دانلود مقالات ISI درباره پریودنتیت‌ + ترجمه فارسی

پریودنتیت‌ (Periodontitis) یا التهاب لثه، التهاب‌ و عفونت‌ لثه‌ها، که‌ باعث‌ تحلیل‌ رفتن‌ استخوان تکیه گاه لثه می‌شود. پریودنتیت‌ بیش‌ از پوسیدگی‌ دندان‌ باعث‌ از دست‌ دادن‌ دندان‌ها می‌گردد. این‌ بیماری‌ مسری‌ نیست‌. با تحریک مزمن باکتریایی، نسج لثه به تدریج از دندان‌ها جدا می‌شود و پاکِت هایى ( حفره‌ها)در لثه ایجاد می‌شود که در آنجا باکترى ها و عفونت تجمع پیدا می‌کند. با گسترش پلاک و جرم و تداوم تحریک بافت لثه، جدا شدن لثه‌ها از دندان‌ها بیش از پیش ادامه پیدا می‌کند و استخوان اطراف دندان تحلیل مى رود که به این حالت پریودونتیت یا پیوره می‌گویند. پریودنتیت جز مراحل آخر طیف بیماری های لثه است که با جینجیویت آغاز می شود. در صورتی که فرد در مراحل اولیه بیماری های لثه برای درمان به موقع مراجعه کند هرگز دچار عوارض شدید بیماری های پریودنتال نخواهد شد. درمان بیماری های لثه در مراحل آخر بسیار دشوار و گاه ناممکن است و به از دست رفتن دندان و بروز آسیب جدی به استخوان فک می انجامد. این عارضه چندین نوع دارد که انواع رایج تر آن عبارتند از: پریودنتیت مزمن: شایع ترین نوع آن است که اکثرا بزرگسالان را تحت تأثیر قرار میدهد، گرچه کودکان نیز ممکن است مبتلا شوند. این نوع توسط تجمع پلاک ایجاد می شود و شامل تخریب آرام لثه و استخوان می گردد که ممکن است در طول زمان کمی بهبود یابد یا بدتر شود اما در صورت عدم درمان باعث از دست دادن دندان می شود. پریودنتیت تهاجمی: معمولا در دوران کودکی شروع می شود و فقط تعداد کمی از افراد را تحت تأثیر قرار می دهد. این عارضه در خانواده شیوع پیدا می کند و در صورت عدم درمان باعث آسیب شدید به استخوان و دندان می شود. بیماری پریودنتال نکروزان: که با مرگ بافت لثه، رباط دندان و استخوان حامی دندان ناشی از فقدان جریان خون (نکروز) شناخته می شود. این عارضه موجب ابتلا به عفونت های شدید می گردد. این نوع معمولا در افراد مبتلا به سیستم ایمنی سرکوب شده مانند عفونت HIV، درمان سرطان یا سایر علل نقص ایمنی و سوء تغذیه رخ می دهد. مهم ترین علائم پیوره عبارتند از: قرمزی و تورم لثه، خونریزی و یا خرونریزی و یا خروج چرک، بوی بد، لق شدن و یا افزایش لقی یک یا چند دندان، ایجاد فاصله بین دندانها، جدا شدن لثه از دندان و عمیق شدن شیار بین لثه و دندان، تحلیل لثه(گاهاً) و درد مبهم و یا خارش دار بین دندانها. معمولاً بیماریهای لثه در مراحل اولیه بدون درد بوده و به همین دلیل ممکن است بیمار متوجه پیشرفت تدریجی آن نگردد و یا توجهی به خونریزی گهگاه آن به هنگام مسواک زدن و یا غذا خوردن نداشته باشد. لذا برای حفظ و سلامت لثه و دندانها لازم است معاینات منظم دندانپزشکی صورت گیرد. در بعضی موارد علیرغم جدا و عمیق شدن شیار لثه ای، لبه لثه در محل طبیعی خود به نظر می آید و پیشرفت بیماری ممکن است از دید بیمار پنهان بماند. عامل ایجاد کننده پیوره، میکروبهایی هستند که در محیط دهان وجود داشته و بصورت یک لایه بیرنگ و چسبنده به هم بر روی سطح دندان و لثه تجمع می یابند. به این لایه بیرنگ که حاوی خرده های غذایی و بزاق بوده و به دندان چسبندگی دارد، پلاک میکروبی گویند، با کشیدن ناخن بر دندان به زیر ناخن جمع شده و به راحتی با مسواک زدن پاک می شود.