دانلود مقالات ISI درباره تحریک مغناطیسی مغز + ترجمه فارسی

TMS مخفف (Trans cranial Magnetic Stimulation) یا تحریک مغناطیسی مغز از راه جمجمه می باشد. تی ام اس یک روش غیر تهاجمی (Non Invasive) برای تحریک نورونهای مغزی است. جریان های ضعیف الکتریکی در اثر میدانهای مغناطیسی که به سرعت تغییر می کنند در مغز ایجاد شده و باعث تحریک سلولهای مغزی می شود (القای الکترومگنتیک). با این روش فعالیت مغز می تواند با کمترین احساس درد و discomfort تحریک شده و عملکرد جریانها و ارتباطات درون مغز بررسی شود. مزیت TMS امکان انجام آن در بیمار بهوش (Awake) و دیدن همزمان اثرات تحریک می باشد. کاربردها: تحریک مغناطیسی مغز یک روش نوینی از تحریک مغز است که برای درمان بیماری های عصبی و روانی که توسط روش های مرسوم مورد معالجه قرار نگرفته اند، به کار می رود. در این روش از میدان مغناطیسی با پالس های کوتاه مدت استفاده می شود (مشابه میدانی که در تصویربرداری MRI به کار می رود) تا فعالیت ناحیه ای مشخص از مغز را تحریک کند. تحریک مغناطیسی مغز روشی است که می توانیم در فرکانس های مختلف از آن برای تحریک یا مهار مغز استفاده کنیم تا بیماری هایی مثل افسردگی را درمان کنیم. در اصل، تحریک مغناطیسی مغز (تی ام اس) برای درمان افسردگی استفاده می شده است، اما امروزه مدارکی وجود دارد که نشان می دهد تی ام اس می تواند برای درمان طیف گسترده ای از مشکلات مغزی شامل اعتیاد، اضطراب، بیش فعالی (ADHD)، وسواس (OCD)، وز وز گوش (زنگ زدن گوش)، MS، بیماری پارکینسون، سردردهای میگرنی و غیره به کار رود. تاریخچه: در اواخر سال‌های ۱۷۰۰ میلادی، لوییجی گالوانی یکی از پیشگامان تحقیق در زمینه اثرات الکتریسیته بر روی بدن انسان بود و بدین‌ترتیب یکی از نخستین پایه‌گذاران علم الکتروفیزیولوژی محسوب می‌شود. در سال‌های ۱۸۰۰ میلادی، مایکل فارادی کشف کرد که جریان الکتریکی باعث ایجادِ میدان مغناطیسی می‌شود و تغییر در یکی، موجب تغییر در آن دیگری می‌شود. نخستین تلاش‌ها برای تحریک مستقیم مغز انسان توسط الکتریسیته در اواخر سال‌های ۱۸۰۰ میلادی آغاز شد و تا دهه ۱۹۳۰ میلادی، شوک‌درمانی برقی (ECT) توسط دو پزشک ایتالیایی به‌نام‌های اوگو چرلتی و لوچو بینی ابداع شد. شوک درمانی در درمان بیماری‌های روانی آنچنان متداول شد که پس از مدتی به آن، به‌دیده «اکسیر یا نوشداروی روانپزشکی» نگاه می‌کردند و از سال‌های ۱۹۷۰ میلادی، موجی از مخالفت‌ها و انتقادها نسبت به آن پدیدار گشت. در همین سال‌ها، «آنتونی تی. بارکر» بررسی اثرات میدان‌های مغناطیسی، جهت تغییر در سیگنال‌های الکتریکی مغز را آغاز کرد و نخستین دستگاه تحریک مغناطیسی مغز حوالی سال ۱۹۸۵ میلادی ساخته شد. این دستگاه‌ها، در اصل برای مصارف پژوهشی و تشخیصی ساخته می‌شدند و بعدها بود که اثرات بالقوه درمانی آنها مورد توجه واقع شد. نخستین دستگاه تحریک مغناطیسی مغز در اکتبر سال ۲۰۰۸ میلادی توسط سازمان غذا و دارو آمریکا تأیید شد.