دانلود مقالات ISI درباره فرایند بیماری پیوند علیه میزبان + ترجمه فارسی

فرایند بیماری پیوند علیه میزبان (GVHD) یک عارضه شایع در پیوند آلوژنیک مغز استخوان است که بعلت شناسایی لنفوسیت های T و سلول های NK فرد دهنده بر علیه بافت های گیرنده ی پیوند است. در واقع این حالت زمانی رخ می دهد که گیرنده پیوند، به لحاظ سیستم ایمنی بسیار تضعیف شده است. با این وجود، افزایش سن گیرنده پیوند، شدت ناسازگاری HLA بین دهنده و گیرنده و تعداد سلول هایT موجود در نمونه پیوند عوامل مستعد کننده GVHD هستند. بر اساس زمان ظهور، GVHD به دو نوع حاد (Acute) و مزمن (Chronic) تقسیم می شود. در نوع حاد در 100 روز اول پیوند ( اغلب 4-30 روز بعد پیوند) ظاهر می شود و اندام های پوست، کبد و سیستم گوارش را درگیر خواهد کرد. در نوع مزمن، معمولا 100 روز بعد از پیوند GVHD ظاهر می شود و از لحاظ شدت علایم خفیف تر است با این‌حال مفاصل، مخاط دهان، غدد اشکی را نیز درگیر می کند. در این حالت از داروهای متوترکسات، سیکلوسپورین و مقادیر بالای کورتیکواستروئید ها برای مهار GVHD استفاده می کنند. شانس GVHD بر مبنای وجود یا عدم وجود برخی شرایط مندرج در این فهرست افزایش پیدا می‎کند: 1- گیرندۀ پیوند دارای نسب خونی نزدیک با اهدا کننده نباشد. 2- اهدا کننده دارای عدم انطباق HLA است، حتی اگر این عدم انطباق ناچیز باشد. 3- شمار سلول‎های T در سلول‎های بنیادی اهدا کننده بالا باشد. 4- سن اهدا کننده بالا باشد. 5- اهدا کننده هم‎جنس گیرندۀ سلول‎های بنیادی نباشد. 6- اهدا کننده به عفونت سیتومگالوویروس (CMV) مبتلا شود، و گیرنده پیشتر به این ویروس آلوده نشده باشد. 7- میزبان در حال دریافت گلبول‌های سفید خون از اهدا کننده باشد. علایم: GVHDحاد به طور معمول منجر به بروز راش‌هایی می‎شود که به کف دست، کف پا، گوش‎ها یا صورت آسیب می‎زنند. مردم ممکن است بر اثر این راش‎ها دچار خارش یا درد شوند. این راش می‎تواند به تنه سرایت پیدا کند. دیگر علایم شایع عبارتند از: سوزش و سرخی پوست، تاول زدن و پوسته دادن پوست، اسهال، تهوع و استفراغ، گرفتگی‎های ناحیۀ شکم، فقدان اشتها، خونریزی معده و روده، زردی پوست یا سفیدی‎های چشم که نشانگر آسیب دیدن کبد است، زخم‎های دستگاه گوارش از ناحیۀ دهان و خشکی گلو، خشکی ریه، واژن، و دیگر غشاءها، تنگی نفس، کاهش وزن، کاهش تحرک مفاصل، ریزش مو، خارش و سرخی چشم، تغییرات بینایی و فقدان تولید اشک، خستگی، درد مزمن، و ضعف عضلانی. درمان: متخصصان مراقبت‎های پزشکی از برخی داروها برای سرکوب سیستم ایمنی و داروهای ضد التهابی مثل استروئیدها برای درمان GVHD استفاده می‎کنند. انتخاب بر این مبنا صورت می‎گیرد که GVHD از نوع حاد یا مزمن است. بسته به نوع جوابدهی به درمان افراد دچار GVHD ممکن است به مدت یک سال و بیشتر تحت درمان قرار گیرند. GVHD حاد معمولاً با یک کلاس دارویی به نام گلوکوکورتیکوئید (استروئیدها) و سیکلوسپورین (داروهای سرکوب کنندۀ سیستم ایمنی) مورد درمان قرار می‎گیرند.