دانلود مقالات ISI درباره همایه یا سیناپس + ترجمه فارسی

همایه یا سیناپس (به انگلیسی: Synapse) یک ساختار زیستی در پایانهٔ آکسون‌ها است که از راه آن یک سلول عصبی پیام خود را به دندریت یک نورون دیگر یا یاخته [|ماهیچه‌ای]] یا یک غده می‌فرستد. نورون‌ها، بنیادین‌ترین یاخته‌های عصبی هستند. این یاخته‌ها کار پردازش و رسانش پیام‌های عصبی را بر دوش دارند. نورون‌ها از راه رشته‌هایی بنام دندریت پیام را دریافت کرده و از راه رشته‌های دیگری بنام آکسون پیام را به یاخته دیگر رسانش می‌کنند. در سیناپس نورون‌ها (سلول‌های عصبی) به یکدیگر یا به اندام‌های بدن پیوسته نمی‌شوند، بلکه تنها در نزدیکی هم قرار می‌گیرند و با تراوش پیامرسان‌های عصبی (مانند ‏گلوتامات، استیل کولین یا نور اپی نفرین) پیوند برقرار می‌گردد. . اگرچه تعداد زیادی سیناپس وجود دارد، ولی می‌توان آنها را به دو دسته تقسیم‌بندی کرد: سیناپس الکتریکی و سیناپس شیمیایی. در سیناپس الکتریکی جریان از شکاف پیوندگاه جاری می‌شود. در مقابل، سیناپس شیمیایی قادر به ارتباط سلول به سلول توسط ترشح پیام رسان عصبی می‌باشد. این عامل‌های شیمیایی که توسط نورون پیش سیناپسی ترشح می‌شوند، جریان‌های ثانویه در نورون پس سیناپسی را بوسیله فعال کردن گیرنده‌های خاصی تولید می‌کنند. در حدود ۱۰۰ نوع پیام رسان عصبی شناخته شده‌است. تقریباً تمام سیناپس هایی که برای انتقال پیام در دستگاه عصبی مرکزی انسان از آن ها استفاده می شود، از نوع شیمیایی اند. در این گونه سیناپس ها نورون اول در انتهای عصبی خود ماده شیمیایی به نام ناقل عصبی را ترشح می کند که این ناقل به نوبه خود با تاثیر بر گیرنده پروتئینی غشای نورون بعدی آن را تحریک و یا مهار می کند. سیناپس های الکتریکی دارای کانال های مایع باز بوده که الکتریسیته را از یک سلول به سلول بعدی منتقل می کنند. در این نوع سیناپس ساختمان های پروتئینی به نام اتصالت شکاف دار وجود دارد که به یون ها اجازه می دهد از داخل یک سلول به سلول بعدی حرکت کنند. این نوع سیناپس در تارهای عضلات صاف و قلبی دیده می شود.