دانلود مقالات ISI درباره آکواپورین + ترجمه فارسی

آکواپورین کانالهای مولکولی از جنس پروتئین هستند که آب را از یک سلول به سلول دیگر منتقل می کنند. با فعالسازی شبکه آکواپورین، توزیع رطوبت به طور قابل ملاحظه ای در پوست افزایش می یابد. آکواپورین ها منجر به دریافت جایزه نوبل در سال 2003 توسط کاشف آن شد. هرچه تعداد آکواپورین ها (کانالهای مولکلولی انتقال آب) در پوست بیشتر باشد، آبرسانی بهینه حتی در لایه های عمیق تر اپیدرم بیشتر میسر می شود و کاهش تعداد آکواپورین ها به کاهش سطح رطوبت در پوست منجر می شود. آب از دو طریق از غشای یاخته (سلول) عبور می کند: 1- با انتشار از غشا 2- از طریق کانال های آب (آکوا پورین ها) آکواپورین ها تقریباً در تمام موجودات زنده وجود دارند ولی دارای گستردگی فراوانی در گیاهان می باشند، و حرکت آب یا دیگر مولکول های کوچک را از خلال غشاها آسان می کنند. ویژگی های عملکرد اولین آکوا پورین در سال 1992 گزارش شد. اما وجود آنها از قبل مشخص بود زیرا نفوذ پذیری اسمتیک در بعضی یاخته های های اپی تلیال خیلی بیشتر از انتشار ساده بود. یک «آکوا پورین» انسانی عبور آب را تقریبا تا 3 بیلیون مولکول در ثانیه تسهیل می کند. آکواپورین ها در غشاء یاخته های تمام جانداران ازجمله گیاهان و حشرات حتی در باکتری‌ها وجود دارند. بیش از ده آکواپورین در پستانداران شناسایی شده است که به عنوان کانال انتقال آب در یاخته ها عمل می‌کنند. این کانال‌ها به ویژه در یاخته هایی که باید حجم زیادی از آب را مبادله کنند از اهمیت خاصی برخوردار هستند. نمونه‌ این یاخته‌ها در بدن انسان یاخته‌های کلیه هستند که روزانه ده‌ها لیتر آب را مبادله می‌کنند. اختلال در عملکرد کانال‌های آب در آن ها به بیماری‌هایی نظیر دیابت بی‌مزه منجر می‌شود که در آن حجم ادرار بیمار به شدت افزایش می یابد. آکواپورین در گویچه های قرمز(گلبول قرمز) قبل از همه کشف و بیشتر از همه مطالعه شده است. از نظر ساختاری، آکواپورین ها هومو تترامرهایی هستند که هر مونومر شامل دو همی پور به هم چسبیده است که تشکیل یک کانال آب را می دهند. آکوا پورین ها الگوهای متفاوتی از گلیکولیزاسیون دارند. تنظیـم فعا لیت بیشتر آن ها از طریق فسفوریلاسیون یک پروتئین کینازA انجام می شود. آکواپورین های کلاسیک فقط کانال های آب بوده و به یون ها و مولکول های کوچک دیگر اجازه عبور نمی دهند. تعدادی آکوپورین با نام aquaglycoporins آب را به همراهی گلیسرول و معدودی دیگر از مولکول های کوچک عبور می دهند. انواع آکواپورین ها آکواپورین-0: محل: چشم-سلولهای فیبری لنز، گلبول قرمز، کلیه- مجاری ابتدایی. عملکرد: بالانس مایع داخل لنز، حفاظت اسمزی، تغلیظ ادرار. آکواپورین-1: محل: چشم-اپیتلیوم مژکی، مغز- شبکه کورویید، شش- سلولهای اپیتلیال کیسه هوایی. عملکرد: تولید مخاط آبکی، تولیدCSF. آکواپورین-2: محل: کلیه-مجاری جمع آوری کننده، کلیه- مجاری جمع آوری کننده. عملکرد: ADH واسطه، باز جذب آب. آکواپورین-3: محل: نای – سلولهای اپیتلیال، کلیه- مجاری جمع کننده، مغز- سلولهای اپندیمال. عملکرد: ترشح آب به داخل نای، باز جذب آب، بالانسCSF. آکواپورین-4: محل: مغز- هیپوتالاموس، شش- اپیتلیوم برونش، عمل اسموسنسینگ، ترشح مایع برونش. آکواپورین-5: محل: غدد اشکی. عملکرد: تولید اشک. آکواپورین-6: محل: کلیه، سلولهای چربی. عملکرد: انتقال چربی به خارج آدیپوسیتها. آکواپورین-7: محل: بیضه و اسپرم. آکواپورین-8: محل: بیضه، لوزالمعده، کبد، دیگر. آکواپورین-9: محل: گلبولهای سفید