دانلود مقالات ISI درباره دیازپام + ترجمه فارسی

قرص دیازپام دارویی مسکن و خواب‌آور است که برای تسکین اضطراب، اختلالات خواب و اختلالات هراس تجویز می‌شود. این دارو همچنین به‌عنوان ضد تشنج و شل‌کننده ماهیچه اسکلتی، درمان انقباض عضلانی و تشنج (تب و تشنج در کودکان یا حمله صرع) نیز استفاده می‌شود. دیازپام از راه‌ خوراکی سریع‌ و به‌ خوبی جذب‌ می‌شود. افرادی که به طور دائمی از این داروها استفاده می‌کنند به تدریج به آن وابسته شده و برای دستیابی به همان میزان آرامش قبلی، مجبور به مصرف میزان بیشتری از آن هستند. با مصرف دوزهای بالاتر، فرد دچار تالورنس و مقاومت بدن شده و نه تنها به مصرف آرام بخش‌ها وابسته می‌شود، بلکه میزان مصرف خود را نیز دائماً افزایش می‌دهد. بر همین اساس میزان دوز مصرفی این دارو باید حتما توسط پزشک و تحت نظر ایشان تعیین گردد. این دارو به صورت قرص‌های ۲ و ۵ و ۱۰ میلی‌گرمی موجود است. نام تجاری معروف دیازپام والیوم است. چنانچه به منظور درمان اختلالات مربوط به خواب و یا برای خاصیت آرام‌بخشی این دارو قصد استفاده از آن را دارید بهتر است با سایر داروها هم در این زمینه آشنا شوید. علاوه بر این راهکارهایی خانگی و آسان هم وجود دارد که می‌توانید از آن ها بهره ببرید. عوارض: افت قوای ذهنی، خواب‌آلودگی، تکلم نامفهوم، ضربان قلب کند، تنگی نفس، عدم تعادل، بثورات جلدی، گلودرد، تب و لرز، کبودی یا خونریزی غیرعادی، زخم‌های دهانی، زردی پوست یا چشمان، از دست رفتن حافظه، بی‌خوابی، اضطراب یا تحریک‌پذیری مقدار و نحوه مصرف: دیازپام بسته به شرایط متفاوت و در افراد متفاوت با مقادیر متفاوتی تجویز می‌شود. هیچگاه بیشتر یا کمتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید. به طور معمول برای درمان‌ اضطراب‌، ۲ میلی‌گرم‌ سه‌ بار در روز و در صورت‌ نیاز تا ۱۵-۳۰ میلی‌گرم در مقادیر تقسیم شده و در درمان‌ راه‌ رفتن‌ در خواب‌ و ترس‌ بچه‌ها، ۱-۵ میلی‌گرم‌ در موقع‌ خواب‌ مصرف‌ می‌شود. این دارو افراد با مشکلاتی همچون ضعف‌ تنفسی، نارسایی حاد ریوی، حالات‌ فوبیک‌، نارسایی کبدی، سایکوز مزمن‌، دپرسیون‌ و اضطراب‌ همراه‌ آن‌ نباید مصرف‌ شود. عوامل متعددی در شکل گیری اعتیاد به دیازپام و سایر قرص‌های آرام بخش دخیل هستند. افرادی که به طور دائمی از این داروها استفاده می‌کنند به تدریج به آن وابسته شده و برای دستیابی به همان میزان آرامش قبلی، مجبور به مصرف میزان بیشتری از آن هستند. با مصرف دوزهای بالاتر، فرد دچار تالورنس و مقاومت بدن شده و نه تنها به مصرف آرام بخش‌ها وابسته می‌شود، بلکه میزان مصرف خود را نیز دائماً افزایش می‌دهد. عامل دیگری که باعث وابستگی افراد می‌شود، بعد روانی نیاز به مصرف است.