دانلود مقالات ISI درباره کاربامازپین‌ + ترجمه فارسی

کاربامازپین‌ (carbamazepine) به‌ عنوان‌ یک‌ ضد تشنج‌ برای‌ انواع‌ گوناگونی‌ از صرع‌ تجویز می‌شود. این‌ دارو بیشتر از همه‌ داروهای‌ ضدتشنج‌ تجویز می‌شود، زیرا سمیت‌ نسبتاً کمی‌ دارد و احتمال‌ بروز عوارض‌ جانبی‌ ناشی‌ از مصرف‌ آن‌ کم‌ می‌باشد. کاربامازپین‌ همچنین‌ برای‌ تسکین‌ درد نورالژی‌ عصب‌ سه ‌قلو استفاده‌ می‌شود. قرص کاربامازپین ضد تشنج است و باعث کاهش تیک های عصبی که باعث درد و تشنج می شوند، می شود. کاربامازپین جزو قرص های ضد صرع می باشد. قرص کاربامازپین برای ناهنجاری های رفتاری و اختلالات استرس زا استفاده می شود. عوارض جانبی مصرف این قرص عبارتند از: تهوع، تب، استفراغ، سر گیجه، گیجی، سردرد، آتاکسی، بیقراری (در افراد مسن)، اختلالات بینایی (خصوصاً دوبینی که مرتبط با پیک پلاسمایی داروست)، یبوست یا اسهال، بی اشتهایی، راش‌های اریتماتوز ملایم، لکوپنی و سایر اختلالات خونی. این قرص می تواند باعث ایجاد جوش هایی بر روی پوست شود که منجر به مرگ می شوند. این جوش ها در 4 ماه اول بعد از مصرف قرص خود را نشان می دهند اما هر زمانی ممکن است دیده شوند. این قرص بر مردم آسیایی بیشتر تاثیر می گذارد بنابراین پیش از مصرف قرص، آزمایش خون ژنتیکی انجام دهید. قرص کاربامازپین باعث کم خونی آپلاستیک (بیماری که مغز استخوان سلول های خونی یا پلاکت به میزان کافی تولید نمی کنند) و آگرانولوسیتوز (بیماری که مغز استخوان به مقدار کافی گلبول سفید تولید نمی کند) نیز می شود. قرص کاربامازپین مشکلات خونی جدی ایجاد می کند. اگر مشکل مغز استخوان دارید نباید این قرص را مصرف کنید. قرص کاربامازپین نیز مانند سایر قرص های ضد صرع باعث فکر کردن به خودکشی می شود. بدون مشورت با پزشک قرص های کاربامازپین خود را قطع نکنید. قطع ناگهانی دارو باعث ایجاد مشکلات فراوانی می شود. میزان دقیق مصرف این دارو باید حتما توسط پزشک تعیین گردد. به طور معمول برای بیماری صرع برای بزرگسالان و کودکان بزرگتر از 12 سال مقدار شروع 200 میلی‌گرم دو بار در روز تجویز شده و سپس تا 200 میلی‌گرم در روز به آن افزوده می‌شود که در مقادیر تقسیم شده و به فاصله 8-6 ساعت مصرف می‌شود. مصرف قرص کاربامازپین در طول بارداری باعث آسیب رسیدن به جنین می شود. اگر در حین مصرف قرص کاربامازپین باردار شدید، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید. کاربامازپین یک مهارگر کانال سدیمی است و ترجیحاً مجاری وابسته به ولتاز سدیمی را مهار می‌کند، همچنین می‌تواند باعث رهاسازی سروتونین از وزیکول‌ها بداخل سیناپس شود و مهارگر بازجذب این آمین عصبی نیز است.