دانلود مقالات ISI درباره بنزودیازپین‌ها + ترجمه فارسی

بنزودیازپینها یا Benzodiazepines دسته شیمیایی گروهی از داروها هستند که عموما به منظور القای خواب، ضد اضطراب، ضدتشنج، ضد اسپاسم و القای بیهوشی بکار می روند. بنزودیازپین‌ها در درمان بی‌خوابی، آرامبخش، شل کننده عضلانی، اضطراب، حملات پانیک، صرع، محرومیت از الکل، یادزدودگی، خواب‌پریشی و غیره کاربرد دارند. بنزودیازپین‌ها بسته به سرعت اثر و نیمه‌عمر به انواع کوتاه‌اثر (مانند میدازولام و تریازولام)، متوسط اثر (مانند آلپرازولام، کلونازپام، تمازپام و لورازپام) و طولانی‌اثر (مانند دیازپام، فلورازپام و کلردیازپوکساید) تقسیم می‌شوند. این داروها اغلب متابولیسم کبدی دارند و به اشکال مختلفی مانند قرص، آمپول و حتی شیاف به کار می‌روند. به ندرت در ترکیب با سایر داروها مانند کلدینیوم سی استفاده می‌شوند. برخی از این داروها ممکن است در مصرف بلندمدت فرد را دچار تحمل یا وابستگی به دارو نمایند مانند درمان بیخوابی با دیازپام. این داروها با توجه به نیمه عمرشان در بدن به سه دسته کلی طولانی اثر، متوسط اثر و کوتاه اثر تقسیم می‌شوند. نمودار dose-response بنزودیازپین‌ها به صورت خطی نیست واین یک خصوصیت فارماکولوژیک مطلوب است و می‌توان فرد را از حالت overdose برگرداند. باید توجه کرد که داروهای آرام بخش یکی از رایج‌ترین داروها برای خودکشی هستند بنابراین این یک ویژگی منفی برای بنزودیازپین‌ها است. کلا استفاده از بنزودیازپینها به مدت طولانی باعث ایجاد تحمل Toleranceو وابستگی Dependenceمی شود. این حالت در بنزودیازپینهای کوتاه اثر شدیدتر بروز می یابد. در اینگونه موارد دارو به داروی دیگر از همان دسته سوئیچ میشود و این داروی جدیدبه آهستگی قطع می گردد Tapper Downتا علائم قطع مصرف شدید نباشد، بدترین دارو از این لحاظ داروی آلپرازولام میباشد، آلپرازولام داروی انتخابی در حملات پانیک Panic Attack(وحشت) است. همان‌طور که از داروهای خواب اور انتظار می‌رود بنزودایزپین‌ها نیز باعث بالا رفتن زمان عکس العمل کاهش سطح هوشیاری و قدرت تعقل می‌شوند بنابراین باید احتیاط لازم هنگام استفاده ازین داروها به عمل اید بخصوص زمانی که شخص با وسایل خطرناکی چون اتومبیل سروکار دارد. ممکن است مشکلات کسانی که قادر نیستند با ثبات کامل روی پاهای خود بایستند افزایش یابد (مانند افراد مسن که مستعد زمین‌خوردن هستند). این داروها ممکن است باعث بروز مشکلاتی در حافظه شوند که طی ان شخص مسائلی را که اخیراً روی داده‌است به خاطر نمی‌آورد. سردرد تندمزاجی پریشانی و رعشه نیز ممکن است از عوارض دیگر این داروها باشد. در بعضی موارد غیرعادی مصرف این داروها ممکن است منجر به طغیان شدید خشم شود. اینها واکنشهایی متضاد هستند بدین معنی که این آثار خلاف ان چیزی است که از دارو انتظار می‌رود. ممکن است حالتهای عصبانیت بدین خاطر بروز کنند که دارو باعث کاهش اضطراب در شخصی می‌شود که دربارهٔ چیزی عصبانیست و این اضطراب کمتر باعث می‌شود تا مانعی بر سر راه بروز احساسات شخص وجود نداشته باشد. بنزودیازپین‌ها به عنوان آگونیست‌های گیرنده بنزودیازپین اثر کرده و باعث تسهیل ورود یا افزایش عمل گاما آمینوبوتیریک اسید شده و ورود یون کلر را به سلولها افزایش می‌دهند. گیرنده گابا آمینوبوتیریک اسید یکپنتامر است که از دو زیرواحد آلفا، دو زیرواحد بتا و یک زیرواحد گاما تشکیل شده‌است. محل قرار گیری بنزودیازپین‌ها محلی بین زیرواحد آلفا و زیرواحد گاما است. با ورود یون کلر سلول دچار هیپرپلاریزیشن شده و اثر مهاری گاما آمینوبوتیریک اسید تقویت می‌شود. بنزودیازپینها با کاهش تحریک‌پذیری نورونها یک اثر آرامبخش و تضعیف کننده بر فعالیتهای مغزی دارند. گیرنده گیرنده گاما آمینوبوتیریک اسیدآ نقش اساسی در این فرایند دارد. بنزودیازپین‌ها در فاز یک متابولیسم کبدی متابولیت‌های فعالی را ایجاد می کتند که باعث افزایش اثر خواب‌آوری این داروها و ایجاد پدیده ای به نام اثر تجمعی می‌شوند.