دانلود مقالات ISI درباره واژینوز باکتریایی + ترجمه فارسی

واژینوز باکتریایی Bacterial vaginosis در اثر رشد بیش از حد باکتری‌های بی‌هوازی، گاردنلا واژینالیس ایجاد می‌شود. هم باکتری‌های بی‌هوازی وهم گاردنلا واژینالیس در حالت طبیعی در واژن یافت می‌شود. عارضه شایع واژنی در سن باروری زنان است. این عارضه موجب پارگی زودتر از موعد غشاها درد زایمانی و تولد قبل از موعد نوزادان میگردد. باکتری گاردنلا واژینالیس و گونه های موبیلونکوس به طور اختصاصی با این عارضه در ارتباط بوده اند. علائم عفونت باکتریایی واژن: ‌ علائم شایع عبارتند از ترشحات بیش از حد واژن، گاهی اوقات همراه با بوی ماهی، همراه با خارش و درد در هنگام ادرار. متخصصین مطمئن نیستند که چه چیزی باعث می‌شود باکتری ها از تعادل خارج شوند، اما عوامل خاصی ریسک عفونت شما را افزایش می‌دهند. چنین عواملی عبارتند از داشتن بیش از یک شریک جنسی، شریک جنسی جدید، سیگار کشیدن بیش از حد، و انجام بیش از حد دوش واژینال. علل واژینوز باکتریال: کارشناسان در مورد علت به هم خوردن تعادل باکتریایی واژن و بروز واژینوز باکتریال مطمئن نیستند. اما برخی کار های خاص می تواند احتمال بروز آن را بیشتر کند. در موارد زیر خطر ابتلا به واژینوز باکتریال بیشتر خواهد شد: داشتن بیش از یک شریک جنسی، استعمال دخانیات، دوش واژن. ممکن است با محدود کردن شرکای جنسی و ترک دخانیات و کاهش استفاده از دوش واژن خطر ابتلا به بیماری عفونی واژینوز باکتریال کمتر شود. واژینوز باکتریال در زنانی که بیش از یک شریک جنسی دارند بیشتر شایع است اما این قضیه به این معنا نیست که این بیماری عفونی، جزو بیماری های مقاربتی است و می تواند از فردی دیگر به شما منتقل شود. تشخیص: تشخیص بر اساس ۳ مورد از ۴ وبژگی زیرداده می شود: 1- افزایش ترشحات رقیق و یکنواخت. 2-PH ترشحات بیش از۷/۴. 3- ایجاد بوی ماهی با افزودن KOH ده درصد. 4- وجود clu cell: clu cellها سلول‌های اپیتلیالی واژن هستند که باکتری‌ها به آنها متصل شده‌اند. حاشیه‌ی سلول‌های مذکور در اثر اتصال باکتری ها محو شده‌اند. برای تشخیص، کشت کمک‌کننده نیست، چرا که باکتری‌های بی‌هوازی وگاردنلا واژینالیس در واژن زنان سالم نیز وجود دارند. مایع واژینال اغلب فاقد گونه‌های لاکتوباسیل است. درمان: در بیشتر زنان بدون علامت درمان توصیه نمی‌شود، زیرا درگیری خودبخود از بین می‌رود. درمان به دو روش سیستمیک و موضعی پیشنهاد می‌شود در روش سیستمیک از مترونیدازول یا کلیندامایسین به صورت خوراکی و در روش موضعی از کرم واژینال کلیندامایسین یا ژل واژینال مترونیدازول استفاده می‌شود.