دانلود مقالات ISI درباره رینیت آلرژیک + ترجمه فارسی

رینیت آلرژیک(به انگلیسی: Allergic rhinitis) التهاب مخاط بینی است که در اثر واکنش ازدیاد حساسیتی ایجاد می‌شود. هنگامیکه فرد دارای سیستم ایمنی حساس شده آلرژنی مانند هیره، فستوک، گرده گل یا گرد و غبار را تنفس می‌کند واکنش ازدیاد حساسیتی آغاز می‌شود. این واکنش در بینی به صورت آبریزش بروز پیدا می‌کند. ر اثر واکنش مجاری بینی به ذرات ریز تحت عنوان آلرژن ایجاد می شود. به دنبال آن دو نوع از سلول های خونی به نامهای بازوفیل و ماست سل فعال شده و با ترشح مواد التهاب زا مثل هیستامین سبب افزایش ترشح مخاط بینی و نیز خارش و عطسه می شوند. رینیت آلرژیک میتواند فصلی بوده و یا در طول سال اتفاق بیفتد. ازجمله آلرژن هایی که باعث این بیماری می شوند می توان به گرده های درختانی مثل راش، سرو، نارون، توت، بلوط، کاج، چنار، بید، گرده گل ها و خزه اشاره کرد. رینیت آلرژیک معمولا به عنوان حساسیت فصلی، زکام یا تب یونجه نیز شناخته می شود. که به دو شکل مختلف ایجاد می شود: فصلی: نشانه های حساسیت فصلی می تواند در فصل بهار، تابستان و اوایل پاییز رخ دهد. این نوع حساسیت معمولا به خاطر گرده افشانی گل ها یا گرده های ناشی از چمن ها، درختان و علف های هرز ایجاد می شود. همیشگی: افرادی که حساسیت دائمی دارند این علائم را در تمام طول سال تجربه می کنند. که به طور کلی توسط گرد و غبار، شوره سر حیوانات، سوسک ها یا قارچ ها ایجاد می شود. حساسیت به مواد غذایی به ندرت رینیت آلرژیک ایجاد می کند. بعضی از مردم ممکن است هر دو نوع حساسیت را تجربه کنند، بدین صورت که حساسیت همیشگی دارند و این حساسیت در فصل های آلرژی زا بیشتر می شود. برای درمان رینیت آلرژیک آنتی‌هیستامین‌های نسل دوم برآنتی‌هیستامین‌های نسل اول ارجح هستند زیرا آنتی‌هیستامین‌های نسل اول می‌توانند باعث آرامبخشی (sedation)، اختلال عملکرد و آثار آنتی‌کولینرژیک گردند در حالی که آنتی‌هیستامین‌های نسل دوم به این اندازه این آثار را ایجاد نمی‌کنند. ازآنتی‌هیستامین‌های نسل اول عبارتند از: کلرفینرامین، کلماستین، سیپروهپتادین، دیفن هیدرامین،هیدروکسی‌زین، پرومتازین و برخی آنتی‌هیستامین‌های نسل دوم عبارتند از لوراتادین، ستریزین و فکسوفنادین که ازبین آنها لوراتادین و ستریزین ممکن است حتی با دوز توصیه شده باعث آرامبخشی گردند. ایمنی‌درمانی بر ضد مواد آلرژی‌زا در درمان رینیت آلرژیک موثر بوده، باید در بیماران دارای شواهد آنتی‌بادی‌های IgE اختصاص بر ضد آلرژی‌زاهای متناسب مدنظر قرار گیرد. این درمان می‌تواند از ایجاد حساسیت به آلرژی‌زاهای جدید جلوگیری نماید و خطر ابتلا به آسم را در بیماران دچار رینیت آلرژیک کاهش دهد.