دانلود مقالات ISI درباره گردش خون + ترجمه فارسی

گردش خون (Blood flow) در بدن برای بر آوردن نیازهای بافتها است، یعنی حمل مواد غذایی به بافتها، حمل فراورده‌های زائد به خارج از بافتها، رساندن هورمونها از یک قسمت بدن به قسمت دیگر و بطور کلی حفظ یک محیط مناسب در تمام مایعات بافتی برای بقا و عمل مناسب سلولهاست. با این وجود گاهی درک این موضوع مشکل است که چگونه جریان خون در ارتباط با نیازهای بافتها تنظیم می‌شود و چگونه قلب و گردش خون کنترل می‌شوند تا برون ده قلب و فشار شریانی مورد نیاز برای جلو راندن خون را تامین کند. بیشترین مقدار خون موجود در گردش خون در وریدهای سیستمیک جای دارد. تقریبا 84 درصد حجم کل خون بدن در گردش بزرگ قرار دارد. به این ترتیب که 64 درصد در وریدها، 13 درصد در شریانها و 7 درصد در آرتریولها و مویرگهای سیستمیک جای دارد. قلب محتوی 7 درصد خون، رگهای ریوی محتوی 9 درصد خون هستند. موضوع بسیار تعجب آور حجم کم خون در مویرگهای گردش خون بزرگ است. با این وجود در این قسمت است که مهمترین عمل گردش بزرگ یعنی انتشار مواد بین خون و مایع بین سلولی و بالعکس انجام می‌شود. جریان خون هر بافت بدن همیشه بطور تقریبا دقیق در رابطه با نیازهای بافتی کنترل می‌شود. هنگامی که بافتها فعال هستند به خون بسیار بیشتری از حال استراحت خود نیاز دارند و این مقدار گاهی به 20 تا 30 برابر حال استراحت می‌رسد. با این وجود قلب بطور طبیعی نمی‌تواند برون ده خود را بیش از 4 تا 7 برابر افزایش دهد. بنابراین این امر امکان پذیر نیست که هرگاه بافت خاصی نیاز به خون بیشتری داشته باشد، جریان خون در تمام بدن افزایش داده شود. به جای آن رگهای ریز هر بافت بطور مداوم نیازهای بافت از قبیل اکسیژن و مواد غذایی تجمع CO2 و سایر فراورده‌های زاید بافتی را بررسی کرده و اینها به نوبه خود جریان خون موضعی را بطور بسیار دقیق در حد مورد نیاز برای فعالیت بافت کنترل می‌کنند. در یک فرد طبیعی میزان گردش خون و سرعت آن طبیعی است، ولی در حال استراحت و ورزش تغییر می‌کند، اما برخی بیماری‌ها هم ممکن است باعث کاهش قدرت برون‌ده قلب و منجر به آن شود که خون با مقدار کمتر از قلب پمپ شود. البته برعکس این اتفاق هم ممکن است بیفتد؛ یعنی در بسیاری از بیماری‌ها، نیاز بدن به اکسیژن افزایش می‌یابد و قلب با پمپاژ بیشتری خون را پمپ می‌کند. در این صورت قدرت برون‌ده قلب افزایش پیدا می‌کند. این اتفاق برای مبتلایان به کم‌خونی‌های شدید زیاد می‌افتد چون وقتی فردی دچار کم‌خونی شدید می‌شود، برای این‌که به عضلات و بافت‌های بدن به اندازه کافی اکسیژن برسد، قلب باید خون بیشتری را برای جبران کم‌خونی پمپ کند. وقتی گردش خون خیلی کند است، فرد احساس ضعف شدید می‌کند، نمی‌تواند فعالیت بدنی داشته باشد، با چند قدم راه رفتن دچار تنگی‌نفس، ضعف و خستگی می‌شود، اندام‌هایش سرد است، چون خونرسانی به اندام‌ها کاهش پیدا کرده و ممکن است دچار کاهش هوشیاری و سرگیجه شود. برعکس، افراد با گردش خون سریع، معمولا اندام‌هایی گرم دارند و امکان دارد فشارخون و ضربان قلبشان بالا باشد و احساس تپش قلب و پرخونی در رگ‌های سر و صورت می‌کنند.