دانلود مقالات ISI درباره لِقاح یا باروری + ترجمه فارسی

لِقاح یا باروری (به انگلیسی: Fertilization) ترکیب سلول‌های جنسی نر و ماده است که منجر به تشکیل سلول یاخته تخم می‌شود. تخم اولین سلول جاندار جدید است که با تقسیم‌های پی‌درپی و تغییراتی که پیدا می‌کند، در نهایت جانداری مشابه به والدین ایجاد می‌کند. به عبارت دیگر لقاح به عمل جفت شدن گامت‌های نر و ماده برای پدیدآوردن اندامگان جدید گفته می‌شود. در حیوانات فرایند لقاح جفت شدن اسپرم با تخمک است که سرانجام به روییدن رویان می‌انجامد. بسته به گونه حیوان این عمل می‌تواند در درون بدن ماده انجام بگیرد که به آن بارورسازی درونی (لقاح داخلی) گفته می‌شود یا ممکن است در بیرون از بدن صورت بگیرد که بارورسازی بیرونی (لقاح خارجی) نام دارد. لقاح و تشکیل جنین بعد از نزدیکی جنسی، اسپرم مرد از دهانۀ رحم وارد رحم می‌شود و به سمت لوله‌های رحم حرکت می‌کند. اگر یکی از اسپرم‌هایی که توانسته است به لولۀ رحم برسد، به تخمک نیز برسد و وارد آن شود، می‌تواند تخمک را بارور کند. در این حالت دیوارۀ خارجی تخمک تغییر حالت می‌دهد و اجازۀ ورود اسپرم دیگری را نخواهد داد. ژن‌ها و جنسیت جنین در لحظۀ لقاح تعیین می‌شود. اگر اسپرم دارای کروموزوم Y باشد، کودک شما پسر و اگر دارای کروموزوم X باشد، فرزندتان دختر خواهد بود. تخمک بارور حدود سه تا چهار روز در لولۀ رحم باقی می‌ماند، اما طی ۲۴ ساعت بعد از بارور شدن، به سرعت شروع به تقسیم سلولی می‌کند تا به بلاستوسیست تبدیل شود. بلاستوسیست که تخمک لقاح‌یافته‌ای است، به مدت چند روز تقسیم سلولی انجام می‌دهد، در طول لولۀ رحم به سمت رحم حرکت می‌کند و در این زمان تقسیم سلولی ادامه پیدا می‌کند. بعد از تقسیم سلول و شکل‌گیری بلاستوسیست، لایۀ خارجی آن که بعدها تبدیل به جفت می‌شود شروع به ترشح هورمون بارداری یا hCG می‌کند. مدتی بعد از ورود به رحم، بلاستوسیست به دیوارۀ رحم می‌چسبد که به این عمل لانه‌گزینی می‌گویند. سلولی که از اتصال تخمک و اسپرم حاصل می شود، تخم نام دارد. در عرض ۲ ‌روز پس از بارداری، تخم سفر خود را از طریق لوله حمل تخمک به سمت رحم آغاز می کنند که این امر با فعالیت عضلات جدار لوله میسر می شود. در همین زمان، تخم خود را مکرراً‌ تقسیم می کند تا مجموعه ای از سلول ها به نام مورولا حاصل شود. پس از ۵ ‌تا ۷ ‌روز این مجموعه سلول به رحم می رسد. این مجموعه خود را به صورت امنی در آندومتر (سطح داخلی رحم) جای می دهد و به رشد خود ادامه می دهد. از این لحظه به بعد از بارداری به خوبی تثبیت می شود. یک بخش از مجموعه سلولـی به داخل آندومتر رشد می کند و تبدیل به جــفت می شود کـه نوزاد در حال تکامل را تغذیه می کند. بقیه سلول ها که نوزاد به وسیله آنها رشد خواهد کرد، تبدیل به جنین می شوند. در طی دو هفته بعد از لقاح، سلولی که در آینده فرزند شما را تشکیل خواهد داد، با سرعت بالایی تکثیر یافته و به صورت توده‌ای با بیش از صد سلول دیده می‌شود. به دنبال این روند تکثیری، توده سلولی فوق شروع به حرکت در طول لوله رحمی کرده و خود را به محوطه رحم می‌رساند. این توده سلولی «بلاستوسیست» خوانده می‌شود و از نظر ظاهر، مانند یک تمشک کوچک است و به اندازه ۰٫۱ میلی‌متر شبیه سر سوزن است. بلاستوسیست دارای دو لایه است، لایه اول که همان لایه خارجی است، به دنبال تکامل بیشتر، تبدیل به جفت شده و شروع به ترشح هورمون بارداری یا hCG می‌کند و لایه داخلی نیز در نهایت جنین شما را می‌سازد. بلاستوسیست ابتدا درون حفره رحمی شناور بوده و از طریق شیره‌هایی که از لایه‌های داخلی رحم ترشح می‌شود، تغذیه می‌کند. در اواخر هفته سوم، بلاستوسیست ماهیت تهاجمی پیدا کرده و به دیواره ضخیم شده رحم که جهت باروری به این صورت اختصاص یافته، به سختی وصل می‌شود. این مرحله، یعنی وصل بلاستوسیست به لایه رحمی، «لانه گزینی» نامیده می‌شود و به دنبال وقوع این حالت، باروری انجام می‌گیرد. در حالت عادی اسپرم معیوب توانایی لقاح با تخمک را ندارد، ولی با روش‌های لقاح مصنوعی امکان بارورسازی مستقیم تخمک توسط اسپرم وجود دارد. لقاح در لوله آزمایش یا آی‌وی‌اف (به انگلیسی: IVF، مخفف in vitro fertilization) روشی است که در آن سلول‌های تخمک را در شرایط آزمایشگاهی با اسپرم بارور می‌کنند و یک یا چند سلول تخم به دست آمده را پس از گذشت چند مرحله تقسیم سلولی، در رحم قرار می‌دهند تا روند رشد جنین به طور طبیعی ادامه پیدا کند.