دانلود مقالات ISI درباره سکته مغزی ایسکمیک حاد + ترجمه فارسی

دو نوع سکته مغزی وجود دارد: 1-سکته مغزی ایسکمیک: این نوع سکته مغزی، زمانی اتفاق می افتد که یک لخته خون یا چربی، موجب انسداد رگ و قطع جریان خون در مغز شود. انسداد شریان می تواند داخل یا اطراف مغز رخ دهد، همچنین لخته های خونی می توانند توسط جریان خون از دیگر نقاط بدن به مغز آورده شوند. علل این نوع سکته عبارت اند از: - رسوب چربی و ایجاد پلاک در شریان های گردنی و اختلالات قلبی که منجر به تشکیل لخته های خونی می گردد. ـ این علائم سکته گذرا یا خفیف، حدود چند دقیقه تا چند ساعت طول کشیده و سپس به کلی از بین می رود. - ولی به خاطر داشته باشید که هرگز سکته گذرا را نادیده نگیرید چرا که این سکته، نشانگر در راه بودن یک سکته مغزی شدیدتر است. پس سعی کنید دوره ی درمان سکته گذرا را کامل کنید، حتی اگر نشانه های آن از بین رفته باشند. 2-سکته مغزی خونریزی دهنده: این نوع از سکته های مغزی، ناشی از پاره شدن یک رگ خونی در داخل یا سطح مغز می باشد. وقتی که یک رگ خونی پاره می شود، دیگر حس به سلول های مغزی نمی رسد، به علاوه نشت خون از رگ پاره شده، می تواند به بافت مغزی آسیب جدی وارد نماید. علل این نوع سکته عبارت اند از: - فشاربالا که موجب تضعیف عروق خونی می گردد؛ ـ سخت شدن رگ ها که عروق مغزی را شکننده می کنند؛ ـ آنوریسم یعنی ضعیف شدن یک نقطه در دیواره عروق که می تواند پاره شود؛ ـ ضربه مغزی؛ ـ مصرف مشروبات الکلی. سکته مغزی ایسکمیک سومین علت مرگ و یکی از علل شایع بستری در بیمارستان در ایالات متحده آمریکا می‌باشد. مرحله تحت حاد پس از سکته مغزی به زمانی که تصمیم به عدم استفاده از ترومبولیتیک‌ها گرفته می‌شود تا دو هفته پس از بروز سکته مغزی، اطلاق می‌شود. پزشکان خانواده اغلب در مدیریت مرحله تحت‌حاد سکته مغزی ایسکمیک نقش دارند. تمامی بیماران مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک باید در مرحله تحت حاد پس از سکته مغزی در بیمارستان، برای پایش قلبی و عصبی پذیرش شوند. انجام مطالعات تصویربرداری، شامل آنژیوگرافی با تشدید مغناطیسی (MRA)، سونوگرافی شریان کاروتید، و اکوکاردیوگرافی، برای تشخیص علت بروز سکته مغزی لازم است. باید ارزیابی خطر آسپیراسیون شامل ارزیابی بلع، انجام شود و همچنین تغذیه‌درمانی، فیزیوتراپی، کاردرمانی و گفتاردرمانی آغاز شوند. علل عمده موربیدیته و مرگ و میر پس از سکته مغزی ایسکمیک، شامل ترومبوآمبولی وریدی، زخم‌های فشاری، عفونت و دلیریوم هستند که باید بررسی‌های لازم برای پیشگیری از بروز آن‌ها صورت گیرد. برای پیشگیری ثانویه از بروز سکته مجدد در آینده، در 24 ساعت اول از سکته ایسکمیک مغزی در تمام بیمارانی که درمان ضدپلاکتی با آسپیرین در آن‌ها کنتراندیکاسیون ندارد باید آغاز گردد، همچنین باید یکی از رژیم‌های درمانی ضدپلاکت برای مدت زمان طولانی ادامه یابد. درمان با استاتین‌ها نیز دراغلب موارد باید انجام گیرد. هرچند پرفشاری خون در ابتدای بیماری بلامانع است، درمان ضدپرفشاری خون باید ظرف 24 ساعت آغاز گردد. دیابت شیرین باید کنترل شود. همچنین، توصیه‌های لازم اصلاح شیوه زندگی برای کاهش خطر بروز سکته در آینده باید به بیماران، ارایه شود. توان‌بخشی پس از ترخیص بیماران از بیمارستان سبب بهبود نتیجه‌های درمانی شده و باید مد نظر قرار گیرد. سکته های ایسکمیک توقف ناگهانی عملکرد مغز در پی قطع روند خونرسانی به ناحیه ای از آن است. اصطلاح حمله مغزی از آن جهت مورد استفاده قرار می گیرد که متخصصین مراقبت های بهداشتی و عموم مردم دریابند وضعیت مذکور یکی از فوریت ها در زمینه ی مراقبت های بهداشتی محسوب شده و مشابه با حمله ی قلبی است. با تایید درمان های ترومبولیتیک در سال ۱۹۹۶ جهت درمان سکته های ایسکمیک حاد ٬ تحولی در مراقبت از بیماران متحمل سکته مغزی ایجاد شد. درمان زودهنگام با عوامل حل کننده ی لخته یا ترومبولیتیک باعث می شود تا سکته های ایسکمیک با نشانه های کمتر همراه باشند و ناتوانی های کمتری نیز ایجاد کنند. تنها ۸ درصد سکته های ایسکمیک در عرض ۳۰ روز به مرگ منتهی می گردند. درمان های ترومبولیتیک کنونی را باید ظرف مدت ۳ ساعت پس از بروز سکته ی مغزی آغاز کرد. دانستن این نکته برای عموم مردم و متخصصین مراقبت های بهداشتی ضروری است که پس از وقوع سکته مغزی باید بیمار را برای انجام بررسی و تزریق دارو سریع به بیمارستان انتقال دهند. علل – ترومبوز شریان های بزرگ Large artery thrombosis – ترومبوز شریان های کوچک نفوذ کننده Small penetrating artery thrombosis – آمبولی کاردیوژنیک Cardiogenic embolic – کریپتوژنیک(با علت نامشخص) Cryptogenic – سایر علل