7- بیدار شدن با دهان و گلوی خشک و احساس درد در حلق 8- سردرد صبحگاهی 9- مشکلات مربوط به کمبود خواب مانند تغییر خلق و فراموشی. تشخیص ودرمان: ‌شناسائی و درمان آپنه با این تشخیص آغاز می گردد که عارضه ای وجود دارد. بعضی ها می توانند علائم بارز آپنه انسدادی را به هنگام بیداری تشخیص دهند. ولی اکثرا افراد از وضعیت تنفس خود در زمان خواب آگاهی ندارند و این اطرافیان یا سایر اعضای خانواده هستند که وقتی نزدیک فرد می خوابند از علائم شبانه آپنه خواب آنها آگاه می شوند. درمرحله دوم باید به پزشک مراجعه شود. معمولاً بیمارانی که به داشتن آپنه خواب مشکوک هستند، جهت بررسی به کلینیک های خواب معرفی می شوند. پس ازآن برای ثبت فعالیت های بدن مانند فعالیت الکتریکی مغز، حرکات چشم وعضلات، میزان ضربان قلب، فعالیتهای تنفسی، و میزان اکسیژن و دی اکسیدکربن به هنگام خواب، آزمایش پلی سونوگرافی انجام می شود. اگرکسی در هرساعت بیش از5 بارحمله داشته باشد،می توان آپنه انسدادی را در او تشخیص داد. درمان با هدف اصلاح تنفس شبانه و ازبین بردن علائم صورت می گیرد. در مواردی که آپنه انسدادی شدید نباشد می تواند با استفاده ازتغییرات رفتاری مانندکاهش وزن، تغییر وضعیت خواب، کاهش مصرف سیگار و استفاده از داروهای خواب درمان شود. اما برای درمان آپنه های متوسط یا شدید معمولاً از ماسکهای مخصوصی به نام CPAP یا ماسک های هوا با فشار مثبت مداوم استفاده می گردد که درحین خواب بر روی دهان و بینی فرد قرار داده می شود. نیروهای حاصل از فشار هوا که ازطریق ماسک اعمال می شوند باعث بازماندن راههای تنفسی به هنگام خواب می شوند. جراحی نیز از راههای دیگر درمان می باشد که ممکن است طی آن ازروشهائی مانند برداشتن لوزه ها، غددحلقی و بافتهای اضافی که درپشت گلو قرار دارند استفاده می شوند. جراحی های ترمیمی بینی و فک نیز می توانند وضعیت برقراری هوای تنفسی بهبود بخشند.