دانلود مقالات ISI درباره لوسمی مزمن لنفوئیدی + ترجمه فارسی

لوسمی مزمن لنفوئیدی (Chronic lymphocytic leukemia) یا به اختصار CLL یکی از انواع سرطان خون است. این نوع لوسمی سلول‌های لنفاوی یا لنفوسیت‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد که بافت‌های لنفاوی را می‌سازند و روندی مزمن دارد. لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL) بیماریی است که طی آن تعداد بسیار زیادی از گلبولهای سفید مبارزه کننده با عفونت بنام ” لنفوسیت ” در بدن یافت می شوند. لنفوسیتها در مغز استخوان و سایر اندامهای دستگاه لنفاوی ساخته می شوند، مغز استخوان بافت اسفنجی شکلی است که داخل استخوانهای بزرگ بدن قرار گرفته است، این بافت سازنده گلبولهای قرمز ( که اکسیژن و مواد دیگر را به بافتهای بدن حمل می کند )، گلبولهای سفید ( که با عفونت مبارزه می کنند ) و پلاکتها ( که خون را لخته می سازند ) می باشد. بطور طبیعی، سلولهای مغز استخوان که ” بلاست ” نامیده میشوند در طی بلوغ خود به انواع مختلف سلولهای خونی که هر کدام وظیفه ای خاص دارند تبدیل می گردند. با گذشت زمان، این ناتوانی می تواند موجب ایجاد طیف وسیعی از مشکلات مانند افزایش خطر ابتلا به عفونت، خستگی مکرر، تورم غدد گردن، زیر بغل و کشاله ران و خونریزی غیرمعمول یا کبودی شود. CLL متفاوت از سایر انواع لوسمی، از جمله لوسمی مزمن میلوئیدی، لوسمی لنفوبلاستی حاد و لوسمی حاد میلوئید است. در لوسمی مزمن سلول های نئوپلاستیک ظاهرا بالغ می شوند. هر چند سلول های لوسمی مزمن به نظر بالغ هستند اما کاملا طبیعی نیستند و نمی توانند مانند سلول های سفید خون با عفونت ها مقابله کنند. در لوسمی لنفوئیدی منشا سلولهای سرطانی رده لنفوسیتها بخصوص لنفوسیتهای B می باشد. لنفوسیتها از طریق ساختن موادی که ” پادتن ” نامیده میشوند به عوامل مضر و بیماریزا دربدن حمله کرده و آنها را نابود می سازند. در CLL روند رشد و نمو لنفوسیتها به درستی انجام نمی گیرد و تعداد بسیار زیادی از آنها ساخته می شود. اگر چه ظاهر آنها ممکن است طبیعی به نظر آید ولی قابلیت مبارزه با عفونت را آنطور که باید داشته باشند، ندارند. این لنفوسیتهای نابالغ را میتوان در خون و در مغز استخوان مشاهده نمود. همچنین تجمع لنفوسیتهای نابالغ در بافتهای لنفاوی منجر به بزرگ شدن آنها میشود. نکته دیگر اینکه مقدار زیاد این سلولها باعث کاهش دیگر سلولهای خونی می شود بطوریکه کم خونی در نتیجه کاهش تولید گلبولهای قرمز ( برای حمل اکسیژن )‌عارض می گردد. همچنین کاهش تعداد پلاکتها منجر به اختلال در فرآیند انعقاد خون شده و به آسانی باعث خونریزی و کبودی می شود. لوسمی می تواند حاد ( دارای رشد سریع با تعداد زیادی سلولهای نابالغ ) یا مزمن ( دارای رشد آهسته تر با تعداد بیشتری سلولهای بالغ و دارای ظاهری طبیعی تر ) باشد. لوسمی لنفوسیتی مزمن دارای رشد بطئی بوده و معمولا در افراد ٦٠ سال به بالا اتفاق می افتد. مراحل اولیه بیماری معمولا بدون علامت است. با گذشت زمان تعداد بیشتری لنفوسیت ساخته شده و علائم بیماری شروع به تظاهر می کند، در صورت بزرگ شدن غدد لنفاوی، طحال و کبد، خستگی مزمن و خونریزیهایی که به سادگی اتفاق می افتند، باید به پزشک مراجعه نمود.