دانلود مقالات ISI درباره آسپرژیلوس + ترجمه فارسی

آسپرژیلوس یا قارچ، یک بیماری تنفسی حاد یا مزمن است. در موارد نادر نیز صفاق، ضایعات احشایی یا سیستمیک هم می تواند مشاهده شود. این عارضه توسط آسپرژیلوس فومیگاتوس ایجاد می شود. تنگی نفس، افزایش زمان تنفس و یا تنفس سنگین نیز در این بیماری مشاهده شده است. گاهی اوقات نیز رال و سیانوز هم می تواند رخ دهد. آسپرژیلوز۱در فرم حاد، پنومونی لخته ای خونابه ای نیز مشاهده است. درون نای و نایژه‌ی اصلی، معمولا در نزدیکی انشعاب، توده ای پر از اگزودای لخته شده و منعقد شده نیز مشاهده شده است. در فرم ندولار (کروی یا قلمبه شده)، گره های متعدد خاکستری سفید یا زردِ متراکم در ریه ها مشاهده شده است. جوجه ها، بوقلمون ها، پرندگان و بسیاری دیگر از مرغان خانگی و یا وحشی به این بیماری حساس هستند. عامل بیماری: قارچی است بنام ASPERGILLUS FUMIGATUS بیماری اولین بار در فرانسه در سال 1856 گزارش شده است قارچ درطبیعت منتشر می شود وگیاهان وحیوانات وانسان را مبتلا می نماید وطیور را نیز به همین گونه بیمار می کند. دردرجه حرارت اطاق ودرجه حرارت بالاتررشد می کند. کلنی های جوان آبی مایل به سبز هستند ودرکشتهای کهنه تیره می شوند. اسپورهای قارچ آسپرژیلوس بسیار مقاوم هستند وبه روشهای معمولی نمی توان آنها را ازبین برد وبنابراین بیماری به آسانی منتقل می شود. عامل بیماری در محیط سابوروآگار در درجه حرارت اطاق آزمایشگاه وحتی دردرجه حرارت بیشتر رشد می کند. نشانیهای بیماری: درفرم حاد تنفس با دهان باز، حالت خواب آلودگی واز دست دادن اشتها وبطور اتفاقی نشانیهای فلجی وتشنج دربلدرچین ها مشاهده شده است (که هر دو این نشانیها دراثر سم قارچ یا عفونت قارچی مغز ایجاد شده است ). درفرم مزمن از دست دادن اشتها، عدم رشد، تنفس با دهان باز، لاغری، سیانوز (آبی وتیره رنگ شدن پوست )وبالاخره مرگ از نشانیهای بیماری است. اختلالات سلسله اعصاب مرکزی (پیچیدن گردن وغیره ) دربعضی از پرندگان دریک گله آلوده مشاهده می گردد. دوره بیماری: دوره بیماری تا حد زیادی به سن وقدرت پرنده مربوط می شود. درفرم حاد (2 تا 4 هفته ) وآنهائیکه شدیدا آلوده شده اند می میرند. مرگ ومیر دربلدرچین ها بطور متوسط 5تا 20 درصد است و ممکن است تا 50% نیز برسد. درشکل مزمن دوره بیماری چند هفته تا چند ماه وتلفات معمولا کمتر از 5 درصد است. درمان: درمانی برای موارد انفرادی پرندگان آلوده نیست. از طریق بالا بردن میزان رطوبت محیط می توانیم انتشار بیماری را کنترل ویا حداقل محدود نمائیم. از بین بردن منبع آلودگی ودرمان گله با استفاده از داروهای ضد قارچ (مایکوستاتین وکنترل کننده قارچ سدیم یا کلسیم پروپیونات یا ویوله دوژانسیان ) درغذا یا سولفات مس (1در 2000) یا ROCON درآب برای مدت 3 تا 5 روز توصیه می شود وبستر را با استفاده از میکروب کش روغنی بمنظور کنترل گردو غبار هوای محیط واسپور قارچ موجود درآن اسپری می نمایند. در مواردی که بیماری بطور شدید منتشر گردیده است قبل از تجویز دارو در گله بستر بایستی تعویض گردد. سولفات مس برای فلزات فاسدکننده آنها محسوب می شود بنابراین دارو بایستی در ظروف لعابی وشیشه ای یا سفالی ویا پلاستیکی توزیع شود.