دانلود مقالات ISI درباره کلرهگزیدین + ترجمه فارسی

کلرهگزیدین یکی از دهانشویه های پرمصرف است که در دندانپزشکی برای درمان عفونت های دهان زخم های دهان و لثه به کار می رود. دارو به فرم محلول برای شستشوی پوست و زخم ونیز به فرم محلول دهانی برای عفونت های کاندیدیاز و نیز کاهش تجمع پلاک های دندانی مصرف می شود. کلرهگزیدین یک آنتی سپتیک بیس بی گوانید با خواص باکتریوساید یا باکترواستاتیک در برابر رنج وسیعی از باکتری های گرم مثبت و گرم منفی( بیشتر روی باکتری های گرم مثبت) است. همچنین برخی از قارچ‌ها و برخی از ویروس‌ها از جمله ویروس مولد ایدز و هپاتیت موثر است. دارو از طریق تخریب دیواره سلولی سبب مرگ میکروارگانیسم می شود. عوارض جانبی کلرهگزیدین: حساسیت پوستی، تغییر رنگ برگشت پذیر زبان و دندان و نیز تغییر در حس چشایی پیرو استفاده از محلول های شستشوی دهانی. به علت خاصیت کاتیونی، جذب پوستی و مخاطی ان از دستگاه گوارش حداقل می‌باشد. در آزمایشهای حیوانی اثرات سمی و سرطان زائی در این ماده دیده نشده است. کلرهگزیدین طعم ناخوشایندی دارد و می‌تواند موجب تغییراتی موقتی در حس چشایی بشود. بویژه این تاثیر در مورد طعم شوری است که باعث بی‌مزه شدن غذا می‌گردد و این تغییر به غلظت کلرهگزیدین بستگی دارد. علت این تغییر دناتوره شدن پروتئین‌های سطحی مستقر بر جوانه‌های چشایی است. تاثیرات کلرهگزیدین: درمان پلاک های دندانی، از بین بردن جرم دندان، پیشگیری از پوسیدگی، ژنژویت، استئوماتیت، درمان زخم های آفتی، درمان عفونت لوزه ها، درمان فارنژیت و عفونت های خفیف حلق و دهان. دوز مصرفی: اثر بخشی این دهان شویه به دوز مصرف آن بستگی دارد و نه به غلظت آن. دوز درمانی دهان‌شویه مصرف ۱۰ میلی‌گرم تا ۲۰ میلی‌گرم از دهان شویه با غلظت ۲/۰ درصد تا ۱۲/۰ درصد میباشد کاربرد آن دوبار در روز (بعد از صبحانه و قبل از خواب) از محلول ۲/۰% می‌باشد که به مدت ۳۰ تا ۶۰ ثانیه در دهان نگاه داشته می شود. نحوۀ استفاده: دهان شویه کلرهگزیدین را نیم ساعت پس از مسواک زدن استفاده شود که حداکثر قدرت ضدباکتریایی خود را حفظ نماید.