دانلود مقالات ISI درباره درمان با ضربه الکتریکی تشنج‌آور، الکتروشوک درمانی + ترجمه فارسی

درمان با ضربه الکتریکی تشنج آور یا ECTیا شوک‌درمانی برقی درمان اختلالات روانی با استفاده از عبور جریان برق از مغز می‌باشد. درمان با شوک الکتریکی یا «شوک درمانی» نامیده می‌شود. در این شیوه درمان، از دستگاه شوک درمانی (ECT machine) استفاده می‌شود و این دستگاه می‌تواند برق از نوع مستقیم DC تولید کند و بسته به نوع دستگاه، نیاز و کاربرد، جریانی بین ۲۰۰ میلی‌آمپر (۰/۲ آمپر) تا ۱۶۰۰ میلی‌آمپر (۱/۶ آمپر)، ولتاژی از ۷۰ ولت تا ۴۵۰ ولت، و بمدت ۱ تا ۶ ثانیه، استفاده می‌شود که از طریق دو الکترودی که بر روی پوست سر نصب می‌شود این جریان عبور می‌کند. این جریان الکتریکی که معمولاً کم‌تر از یک ثانیه وصل می‌شود، موجب شلیک گسترده‌ای در یاختههای عصبی مغز می‌شود و حالتی شبیه به حمله‌های صرعی ایجاد می‌کند. پس از گذشت چند دقیقه و بازگشت هشیاری، بیمار نسبت به وقایعی که بلافاصله قبل از شوک اتفاق افتاده‌اند، یادزدودگی می‌کند و معمولاً یک ساعت بعد یا بیش تر، حالت گیجی دارد. ادامهٔ درمان به مدت سه تا پنج بار در هفته، بیمار را دچار گم‌گشتگی می‌کند، حالتی که معمولاً پس از قطع درمان به تدریج بهبود خواهد یافت. کاربرد: الکتروشوک درمانی می‌تواند موجب بهبود سریع علائم وخیم اختلالات روانی گردد. این روش برای درمان موارد زیر به کار برده می‌شود: افسردگی شدید. به خصوص هنگام بروز روان‌پریشی (سایکوز)، میل به خودکشی و امتناع از خوردن غذا. افسردگی مقاوم به درمان. افسردگی شدید که با دارو و سایر روش‌ها درمان نمی‌یابد. شیدایی شدید. سرخوشی شدید، آشفتگی و بیش‌فعالی که از عوارض اختلال دوقطبی به شمار می‌آیند. دیگر علائم شیدایی شامل؛ ناتوانی در تصمیم‌گیری، رفتار پر خطر، سوء مصرف مواد و سایکوز است. کاتاتونیا. با علائم نقص در حرکت یا حرکات شدید و عجیب، سخن نگفتن و دیگر موارد شناخته می‌شود. این مورد با اسکیزوفرنی و دیگر اختلالات روانی در ارتباط است. در برخی موارد کاتاتونیا در اثر برخی بیماری‌ها، بروز می‌یابد. آشفتگی و خشونت در مبتلایان به دمانس. به سختی درمان می‌شود و زندگی را مختل می‌کند. ECT در شرایطی که دارو قابل تحمل نباشد یا دیگر روش‌های درمان کارساز نبوده باشند مفید خواهد بود: در دوران بارداری. به دلیل اثرات زیان‌بار داروها بر جنین در حال رشد، نمی‌توان از روش دارودرمانی استفاده کرد. در بیماران مسن که توان تحمل عوارض جانبی داروها را ندارند. در بیمارانی که روش ECT را به دیگر روش‌ها ترجیح می‌دهند. زمانی که روش ECT اثر بخش بوده است.