دانلود مقالات ISI درباره کروماتین ایمونوپرسیپیتاسیون + ترجمه فارسی

کروماتین ایمونوپرسیپیتاسیون ( ChIP) که اساس آن بر مبنای پرسیپیتاسیون می باشد در تحقیقات مربوط به برهمکنش های بین DNA و پروتئین ها در سلول مورد استفاده قرار می گیرد که هدف این تکنیک مشخص و معین کردن پروتئین های خاصی است که در ارتباط با مناطق ویژه بر روی ژنوم می باشد مانند فاکتورهای رونویسی که بر روی پروموترها یا دیگر مناطق اتصالی به DNA قرار می گیرند. ChIPهمچنین مناطق ویژه ای از ژنوم را که با مدیفیکیشن های هیستون های مختلف ارتباط دارد مشخص می کند. سازوکارهای قابل توجه تشخیصی و بیولوژیکی از پروتئین های هسته ای که در ارتباط با DNA هستند در زمینه های بیان ژن، تمایز سلولی یا بیماری با ظهور تکنیک ChIP به شدت افزایش یافت. مراحل کلی تکنیک ChIP بدین گونه می باشد: 1- جمع آوری سلول ها. 2- اضافه کردن فرمالدهید ( Cross linking). 3- لیز سلول ها و قطعه قطعه نمودن کروماتین توسط دستگاه سونیکیشن (امواج صوتی). 4- ایمونوپرسیپیتاسیون پروتئین و DNA با آنتی بادی ویژه. 5- شستشو و Cross_linked DNA Reversal. 6- تخلیص DNA. انواع ChIP های معمولی: اساسا دو نوع ChIP به نام های XChIP و NChIP وجود دارد که تفاوت اساسی آن ها در شروع اماده سازی کروماتین است. در XChIP کروماتین های کراس لینک شده با سونیکیشن برش داده می شوند و در NChIP یا Native ChIP کروماتین های دست نخورده سلولی با micrococcal nuclease digestion برش داده می شوند. محدودیت های تکنیک ChIP: 1- تکنیک ChIP نمی تواند بین ایزوفرم های مختلف فاکتورهای رونویسی تبعیض قائل شود(قابل جدا سازی نیست). 2- اغلب به علت راندمان پایین نتایج سنجش ChIP، در مقایسه با گروه های کنترل منفی، نمی توان به جواب قاطعی دست پیدا کرد. 3- در روش ChIP به علت اینکه سنجش دقیقی از مکان اتصال فاکتورهای پروتئینی به مناطق ژنومی بدست نمی آید بنابراین نمی توان مکان های اتصال را دقیقا تعیین کرد. 4- تکنیک ChIP یک روش با قدرت تعیین عملکرد پروتئین نیست بنابراین نمی توان عملکرد هیستون یا پروتئین تغییر یافته در ارتباط با مناطق ژنومی موردنظر را تعیین کرد. نتیجه و چشم انداز: در حال حاضر تکنیک ChIP بعنوان یک روش بیوشیمیایی کلیدی در تهیه نقشه موقعیت هیستون های تغییر یافته و دیگر پروتئین های کروموزومی بکار می رود. با ورود و توسعه این تکنیک می توان چشم انداز فزاینده ای را در علم اپی ژنتیک متصور شد. در حال حاضر توسعه این تکنیک به سمتی پیش می رود که نیاز پروسه ChIP به سلول کمتر و همچنین انجام شدن آن در بازه زمانی کوتاه صورت گیرد.