دانلود مقالات ISI درباره اپشتین بار ویروس + ترجمه فارسی

اپشتین بار ویروس (به انگلیسی: Epstein–Barr virus) به صورت مخفف EBV عامل بیماری مونونوکلئوز عفونی از گروه هرپس ویریده‌ها است. این ویروس با برخی از انواع سرطان مانند لنفوم هوچکین و لنفوم بورکیت وبیماریهایی مانند ایدز (HIV) و مولتیپل اسکلروز همراه است. ویروس اپشتین- بار (EBV) از خانواده هرپس ویروس ها می باشد. جزء شایعترین ویروس های انسانی است. بیشتر افراد در طول زندگی خود به این ویروس دچار می شوند، در امریکا ۹۵% افراد بالغ در میانگین سنی ۴۰-۳۵ به ویروس EBV آلوده می شوند. آزمایشگاه پاتوبیولوژی پاستور اولین آزمایشگاه در خوزستان می باشد که آماده ارائه آزمایش های تشخیص ویروس EBV در مدت ۳ روز کاری می باشد. در هنگام بارداری آلوده شدن توسط این ویروس مشکلی در روند بارداری ایجاد نخواهد کرد و منجر به سقط جنین و یا نقص در تولد نوزاد ایجاد نمی کند. نوزادان در مراحل ابتدایی پس از اینکه محافظت آنتی بادی های زمان تولد خود را از دست می دهند مستعد ابتلا به EBV می شوند، امکان ابتلای کودکان نیز وجود دارد هنگام آلودگی توسط این ویروس معمولا علائمی مشاهده نمی شود و مانند بیماری خفیف ظاهر خواهد شد. هگامی که افراد بالغ یا نوجوانان به ویروس EBV آلوده می شوند در ۵۰ درصد آن ها منجر به مونوکلئوزعفونی می شود. بیشتر افرادی که قبلا با این ویروس آلوده شده اند در ارتباط با فردی که مبتلا به مونونوکلئوز عفونی است، در خطر ابتلا به این مونونوکلئوز عفونی نمی باشند. راه های انتقال ویروس EBV از طریق تماس نزدیک با بزاق فرد آلوده می باشد برای همین موضوع این بیماری به نام بیماری بوسه نام گذاری شده است. تشخیص عفونت زمانی که علائم مشابه سایر بیماری ها باشد چالش برانگیز است. منونوکلئوز عفونی از طریق علائم بیمار قابل تشخیص می باشد و معمولا انجام تست های آزمایشگاهی برای تشخیص مورد نیاز نیست. تست های آزمایشگاهی در تشخیص علت منونوکلئوز عفونی در فردی که وضعیت معمول ندارد قابل استفاده می باشد. عفونت EBVبا آزمایش خون و شناسایی آنتی بادی ها قابل تشخیص است. خون بیمار مبتلا به منونوکلئوز عفونی ناشی از EBVممکن است تغییرات زیر را نشان دهد: - افزایش گلبول های سفید خون( لنفوسیت ها) - گلبول های سفید با ظاهر غیرمعمول( لنفوسیت های آتپیک) - کاهش نوتروفیل ها یا پلاکت ها - اختلال عملکرد کبد تست های زیر در تشخیص ابتلا به EBV کمک می کند: · آنتی ژن کپسید ویروسی(VCA) - IgM Anti-VCA در شروع ابتلا به عفونت EBVظاهر و تا 4 - 6 هفته بالا باقی می ماند. - IgG Anti-VCA در فاز حاد عفونت EBVظاهر می شود، 2-4 هفته بعد از شروع بیماری به حداکثر می رسد و بعد از آن کاهش اندکی پیدا کرده و برای بقیه عمر در همان حد باقی می ماند. · آنتی ژن اولیه(EA) IgG Anti-EA در فاز حاد بیماری ظاهر می شود و معمولا 3-6 ماه بعد به سطوح غیر قابل تشخیص کاهش می یابد. در بسیاری از افراد وجود آنتی بادی علیه EAنشانه ای از عفونت فعال است اما در 20% از افراد ممکن است این آنتی بادی برای برای سال ها بعد از ابتلا نیز باقی بماند.