دانلود مقالات ISI درباره پیوند قلب + ترجمه فارسی

پیوند قلب(به انگلیسی: Heart transplantation) عمل جراحی است که در آن قلب یک فرد به فرد دیگری پیوند اندام داده می‌شود. پیوند قلب در برخی موارد از بیماری نارسایی قلبی، به عنوان مرحلهٔ آخر درمان مطرح می‌شود، زمانی که هیچ‌یک از درمان‌های طبی، جراحی دیگر مفید نبوده و امکان دیگری نیز وجود نداشته باشد. در سال ۲۰۱۴ میلادی (۱۳۹۳ خورشیدی) گروهی از پزشکان در بیمارستان سنت وینسنت در سیدنی استرالیا برای نخستین بار در جهان قلبی مرده را احیا کردند و به یک خانم ۵۷ ساله که بیماری قلبی مادرزادی داشت پیوند دادند. پیوند قلب عمل جراحی است که در آن، قلب دچار نارسایی و بیماری، با قلب اهدایی، که از سلامتی بیشتری برخوردار می‌باشد، جایگزین می‌گردد. انتخاب پیوند قلب به‌عنوان گزینه درمانی، زمانی صورت می‌گیرد که مصرف دارو و یا سایر جراحی‌ها انجام پذیرفته باشند، با این‌حال، عارضه قلبی و بیماری کماکان ادامه داشته و به‌اندازه کافی بهبودی حاصل نشده باشد. پیوند قلب، عملی خطیر و حیاتی به‌شمار می‌آید، اما اگر پیگیری‌های آتی و مراقبت‌های تکمیلی به‌طور مناسب صورت گیرند، به احتمال زیاد، بیمار عمل را پشت سر گذاشته و به زندگی ادامه خواهد داد. اگر وضعیت به‌گونه‌ای است که بیمار می‌بایست در مورد انجام عمل پیوند قلب تصمیم بگیرد، این جنبه‌ها لازم است مورد توجه قرار گیرند: از نتیجه نهایی پیوند قلب چه انتظاری داشته باشد، انجام جراحی چگونه خواهد بود، خطرات بالقوه کدام‌ها هستند و همچنین پس از انجام عمل، مراقبت‌های تکمیلی چه مواردی را شامل می‌شوند. عمل پیوند قلب را نمی‌توان برای همه بیماران انجام داد. فرایند ارزیابی نیاز به عمل جراحی پیوند، به وسیله تیم پیوند قلب انجام می‌شود تا با استفاده از تحلیل اطلاعات بیمار مشخص شود آیا فرد برای انجام پیوند آمادگی دارد. تیم پیوند قلب را جراح پیوند قلب، پزشک متخصص پیوند قلب (پزشکی که در درمان قلب متخصص است)، پرستار یا دستیار پزشک، یک یا دو پرستار برای پیوند قلب، یک مددکار اجتماعی و یک روانشناس یا روانپزشک تشکیل می‌دهند. بقیه اعضای تیم ممکن است شامل متخصص تغذیه، یک روحانی و یک متخصص بیهوشی (شخصی که به وسیله دارو شما را در هنگام عمل در خواب و بیهوشی نگه می‌دارد) می‌شود. فرایند ارزیابی عمل پیوند قلب شامل مراحل زیر می‌باشد: 1-ارزیابی روانی و اجتماعی 2-آزمایش خون 3-آزمایش‌های تشخیصی در صورت عدم وجود دهنده قلب مناسب چه باید کرد؟در برخی موارد، زمان انتظار بیماران در لیست پیوند طولانی می شود و قلب مناسب برای پیوند قلب به برخی از بیماران نارسایی قلب پیشرفته وجود ندارد. این مسئله کمبود قلب اهدایی در کشورهایی که با بهبود وضعیت رانندگی و توسعه راه ها، میزان مرگ و میر ناشى از تصادفات در آن جوامع کاهش یافته است، بیشتر احساس می شود. برای رفع این مشکل ابداع دستگاه های کمکی گردش خون (قلب مصنوعی) کمک شایانی به این گروه از بیماران نموده است. این پمپ های مکانیکی انواع مختلفی دارند و با کاهش فشار بر روی قلب، سبب بهبود وضعیت بیمار شده است. در حال حاضر مشکلی که با این نوع درمان نارسایی قلبی پیشرفته وجود دارد، هزینه ی بسیار زیاد دستگاه ها می باشد و متاسفانه بیمه ها نیز فعلا حمایتی در زمینه ندارند.