دانلود مقالات ISI درباره فارماکوژنتیک + ترجمه فارسی

فارماکوژنتیک فارماکوژنتیک علم مطالعه دارو ها و بررسی اثر متقابل دارو ها و ژنوتیپ افراد است، دارو های واحد اثرات متفاوتی در افراد مختلف دارند، برخی افراد برای دستیابی به اثر درمانی مشابه با دیگران به دوز کمتر یا بیشتری از دارو نیاز دارند. گاهی یک دارو هیچ اثر درمانی در برخی ندارد، گاهی دارویی که بیشتر مردم بدون مشکل مصرف می کنند برای اندکی از بیماران سبب واکنش های مضر می شود داروشناسی یا فارماکولوژی (به انگلیسی: Pharmacology) شاخه‌ای از داروسازی و زیست‌شناسی است که به مطالعه واکنش متقابل داروها (یا مواد شیمیایی) بر موجودات زنده، که منجر به ایجاد اثرات زیست‌شناسی این ترکیبات می‌گردد. داروشناسی شامل دو بخش فارماکودینامیک و فارماکوکینتیک است. ریشهٔ تاریخی فارماکولوژی بالینی به سده‌های میانه و به کتاب پزشکی قانون نوشتهٔ ابن سینا و گزارش‌اسحاق نوشته پترس ایسپانوس و همچنین جان‌سنت‌آماند بازمی‌گردد. از آغاز قرن بیستم میلادی، دانشمندان در این اندیشه بوده‌اند که واکنش افراد نسبت به داروها، تحت تأثیر ژن‌هاست. در دهه‌ی 1950 میلادی پزشکان متوجه شدند که دارویی که برای تمدد و شل شدن عضلات به کار می‌رود در چند بیمار باعث فلج دراز مدت شده است. امکان تأثیر ژن‌ها بر واکنش به داروها با مطالعه‌ی دوقلوها تأیید شد. دوقلوهای همسان (که از تقسیم یک تخم به وجود می‌آیند و ژن‌های یکسان دارند) در برابر داروها، واکنش مشابه نشان می‌دهند، در حالی که دوقلوهای ناهمسان (که از دو تخم جداگانه به وجود می‌آیند و ژن‌های متفاوت دارند) چنین نیستند. البته عوامل دیگری نیز در واکنش بدن نسبت به دارو دخالت دارند که برای مثال می‌توان از سن، نوشیدن الکل، کشیدن سیگار، نوع غذا، سایر داروهایی که به کار می‌بریم، بیماری‌هایی که به آن‌ها مبتلاییم، و قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی معین نام برد. برای دست‌یابی به اطلاعات دقیق‌تر، فارماکوژنتیک، توجه خود را به آنزیم‌هایی که در بدن وجود دارند معطوف کرده است. بدن سوخت و ساز (متابولیسم) دارو را از راه واکنش‌های شیمیایی انجام می‌دهد. آنزیم‌ها پروتئین‌های پیچیده‌ای هستند که موجب تسریع این سوخت و ساز می‌شوند. برای سوخت و ساز دارو در بدن راه‌های مختلفی وجود دارد. برای مثال، مقدار آنزیمی که در کبد وجود دارد سرعت سوخت و ساز داروهای خاصی را معین می‌کند. سرعت سوخت و ساز در اقوام مختلف متفاوت است. در حدود پنجاه درصد سفید پوستان و سیاه پوستان ایالات متحده‌ی امریکا سوخت و ساز کندی دارند و هشتاد درصد از بومیان امریکا سوخت و سازشان تند است؛ تقریباً همه‌ی اسکیموها مانند ژاپنی‌ها سوخت و ساز سریع دارند، حال آن که اغلب ساکنان خاور میانه از این حیث کند هستند.