دانلود مقالات ISI درباره اسپیرونولاکتون + ترجمه فارسی

اسپیرونولاکتون Spironolactone از مدرهای احتباس دهنده پتاسیم است که بعنوان مدر و بالابرنده پتاسیم خون، در جذب مجدد سدیم در لوله های جمع کننده کلیه دخالت کرده و دفع سدیم و آب و احتباس سدیم را تسریع می کند. اسپیرونولاکتون در تشخیص و درمان افزایش اولیه آلدسترون بکار می رود. اسپیرونولاکتون به عنوان داروی کمکی در کنترل حالات خیزدار (مانند نارسایی احتقانی قلب، سیروز کبدی، سندروم نفروتیک) و خیز بدون علت مشخص و به عنوان داروی کمکی در درمان زیادی فشار خون همراه با افزایش آلدسترون یا بدون آن بویژه در موردی که نیاز به یک مدر نگهدارنده پتاسیم باشد، مصرف می شود. اسپیرینولاکتون همچنین در درمان و پیشگیری کاهش پتاسیم خون مصرف می شود. مکانیزم اثر اسپیرونولاکتون: اسپیرونولاکتون آنتاگونیست رقابتی آلدوسترون است که با اتصال به رسپتورهای آلدوسترون در توبول های دیستال کلیه و مهار آن ها باعث افزایش دفع آب و سدیم و کاهش دفع پتاسیم می شود. اسپیرونولاکتون جذب نسبتا سریعی از دستگاه گوارش دارد. میزان اتصال این دارو به پروتئین های پلاسما در حدود 90 درصد است. اسپیرونولاکتون به مقدار خیلی زیادی متابولیزه می شود 7 آلا – تیومتیل اسپیرولاکتون و کانرنون متابولیت های مهم اسپیرونولاکتون بوده که هر دو از نظر فارماکولوژیکی فعال هستند، اما معلوم نیست که چه مقدار از آثار اسپیرونولاکتون مربوط به این متابولیت ها است. اسپیرونولاکتون به شکل متابولیت، بیشتر در ادرار و تا حدودی نیز از طریق مدفوع دفع می شود. این دارو و متبالیت های آن از سد جفتی عبور می کنند. کانرنون به داخل شیر توزیع می شود. عوارض شایع اسپیرونولاکتون: احساس خستگی، گیجی، خواب آلودگی و تهوع از عوارض شایع این دارو می باشد که با مصرف وعده های غذایی سبک و محدود کردن غذاهای چرب و پر ادویه می توان آن را کاهش داد. مصرف این دارو در خانمها ممکن است موجب تغییرات در دوره ماهانه و تغییرات هورمونی مربوط به آن از جمله نامنظم شدن قاعدگی، ریزش موهای زاید، دل پیچه، تغییر خلق وخو، قرمزی پوست و. . . شود. مصرف داروی اسپیرنولاکتون بر روی جنین، خصوصا جنین پسر عوارض بدی می تواند داشته باشد. لذا حتما باید حداقل 3 ماه پیش از بارداری قطع شود. به این دلیل خانم ها در سنین باروری که تحت درمان با این دارو می باشند باید یک روش موثر پیشگیری از بارداری طبق نظر پزشک خود در پیش بگیرند. فارماکوکینتیک: اسپیرونولاکتون نسبتا بخوبی جذب می شود. غذا سبب افزایش فراهمی زیستی اسپیرونولاکتون متابولیزه نشده تا نزدیک 100% می شود. اسپیرونولاکتون و متابولیت هایش بیش از 90% به پروتئین های پلاسما متصل می شود. اسپیرینولاکتون به سرعت و به طور وسیعی متابولیزه می گردد. متابولیت های اسپیرونولاکتون عمدتا از طریق ادرار و مابقی از طریق صفرا دفع می گردد. نیمه عمر اسپیرونولاکتون حدود 10 دقیقه می باشد. تداخلات مهم اسپیرونولاکتون: در صورت استفاده به همراه مهار کننده ACE، ایندومتاسین، سایر مدرهای نگهدارنده پتاسیم و مکمل های پتاسیمی خطر بروز هیپرکالمی تشدید می شود. آسپیرین ممکن است از تاثیر مدی اسپیرونولاکتون بکاهد. اسپیرونولاکتون ممکن است بر تصفیه دیگوکسین تاثیر بگذارد و احتمال بروز مسمومیت با آن را افزایش دهد. اسپیرونولاکتون از تاثیر ضد انعقادی وارفارین می کاهد. اسپیرونولاکتون از تاثیر نوراپی نفرین می کاهد.