دانلود مقالات ISI درباره مایکوفنولات موفتیل + ترجمه فارسی

مایکوفنولات موفتیل یک مهارکننده ایمنی است. وقتی سیستم ایمنی با عضو جدید مانند یک مهاجم رفتار کند، بدن شما ممکن است پیوند عضو را"رد کند". مهارکننده ایمنی به جلوگیری از رد پیوند کمک می‌کند. مایکوفنولات موفتیل برای جلوگیری از رد پیوند قلب، کبد و کلیه توسط بدن استفاده می‌شود. این دارو معمولا با سیکلوسپورین و دارو استروئیدی داده می‌شود. فارماکوکینتیک: جذب دارو از دستگاه گوارش به طور گسترده و با سرعت بالا انجام می شود. فراهمی زیستی دارو تقریباً 94 % و نیمه عمر آن حدود 17 ساعت و میزان اتصال دارو به پروتئین های پلاسما 97 % می‌باشد. حذف دارو از بدن 93 % از طریق ادرار و حدود 6% کبدی است. مکانیسم اثر: مایکوفنولات در بدن به متابولیت فعال مایکوفنولیک اسید تبدیل می‌شود. این متابولیت فعال مهارکننده قوی، اختصاصی و قابل برگشت آنزیم اینوزین مونوفسفات دهیدروژناز می‌باشد و در نتیجه مسیر ساخت نوکلئوتیدهای گوانین را مهار می کند. لنفوسیت‌های B و T برای تکثیر به این مسیر ساخت جدید پورین وابستگی زیادی دارند. در حالیکه سایر سلول ها از مسیر بازیافتی استفاده می نمایند. بنابراین این دارو بر روی لنفوسیت‌ها اثر سایتوتوکسیک دارد. مایکوفنولات باعث مهار تکثیر لنفوسیت‌های B و T، کاهش تولید پادتن و مهار فراخوانی گویچه های سفید به محل التهاب یا عضو پیوندی می‌شود. مایکوفنولات بر پاسخ های اولیه ایمنی (فعالیت مونوسیت ها مثل تولید IL-1 و IL-2 ) تاثیر ندارد. عوارض جانبی مایکوفنولات موفتیل: کم خونی، سرفه، سردرد، درد قفسه سینه، تنگی نفس، وجود خون در ادرار، فشار خون بالا، کاهش تعداد گویچه های سفید، یبوست یا اسهال، درد در ناحیه شکم، تهوع و استفراغ از عوارض جانبی این دارو می باشند. تداخلات دارویی مایکوفنولات موفتیل: مصرف همزمان آسایکلویر، گن سایکلویر، پروبنسید، سالیسیلات ها باعث افزایش غلظت پلاسمائی مایکوفنولیت می شود. مصرف همزمان با سایر داروهای کاهنده سیستم ایمنی و گلوکوکورتیکوئیدها احتمال بروز سرطان و بدخیمی های پوست و عفونت را افزایش می دهد.