دانلود مقالات ISI درباره دی‌متیل سولفواکسید + ترجمه فارسی

دی‌متیل سولفواکسید(به انگلیسی: dimethyl sulfoxide) یک ترکیب شیمیایی با شناسه پاب‌کم ۶۷۹ است. شکل ظاهری این ترکیب، مایع بی‌رنگ است. و یک حلال آپروتیک قطبی محسوب میشود. فرمول: C2H6OSC A S NUMBER: 67-68-5،مولار: 78. 1 g/mol،قابلیت محلول شدن: 1000 g/L(20 °C)،نقطه جوش: 189 °C (1013 hPa)،در جه ذوب: 18. 4 °C،انبوهی: 1. 10 g/cm3 (20 °C). یک ترکیب گوگردی بوده که مسکن طبیعی و ضد التهاب می باشد. این دارو برای درمان عفونت مثانه مورد استفاده قرار می گیرد. دی متیل سولفوکسید، یک ترکیب گوگرد طبیعی به دست آمده از پوست درخت می باشد. به طور خاص، این ترکیب از لیگنین، ماده ای که سلول های درختان را به صورت پایدار نگه می دارد، به دست آمده است. DMSO در طول فرایند صنعتی از ساخت خمیر چوب استخراج می شود. این ماده یک مایع بی رنگ بوده که سال هاست به عنوان یک حلال برای اهداف صنعتی مورد استفاده قرار می گیرد. با این حال، DMSO به طور خاص برای خواص درمانی آن شناخته شده و معمولا بری تسکین دردهای موضعی استفاده می شود. دی متیل سولفوکساید نوعی ترکیب ارگانوسولفوره با فرمول ( CH3)2SO می باشد. عنوان داروتنها اندیکاسیون DMSO که مورد تایید اداره غذا و داروی امریکا است، درمان علامتی نوعی بیماری مثانه موسوم به سیستیت بینابینی دی متیل سولفوکساید در داروسازی و شیمی به عنوان یک حلال آپروتیک قطبی شناخته می شود که موارد مصرف زیادی در تحقیقات و در صنعت دارد. با آنکه موارد مصرف زیادی برای دی متیل سولفوکساید در بالین گزارش شده است، به طور کلی موارد مصرف آن را می توان در سه زمینه بیماری های اورولوژی، انکولوژی و درماتولوژی خلاصه کرد. دی‌ متیل سولفوکسید یک ترکیب پلار قوی بوده و حلال ایده آلی برای بسیاری از ترکیبات ارگانیک و غیر ارگانیک به شمار می‌رود. موارد مصرف دی متیل سولفوکساید: دی متیل سولفوکساید دارای طیف وسیعی از اثرات فارماکولوژیک از قبیل: نفوذ به غشاء - اثرات ضد التهاب - بی حسی موضعی - دیورز - گشاد نموده عروق و برداشت رادیکال های آزاد می باشد. این دارو بصورت محلول آبکی 50% برای درمان علامتی سیستیت بینابینی مصرف می شود -ناقل بعضی از داروها مانند ایدوکسوریدین - شستشوی مثانه برای درمان علامتی کیستیت بینابینی interstitial: دوز 50ml از محلول 50% دارو برای شستشوی مثانه استفاده می شود - به عنوان افزودنی به داروهای ضدالتهاب مفاصل کاربرد دارد عوارض جانبی: تماس مقادیر زیاد این ترکیب با پوست سبب سوختگی و ناراحتی پوست، قرمزی، خارش و کهیر می شود. عوارض گوارشی شامل ناراحتی های گوارشی، خواب آلودگی، سردرد و واکنش های حساسیت مفرط و بوی سیر در هوای تنفسی است. دی متیل سولفوکسید در درمان اسکلرودرما که یک بیماری اتوایمیون مزمن می باشد که در اثر فعال شدن سیستم ایمنی بدن، تولید بیش از اندازه ی لایه های ضخیم کلاژن را در پوست سبب می شود. این تولید غیرطبیعی کلاژن، باعث التهاب، آسیب بافتی و ضخیم شدن می شودمورد استفاده قرار میگیرد. اسکلرودرما در نوع خفیف خود پوست، عضلات و مفاصل را درگیر می نماید و در نوع شدید خود ارگان های دیگر بدن نظیر کلیه، شش ها، قلب و چشم ها را نیز درگیر می کند. علت بروز این بیماری ناشناخته است و درصد بروز آن در خانم ها نسبت به آقایان بیشتر می باشد. علائم این بیماری معمولا در سنین 35 تا 65 سالگی بروز می کند. علائم این بیماری شامل سفت شدن پوست زیر بافت عضلانی اسکلتی، لکه های تیره، خشکی دهان، التهابات لثه و خستگی است. این بیماری بیشتر بازوها، رانها و پیشانی را درگیر می کند. جهت درمان سیستمیک بیماری از داروهای تضعیف کننده سیستم ایمنی استفاده می کنند که باعث کاهش عملکرد سیستم ایمنی و در نتیجه مهار سلول های فیبروبلاست (سلول های سازنده کلاژن) می شوند. جهت کنترل و کاهش علائم پوستی ناشی از این بیماری کورتیکواستروئیدهای موضعی و محلول 30 تا 50 درصد دی متیل سولفوکساید درمان های انتخابی دیگر می باشند.