دانلود مقالات ISI درباره حاملگی خارج رحمی + ترجمه فارسی

حاملگی خارج رحمی زمانی رخ می‌دهد که تخمک بارور در جایی به‌جز دیواره رحم کاشته شود. یک اختلال شایع است که از هر 100 مادر یکی را گرفتار می‌کند. جنین انسان به طور طبیعی در لایه داخلی رحم یعنی اندومتر لانه‌گزینی می‌کند. هر گاه این لانه‌گزینی در هر محل دیگری غیر از این مکان صورت گیرد حاملگی نابه‌جا محسوب می‌شود. این مشکل در هر سنی، از بلوغ تا یائسگی دیده می‌شود اما چهل درصد موارد آن، در زنان 20 تا 29 ساله رخ می‌دهد. خطرات ناشی از حاملگی خارج رحمی برای جان مادر از خطر حاملگی‌های معمولی یا حتی حاملگی‌هایی که منجر به سقط جنین می‌شود، بیشتر است. بنابراین، تشخیص زودرس این نوع حاملگی میزان بقای مادر و احتمال حفظ قدرت باروری وی را افزایش می‌دهد. حاملگی‌های نابه‌جا بیشتر از همه در لوله‌های رحمی، سپس در تخمدان و شکم و دهانه رحم رخ می‌دهند هر چند که موارد نادری از این نوع حاملگی در سایر قسمت‌های بدن نظیر طحال مشاهده شده است. طیفی از عوامل مختلف می‌توانند در ایجاد حاملگی‌های نابه‌جا دخیل باشند. مواردی چون: عفونت‌های لوله رحمی که باعث تنگی لوله رحمی و کاهش حرکت مژه‌های مخاط رحمی می‌شوند و در نتیجه، لانه گزینی تخم لقاح یافته در لوله رحمی اتفاق می‌افتد، همچنین چسبندگی‌های اطراف لوله رحمی به دنبال عفونت بعد از زایمان یا سقط، آپاندیست و. . . که باعث تنگ شدن لوله رحمی می‌شوند و نیز سزارین که باعث افزایش احتمال نابه‌جا در زایمان‌های بعدی می‌شود. پس از یک بار حاملگی نابه‌جا شانس حاملگی نابه‌جای بعدی 15 تا 7 درصد است. همچنین، مصرف قرص‌های جلوگیری از بارداری نوع پروژسترونی، استفاده از آی یو دی، استعمال دخانیات، برخی از تومورهای رحمی نظیر لیومیوم‌ها،جراحی قبلی لگنی یا شکمی و. . . نیز از عواملی هستند که شانس حاملگی خارج رحمی را افزایش می‌دهند. از موارد جالب توجه دیگر، بروز بیشتر این عارضه در زنان غیرسفید‌پوست نسبت به زنان سفید‌پوست در تمام گروه‌های سنی است. حاملگی در لوله‌های رحم: یکی از نقاط غیر معمول برای لانه‌گزینی، لوله‌های رحم هستند. تخمک لقاح یافته در هر بخشی از لوله‌های رحمی می‌تواند لانه‌گزینی کند. این نوع حاملگی در بیشتر موارد خود را با علامت درد لگنی و شکمی نشان می‌دهد. اگر این نوع حاملگی به موقع تشخیص داده نشود احتمال دارد سبب پارگی لوله رحمی شود. حاملگی شکمی: حاملگی‌های شکمی اصولاً به دنبال پارگی حاملگی‌های لوله‌ای ایجاد می‌شوند که در بیشتر موارد جنین زنده نمی‌ماند. حاملگی دهانه رحم: در گذشته، حاملگی‌های داخل دهانه رحم بسیار نادر بودند اما امروز به دلیل استفاده گسترده از روش‌های کمک باروری نظیر لقاح آزمایشگاهی (آی وی اف) شیوع آن افزایش پیدا کرده است. حاملگی تخمدانی: لانه گزینی جنین داخل تخمدان به ندرت اتفاق می‌افتد. علایم این حاملگی شبیه علایم حاملگی لوله‌ای است و تشخیص آن توسط سونوگرافی صورت می‌گیرد و درمان این حاملگی به روش جراحی است. حاملگی نابجای هتروتیپیک: هرگاه حاملگی لوله‌ای با یک حاملگی داخل رحمی همراه شود به آن حاملگی نابه‌جای هتروتیپیک گویند. علائم بارداری خارج رحمی معمولا در هفته های 6 و 7 حاملگی توسط خانمهای باردار کشف می شوند، اگر چه برخی نیز این علائم را حدود هفته چهارم دارند. در گروهی نیز بارداری خارج رحمی تا قبل از اینکه سونوگرافی سه ماهه اول بارداری انجام شود تشخیص داده نمی شود. روش درمان به زمان تشخیص و اینکه تشخیص چقدر قطعی باشد و همچنین به اندازه جنین و تکنیکهای در دسترس بستگی دارد و هدف پزشک خارج کردن جنین و حفظ توانایی باروری است.