دانلود مقالات ISI درباره حمله خواب، خواب‌تازش، نارکولپسی + ترجمه فارسی

نارکولپسی شایع‌ترین علت نورولوژیک خواب آلودگی بیش از حد روزانه است و از لحاظ اپیدمیولوژی، نارکولپسی بیماری شایعی نیست. بروز این بیماری اغلب در دهه دوم عمر بوده و با یک کاهش بروز در دهه سوم و چهارم زندگی همراه است. این بیماری معمولا مزمن است ولی با افزایش سن تخفیف می‌یابد. علت این بیماری کمبود ماده‌ای به نام هیپوکراتین در سیستم عصبی مرکزی است که در تنظیم خواب و بیداری انسان نقش دارد و کمبود آن منجر به این بیماری می‌گردد. علایم شایع نارکولپسی شامل این موارد است: ۱- نخستین علایم نارکولپسی، نیاز شدید و غیرقابل کنترل به خوابیدن در طول روز است. دوره های خواب آلودگی بیش از حد روزانه که ممکن است هر ۳ تا ۴ ساعت یکبار رخ دهد و این دوره های خوابیدن روزانه در حدود ۱۵ دقیقه یا بیشتر طول می کشد. ۲- دراین دوره ها اغلب پس از ناهار یا خوردن غذا و زمانی که بدون تحرک هستید یا در یک شرایط کسل کننده قرار دارید، خواب به شما حمله می کند اما در طول تحرک و فعالیت هم ممکن است خواب به سراغ شما بیاید. برای مثال، در حال رانندگی، در حال گفت وگو و صحبت کردن با کسی نیاز شدید و ناگهانی به خواب پیدا می کنید، خواب آلودگی بیش از حد، موجب کاهش میل جنسی یا ناتوانی جنسی می شود. ۳- توهمات خواب: ممکن است در هنگام بیدار شدن یا شروع حمله خواب دیده ها و شنیده ها یا دیگر حس های فرد مختل شده و دچار توهم دیداری و شنیداری شود. ۴- فلج خواب: حالتی است که فرد در ابتدای بیدار شدن یا خواب آلود شدن قادر به حرکت یا صحبت نباشد و ممکن است از چند ثانیه تا چند دقیقه طول بکشد. ۵- کاتاپلکسی: حملات کاتاپلکسی به صورت از دست دادن ناگهانی قدرت عضلانی قبل از بیداری کامل است که ممکن است به صورت زمین خوردن بیمار رخ دهد. این عارضه در بیش از ۶۰ درصد بیماران نارکولپسی دیده می شود و ممکن است از چند ثانیه تا نیم ساعت ادامه یابد. درمان: درواقع بهبود کامل کمتر دیده می شود و باید فرد بیمار را در مدیریت علائم یاری کرد. یک برنامه اجباری برای چرت های منظم روزانه در زمان معین، به گروهی از بیماران کمک شایانی می کند. در صورت نیاز به دارو، محرک ها قدم اول درمان هستند. داروهای سه حلقه ای ضدافسردگی و مهارکننده های جذب مجدد سروتونین نیز در درمان از دست دادن تون عضلات اثر دارند. گرچه دارو قدم اول درمان در نظر گرفته می شود ولی درمانگر باید به برنامه چرت منظم روزانه، تغییر و تطبیق زندگی با آن شرایط، مشاوره، تعطیلات دارویی برای مقاوم نشدن به داروها، مدیریت و نظارت دقیق بر نحوه مصرف دارو و نیز اثر کلی بر علائم و شرایط قلبی نیز توجه داشته باشد.